Mit o narodzinach Afrodyty

333 6 0
                                    

Afrodyta była grecką boginią miłości i piękna. Jako jedna z dwunastu najważniejszych bóstw mitologii greckiej zajmowała ważne miejsce na Olimpie. W wierzeniach starożytnego Rzymu miała swoją odpowiedniczkę pod postacią bogini Wenus.
Afrodyta nie miała ojca ani matki. Pewnego dnia u wybrzeży Cypru wyłoniła się z piany morskiej. Hezjod w swojej „Teogonii" pisał, że piana ta pochodziła z nasienia Uranosa. Według niego na brzegu czekały na boginię drobne bóstwa Charyty, które natarły jej ciało wonnościami, ubrały w delikatne szaty i przyozdobiły biżuterią: złotą koroną, szmaragdowym naszyjnikiem i perłowymi kolczykami. Charyty stały się odtąd służącymi bogini i jej nie odstępowały.
Tak przygotowana Afrodyta udał się powozem zaprzężonym w gołębie na Olimp. Wzbudziła tam podziw pozostałych bogów oraz zazdrość Hery i Ateny. Bogini miłości miała jednak ogromny dar zjednywania sobie ludzi, dlatego w końcu nawet boskie zazdrośnice przekonały się do niej.
Afrodyta szybko stała się patronką miłości i piękna. Z powodu swoich nietypowych narodzin z piany morskiej obwołano ją także boginią żeglarzy i żeglugi. Głównym miejscem jej kultu był Cypr - miejsce jej narodzin.

MityOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz