Reason To Live [on hold]

x

▶️Reason To Live◀️

*Marco's POV

"I already talked to her Dad and he agreed, I also want you to know this, she will undergo an operation and we all hope that will be successful."

"A-after that o-operation, will she be fine?"

"90% chances of living, and if you're thinking about the 10% , that's so small amount."

"How small is that?"

"I believe that she will survive this operation, first, her body is capable this time and second, she have you, her strength and her reason to live.

"Are you sure of that?"

"Yes I am. I' m her nurse for a long time, I know what she wants and her strengths."

"You will have your exam now, in Algebra, review for five minutes." I've been expecting this since Teacher Irish got finished her lessons already. This time is different, I will not copy to any of my friend. Last night, before I got home, me and Lea reviewed lessons that Teacher Irish thought.

"Marco, I need to talk to you later."

"Yes, Cher." Pagkatapat niya sa upuan ko at inabutan ako ng papel.

"Nako, ano nanaman ang sabi mo, Cole? Lagot ka kay Teacher Irish! Wala ka na talagang sini-sino." Bulong sakin ni Noah sa likod. Nilingon ko siya,

"Wala akong ginagawang masama sa subject niya." Sagot ko na ikinaikot ng mata niya.

Pagkatapos ng exam ay mangha ang tingin na itinapon ng mga barkada ko, "Bakit?"

"Himala, Lord! Himala! Isang Marco? Hindi nangopya?"

"Mga tanga! Nag-aral ako!"bulyaw kong natatawa.

"Yun nga, so pursigido ka na talaga para sa business niyo?" si Noah.

"Manahimik ka nga  Noah." Nahalo ang iritasyon sa boses ko, umalis nalang ako at pumunta sa opisina ni Teacher Irish.

"Come in," pagpasok ko ay nakangiti siya.

"Teacher..."

"Kamusta na si Lea after chemotheraphy  niya?"  tanong niya.

"Ok naman po Ma'am, sa susunod na linggo na po siguro yung operation niya."

"Ahh ganon ba? Hindi ko nalang ibibigay itong test niya at baka naghahanda siya para sa operasyon niya." Itinago niya ang katulad na papel na ginamit naming kanina.

"Nako, Ma'am siya nga po ang nag-review sakin kagabi, kaya baka makapasa po ako, tsaka handa na po yon sa test." Pagmamalaki ko pa.

"Batang iyong talaga.." muli niya saking inabot ang papel,  "paki-pasagutan nalang iyan sa kanyatapos ibigay mo sakin bukas o sa susunod na araw." 

Pumunta ako sa parking nang mamataan ang isang bulto ng babae, "Sasha... Ano nanaman ba?"

"Babe... sasama ako sa tournament niyo..."

"You can of course! You are the cheerleader!" oh come on.

"Yes I am before..." she trailed "But now, I am not. I'm just a simple student here, youwant that diba yung simple lang? Now I'm simple, could you please love me?" she's insane.

"Sasha... we have the right time for  this okay? Give me some time." Pumasok ako sa sasakyan at binuksan ang bintana. "Sya nga pala, gusto mo bang sumabay? Baka kasi mapagalitan nanaman ako ni Daddy.

"Yes! I want!" she giggled and I just rolled my eyes.

The whole ride was silent, no one tried to start some topic, because we both knew that we will just end arguing.

"Hi po, Tito. Hinatid ko lang po si Sasha." Binati ko sa Daddy niya. Tumango naman ito at kumaway.

Bumalik ako sa sasakyan at nagmaneho pabalik sa bahay.

MANY DAYS have passed, kaya ngayon ay tournament na. Maaga palang ay gising na ako at nag-asikaso na.

Ang iba ay pupunta pa sa school para sumabay sa service pero dahil sa may sasakyan naman ako ay didiretso nalang ako sa gymnasium na paggaganapan.

Pagpasok ko ay haalos punuin na ng mg aka school mate naming ang gymnasium. "Zup, bro."si Liam na laging maaga.

"Always early huh, bird." Bati ko. Sunod-sunod na dumating ang mga ka-team mate namin at nag-practice saglit.

"Goodluck Babe!!" narinig ko ang matinis na boses ni Sasha, sinuklian ko nalang ito ng kindat.

Naging mainit ang laban, salitan ng puntos bawat kupunan. At dumating sa punto na nag-over time pa. Saglit na pina-upo ako ni coach at tinignan ko ang cellphone ko.

"I already texted you last week, but I want to remind you two hours from now  is her operation."

I checked the time in my cellphone and exactly 7:00 is her operation.

Muli akong ipinasok ni coach sa laro, minadali ko ang pagka-panalo kahit na ang nasa isip ko ay Lea. Dahil sa pagka-panalo ay nagkayayaan ang buong team. "Bro, tara na, manlilibre daw si Noah." Aya sakin ni Liam.

"I have something to do."pagtanggi ko.

"O, come on, Mister MVP, you're the best how come na di ka pupunta?" para isa pa itong bata na hindi pinayagan ng Mommy.

"Liam. I have something to do." Ulit ko at iniwan ko siya doon ng naka-simangot.

Pagdating sa hospital ay nakasalubong ko si nurse Josie. "She is at her room, waiting for you."

"Thank you!" lakad takbo ang ginawa ko para mapadali ang pagpunta ko. Nadatnan ko siyang nakahiga habang hawak ang cellphone niya.

"Huy!"

"AY GOSH!"

"You freak me out!" sigaw niya.

"Are you nervous?" I seriously asked.

"A bit." Nag-usap pa kami saglit at dumatin na si nurse Josie. "Hey, hey, Lea, time for your operation."

"shut up." Pagtatahimik niya dito.

Dinala siya sa operating room, "You  can go inside, habang hindi pa nagsisimula."

Pumasok ako, "You can do it,"

"Yes I can," matapang niyang sagot.

"I know." Parehas kaming natawa. Saglit pa kaming nag-kwentuhan ulit.

"You can go now." Sabi ng Doctor na in-charge kay Lea.

I leaned and kissed her forehead. "You have many reason to live."