"Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir." diyor Tolstoy. Şehrime bir yabancı gelmemişti ve kimse yolculuğa çıkmamıştı. Benim hikâyem, bilinmeyen bir numaradan aldığım mesajla başlamıştı...
Multimedya: Pinhani- Beni sen inandır (Lütfen dinleyerek okur musunuz?)
•
İnsanlar, inançlarını yitirdikleri zaman istedikleri şeyleri imkansız olarak görürdü.
• Elfida bir görüntü gönderdi:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elfida: Sen mi yazdın?
Elfida: Okulun arka sokağında gördüm demin
Elfida: Neden yapıyorsun bunu? Seni kırmak istemiyorum ama sen sürekli beni buna mecbur bırakıyorsun
Elfida: Sevgine saygım sonsuz, ki zaten öyle olmasaydı bana yazmana dahi izin vermezdim
Elfida: Sana karşıma çık diye de zorlayamam. Eğer yapabilseydin özelden yazma gereği duymazdın. Ha olur da karşıma çıkarsan seni terslemem, sana kötü hiçbir şey söylemem. Bunu sen de biliyorsun, farkındayım.
Elfida: Ama sen böyle yaptıkça kendini daha çok üzüyorsun. Belki bilmiyorsun ama seni üzdüğüm için ben de üzülüyorum
Elfida: Lütfen artık bir şeyler yazar mısın? Sinirlerim bozuluyor
Bilinmeyen cisim çevrimiçi
Bilinmeyen cisim: Özür dilerim, her şey için. Seni zor duruma sokmak istemezdim.
Bilinmeyen cisim: Karşına çıkmıyorum çükü sevebileceğin biri değilim ben. Dış görünüşle ilgili bir şey değil bu. Tamamen karakterimle ilgili.
Elfida: Buna senin karar verebileceğini sanmıyorum. Seni ilgilendiren bir konu değil
Bilinmeyen cisim: Tabii ki beni ilgilendirir
Bilinmeyen cisim: Senin her şeyin beni ilgilendirir
