Vampir Cerrah

Kan

''Bunu daha önce bilmiyordum.. ama geçekten dokunaklı bulduğum bir söz'' dedi arkası dönük adam ve Park'a bakarak şu sözlere devam etti..

-Şüpheli bir arkadaş olmaktansa, güçlü bir düşman olmalısın-

~~~~
Emily beyaz arabayı karanlık bir yolun üstünde durdurur. Hemen zar zor adımlar atarak dışarı çıkar ve etrafına bakar ,hep derin derin endişeli gözlerle etrafına bakmaya çalışırken bir yandan daa nefes almaya çalışıryordur.

2 saat önce

''Sen de bizimle gel canım''der Emily kocasına bakarak..

'' Gelemem. Böylesi en iyisi. Bu ailem için yapabileceğim son şey Jason'un bizim gibi yaşamasına izin verme'' der Park kucağındaki mavi bir battaniyeye sarılı bebeğine bakarak.

''Yalnız başıma gidemem sensiz çok zor olacak.''Emily'nın gözlerinden yaş akarak.

''Ben olmasam da Jason başaracak bunu yapmasına yardım et''

''Canım'' der kadın. Kocasına yalvarır bakarken gözlerinden daha fazla göz yaşı düşer

'' Çok üzgünüm.Hepsi benim hatam ama şuna inanıyorum,kendini kurtarabilirsin'' Park'ın ağzından bu kelimeler dokulurken küçük oğlu hiçbirşeyden habersiz babasına gülümser.
Park bebeğini kollarında sallar ve öper. Başını kaldırır ve karısına yavaşça gözlerini kapatarak bir tebessüm bırakır

Emily bunları anımsar ve gözlerinden sanki seller akarcasına danlalar birleşir ve toprağın üstüne düşerler .
Arabanın dönüp bakar ve aniden gözlerinden akan gözyaşlarını elleriyle siler. Derin bir nefes alır ve direksiyonun başına geçer ve arabayı karanlığın içine sürmeye başlar..

1994
Evondro gözünde 18 yaşında

Saat 7 gösterirken gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım. Arkamı dönerek odamın huzur sessizliği bir anlığına bozan o alarmı durdurdum. Yorganımı üstümden atıp cama doğru gittim ve güneşi kapatan yeşil renkli perdeyi bir elimi yüzümü kapatarak araladım.

Ama güneşin doğuşuna tam bakamıyordum çünkü güneş cildimi anımda yakıyor bedenimi çürütüyor du. Perdeyi kapatıp arkamı döndüm odamda esneme hareketi yaparken karşısımda duran o hiç görmediğim ve dünya güzeli olan o gün batımının resmi olan o tabloya bakıyordum. Ona bakında gün batımını izlemek ve nasıl bir renk aldığını cok merak ediyorum ama asla bakamıyacaĝım..

'' hadi ye çok sıkıldın değil mi? Sadece birazcık daha dayan. Tamamen İyileştin zaman gitmeye İzin vereceğim en azından sen şanslısın. Burayı terk ettiğin zaman gidebileceğin bir yer var'' dedim ayağı sakat küçük geyiĝe Aslında cidden çok şanslıydı O her zaman istediği yere gidebilecekti ama ben..

''Evondro hadi yemek yiyelim'' diye ses geldi baktığımda Annem yanıma gelmiş beni çağırıyordu.
Annem masaya yemekleri dizerken

'' Bu günlerde günde 10 kelime bile çıkmıyor ağzından biliyor musun''

'' Hakkında konuşacak bir şey yok''elimdeki çatalı bıraktım.

'' Bugün biraz dışarı çıkacağım.''diyip masadan kalktım

''Bugün neden'' endişeli bakarak.

'' Bir ders kitabı almam lazım''dedim sıkılır bir sekilde.

''Yarın ben dışarı çıktığında alırım'' dedi annem.

'' Merak etme Sağ Salim döneceğim'' dedim ve arkamı döndüm.