EsAlp

Hayat çok kısa

Cenaze bitmiş Esma son kez Sinan Beye seslenmek için yanına gitmişti.

Alp, Fatih ve Sametle Oğuz'un yanına geçerken aklı dün yaşananlardaydı.
Eylül hocaya Bahar hocayı haber vermeye gittiğinde Esma'nın gözleri önünde yıkılışı, Fatih'in hiç itiraf edemeyeceği aşkıyla çektiği acı, söyledikleri..
Dönüp Esma'ya baktı biranda aynı şeyler onun başına gelseydi diye düşündüğü an nefesi kesildi, kalp atışı durdu sanki. Gözlerini kapayıp nefes almaya çalışarak önüne döndü.

"Tekrardan başınız sağolsun Sinan bey.." Esma'nın sesiyle olduğu yerde yeniden döndü. Gidişini görürken daha fazla dayanamadı.

"Hayat çok kısa.." dedi sessizce ve hızla kimseye birşey söylemeden Esma'nın peşinden koştu. "Alp! N'oldu? Nereye?!" Arkasından bağıran Samet'e dönüp baktı.
"Daha fazla vakit kaybedemem, üzgünüm Samo.." kardeşine ihanet edecek olsada aklı değil, kalbi konuşuyordu artık. Nefes nefese kalsada Esma'ya yetişmenin sevinciyle güldü. "Esma!" arkasından bağırmaya başladı.

Esma dalgın daldın yürürken hissizleşmiş gibiydi. Görmüyor, duymuyor ve hissetmiyordu. Son anda duyduğu ismiyle arkasını döndü. Alp'i görünce şaşırsa da yüzünde bir tebessüm oluştu.
"Alp?" ne istediğini sorar gibi söylemişti Alp'in ismini..

"Esma.." Alp koşmayı bırakıp nefes nefese Esma'nın omzuna iki elini koyup bekledi..
"Biliyorum şimdi zamanı değil ama sana birşey söylemem gerek." Alp'in bunu söylemesiyle Esma umutlanarak güldü..

"Ne söyleyeceksin ki? Neyin sırası değil?" Heycanla aniden sorduğu bu soruyla ikiside gülümsedi. "Kötü birşey mi?"

"Yok! Yani hayır. Aksine, iyi birşey." Alp durgunlaştı nasıl söyleyeceğini bilemedi. Aklına ilk karşılaştıkları gün geldi. Esma'nın bakışı, tatlı tatlı soruları.
"Hani sen bana sormuştun ya.. 'Evlimiyim, çocuğum var mı' diye." Alp heycanla baktı Esma'nın yüzüne.

"E-vet sor..sormuştum sende yok demiştin." demişti kekeleyerek Esma.

"Onların hiçbiri yok ama hayatımda biri var benim hemde; çok değerli benim için." Alp'in Esma'nın umutla gözünün içine bakarak söylediği sözler; aksine Esma'nın gözlerini doldurdu.
Zorla kendini toparlayarak "Çok sevindim." dedi hızla gözlerini kaçırıp sinirlerine hakim olmaya çalışırken, dayanamadı. Aklına hastane odasında Alp'in söyledikleri geldi.
'En cesur aşık kimmiş gördün mü ?'
'Valla herkes gördü. Konu aşksa beni kimse geçemez.' "Bana söylediğin o sözler başkası içindi yani.." Alp Esma'nın ne dediğini anlamaya çalışırken yüzüne inen tokat gibi sözlerle öylece kaldı.

"Bana söylediğin her şey yalandı." Esma Alp'e sinirle bakmaya başladı "Gözlerimin içine bakarak şarkı söylemen! Hatta demin elimi tutman bile!" Esma elindeki herşeyi fırlatıp Alp'in üstüne yürüdü "Sana inanmıştım, güvenmiştim ama hepinizin aynı olduğunu bir kez daha sen, bana kanıtlamış oldun. Sana hayatındaki en değerli kişiyle mutluluklar dilerim. Alp!" Esma ağlayarak uzaklaşmaya başlayınca Alp önüne geçip durdurdu. "Esma bak yanlış anladın ben daha sözümü bile tamamlamadım!"
"Tamamlanana gerek yok zaten hayatımda başka biri var ve ben onu çok seviyorum benim için değerli biri sende çok yakın arkadaşımsın falan filan işte daha fazla bu saçmalıkları konuşmak istemiyorum! Sana hayatında başarılar.." Esma kaçmak isterken Alp kolundan tutup durdurdu.
"Ya bir dinle!" Alp sinirle bağırınca Esma korktu. Olduğu yerde kaldı. "Dün olanlardan sonra dayanamadım, korktum. Ben ilk kez biri için korktum, kalbim durdu, nefes alamadım. Şimdi bunları söylemekte bile bu kadar zorlanırken sana..." Alp susup kaldı.
Esma sinirle güldü.. "Dur ben tahmin edeyim sende bütün herkes gibi Eylül'e aşıksın ya da yolunu şaşırıp Bahar'a aşık oldun şuanda deli gibi kalbin acıyor banada dertleşmek için geldin. Doğru mu!"

"Eylül hocayı sen nerden biliyorsun ya?" Alp şaşkınlıkla ağzından kaçırdığı sözlerle hemen kendine geldi .. "Yani sadece hayranlıktı, başarılarından dolayı. Yok öyle birşey."

"Biliyordum ya.. O başkasını seviyor ben söyleyeyim de sonra sende Oğuz gibi şok geçirme." Esma'nın sesi nefrete doğru dönerken Alp buna bir son vermek için her şeyi bir seferde söylemeye karar verdi.

"Ne Eylül hoca, ne Bahar hoca, Ne de bir başkası, hele ki senin düşündüğün gibi hiç değil! Bu konu buraya nasıl geldi bende bilmiyorum ama benim hayatımda biri var, çok değerli çünkü o sensin!"
Alp sadece 'sensini' duyurmak için bağırmıştı sanki. Kolları iki yana açılırken, sadece Esma'nın tepkisini beklemeye başladı.
"Ne?" Esma olduğu yerde yalpalayarak geriledi.
"Esma!" Alp düşmemesi için kollarını Esma'nın beline sardı. Kendine doğru yavaşça çekip sarılırken kokusunu da içine çekmeye başladı.
"Ne dedin sen bana az önce ya?" Esma'nın zar zor çıkan sesi Alp'in ona daha sıkı sarılmasına sebep oldu. "Sarılmayacak mısın?" Alp'in bu sorusuyla Esma hareketsiz kaldı. "Peki.. Şoktan çıkınca sarılırsın sende, kiraz kokulum" Esma Alp'in başını boyun girintisine koymasıyla mutluluktan ağlamaya başladı.
"Gerçek mi? Hayal değil, rüya değil.. Gerçek." Esma Alp'i yavaşça itip geri çekildi. Alp sadece başını salladı.

"Senin kalbinde kim var bilmiyorum, neler yaşadın, seni kim kırdı hiç bilmiyorum ama tek bildiğim ben seni asla bırakmayacağım çünkü sen benim ilk aşkımsın. Hayat çok kısa Esma artık bir yerden başlamam, başlamamız gerekiyordu."
Esma Alp'in elini tutup ona mutlulukla gülümsedi. "Şapşal! Eğer beni bırakırsan seni öldürürüm anladın mı? O yediğin acı biberleri boğazına dizerim senin." Esma Alp'in boyuna yetişmek için kendine doğru çekip sarıldı. "Söz ver.." Alp gülerek "söz" dedi.

"Yalnız selvi boylum ben eğer biraz daha böyle parmaklarımın üstünde durursam ikimizde yere çakılacağız, bir çare bulmak lazım buna.."

"Ben buldum bile.." Alp Esma'yı sımsıkı tutarak havaya kaldırdı.. "Ya yavaş! Dur tamam belin ağrıyacak, indir beni.."

"Böyle kalsak ya.." Alp Esma'yı yere bıraksa da geri çekilmedi. "Ben sana sarılıp huzurla dolmak istiyorum sadece."

Esma tam cevap verecekken Samet'in sinirle onlara doğru geldiğini gördü. "Samet?" Esma telaşla ismini söyleyince Alp gerçek dünyaya yeni dönmüş gibi "Samet!" diyerek Esma'dan uzaklaşıp arkasına döndü.
"Ne oluyor ya?" Esma ikisine de bakarken "Samet ben özür dile-" Alp'in konuşmasıyla Samet'in onun yüzüne vurması bir oldu.
"Alp! Samet ne yaptığını sanıyorsun sen!"

Alp başını kaldırdığında görüntü gidip gelmeye başladı. Başına doğru yediği yumrukla önünü göremez duruma geldiğinde, kolları tutunacak yer aramaya başladı. Eli Esma'yı bulmuştu. Başına giren ağrı ve etrafın kararmasıyla Esma'ya zorla tutundu..
"Yardım edin.." diyerek Esma'nın koluna tutunup yere yığıldı. "Alp!" Geriye sadece Esma'nın korkuyla attığı çığlık kaldı.