vi

12 2 0
                                    

▶️red days◀️

Marco's POV

Kanina pa masama ang tingin ang tingin ng babaeng naka-upo sa hospital bed at lumalantak ng ice cream.

"What?" I innocently asked.

"I'm angry at you!"

"Why? Did I do something wrong?" Nakaka-stress umintindi ng babae.

"Yeah!"

"What?!" Tumayo ako at inilapag ang mga gamit ko sa couch.

"I don't know, actually. But I want you do something for me." Masungit niyang sabi.

"What is it?" Tanong ko.

"Nothing," her expression softened.

"What is it?"

"Nothing."

"Tell me. What is you problem? You're glaring at me like I did something wrong." My eyebrows arched.

"Okay." She sighed. "Buy me some pads please?" Far from earlier, she's now pleasing.

"Pads? Why? What kind of pads? Intermediate, crosswise or lengthwise?" She's now amused.

She laughed hard, "You're kidding right?!" Muli kong inisip ang sinabi ko.

"What do you mean ba?" Irritation filled my voice.

"You look pissed," she continue laughing, hinimas ko naman ang batok ko. What is her problem?

"Okay, okay. What I mean is napkins, could you please buy me?" Even she's trying to be serious she keeps on laughing a bit.

"What?! Napkins?! No way!" To her disappointment, tinignan niya ako ng masama. Wow, mood wings flew so fast.

"Edi wag!" My eyes widened.

"Nag tagalog ka!" Sambit ko.

"That's the only word I can say, now if you don't want to buy me, call ate Josie then we will go to canteen." Her voice is cold as ice.

"Fine okay, I will buy." Wala rin naman akong magagawa kung tumanggi ako, mas lalo pa siyang magagalit kaya bumili nalang ako.

Malalim kong inisip na mayroon pa palang other term ang napkin, bakit kasi hindi ito tinuturo. Pumunta ako sa parte ng convenience store kung saan naroon ang mga napkins. Which one? The one with wings or non wings? The whisper or modess? God, this is difficult!

Kinuha ko ang bawat isang klase ng napkin na meron ang convenience store na ito. "Sir, mukhang red days ata ang girlfriend mo." Tudyo sakin ng cashier.

"Hindi ko po girlfriend kaibigan lang." sagot ko .

"Naku! Ang dapat sa lalaking kayang bilhan ng napkin ang babae ay inaasawa na! Biruin mo nahirapan kang pumili kaya binili mo lahat." Hala si kuya.

"Sige thank you po." Lumabas na ako at tumawid papuntang hospital.

Pagpasok ko ay busy naman siya sa pagbabasa ng wattpad. "Oh, pads mo." Inangat ko ang kamay ko at itinapat sa kanya.

Bumukas naman ang pinto at pumasok si nurse Josie kasama pa ang ibang nurse, agad na kinuha ni Lea ang napkin at itinago.

"Asus, kanina pa nga kita inaantay na tawagin ako dahil alam kong may dalaw ka, e ang kaso may taga bili ka na pala." Nangtutudyong ngiti ni nurse Josie.

"Shut up, you're not helping." Natawa naman ng mahina ang iba pang nurse habang inaayos ang gamot na iinumin niya.

"You always want to me to shut up, you like me to be a mute person? Ikaw rin, mawawalan ka ng nurse slash yaya." Nangiti ako sa sinabi ni nurse Josie, baka siya na ang nag-alaga kay Lea simula pag-laki.

She pouted, "no". Even she's fierce she has a warm heart.

"Okay, goodbye little girl," nurse Josie pinched her cheeks. And turned back toward the door.

"You! What are you staring at?!" Masungit nanaman niyang tanong.

"Wala, ang sungit mo."

———

The long awaited has come,

Reason To Live [on hold]Where stories live. Discover now