Reason To Live [on hold]

vii

▶️Brat◀️

Marco's POV

"Babe, napapadalas na ata ang pag-alis mo ha? Wala kana rin time sakin." Kanina pa nakapulupot ang kamay ni Sasha sa braso ko.

"Tigilan mo ko Sasha, I'm not in mood." Iritado kong sabi.

"You always not in mood!" Pagalit niya at saka umalis.

"Anong tinitingin mo diyan? Sundan mo na, baka mag-away nanaman kayo ng Daddy mo." Tudyo sakin ni Noah na isa sa mga kaibigan ko.

"Hayaan mo siya, lalapit din yan mamaya." Sasha is my long time girlfriend, my dad wants her for me.  She's beautiful she can make every guy in love with her. But me, I don't feel anything.

The class started, matalim ang tingin ni Sasha sakin na ngayon ay kasama ang kanyang mga kaibigan.

"Tsk, sabi ko sayo suyuin mo na." Bulong ni Noah sa likod ko. Tinapunan ko lang siya ng tingin at bumaling ulit sa Math teacher namin.

Boredom strikes me, kaya naisipan kong mag-text kay Lea, I got her number when she's sleeping.

Hey, what are you doing?

Immediately, she replied.

Reading.

Nagtipa ako ng reply.

What are you reading then?

My phone vibrated.

Book that my tutor gave me.

"Mr. Cole! Hand me your phone." Mabilis na umangat ang tingin ko.

"S-sir?"

"Hand.me.your.phone." Unti-unti kong inabot sa kanya ang cellphone ko.

"No texting in my class." Napabuga ako ng hangin at umikot ang mata. What ever.

The recess came at pinatawag ako sa guidance buti nalang at kilala ko ang teacher at napag-bigyan pa ako.

Paglabas ko ng guidance office my kamay na biglang pumulupot sa braso ko, "Babe, I'm sorry, pag usapan naman natin to. I love you."

"Sasha, I have to eat. Tigilan mo muna ako." Mahinahon kong sabi.

"Why are you ignoring me?! Why?! Because are you seeing someone?! How dare you! I will tell this to tito Arthur!" Such a brat. Mabilis siyang naglakad palayo, sanay na ako sa ganyan, yun nga lang siguradong mapapagalitan ako.

"Pre, ano nanaman arte ng girlfriend mo?" Pagka-upo ko sa bench ay agad akong tinanong ni Liam.

"Wala na daw kasi akong oras para sa kanya." Kibit balikat ko.

"Alam mo pre, usap-usapan kasi na napapadalas daw yung punta mo sa isang hospital, alam naman ng lahat na okay na si Sabrina, so sino ang pinupuntahan mo don?" Natunganga ako sa sinabi ni Ethan.

"Wala. Baka naman dati pa nila ako nakikita." Pagtanggi ko.

"Sabi mo e," si Noah. Buti nalang at di na naungkat ang tungkol doon. Ayoko rin naman itong pag-usapan.

Pagkatapos ng klase, nadatnan ko si Lea na naka-upo at kumakain ng rasyon sa kanya ng hospital.

"Wow, you're now eating that huh?" Tinignan niya ako.

"My nurse told me to eat it." Inaya niya akong kumain pero tumanggi ako. Masaya ako na medyo nagbabago na ang kalagayan niya. Halos ilang buwan narin kaming magkakilala.

Pagkatapos niyang kumain ay umupo siya sa kanyang kama at inabot ang cellphone. Maya-maya ay nakabusangot na siya.

"What's the matter?" Tanong ko habang gumagawa ng assignment.

"I want chocolate" tinignan ko lang siya at pinagsawalang pansin.

Nabigla ako ng isang unan ang biglang humampas sakin. "I told you, I want chocolate!" My kind of brat.

"Okay, say please first."

"Never mind." Tumaas ang sulok ang bibig ko, tsk. Maldita.

"Okay, I will not buy want you—"

"Buy me a chocolate please?" Insert puppy eyes.

Pumunta ako sa malapit na convenience store at bumili ng mga chocolates.

"There you go," inabot ko sakanya ang plastik.

"Thank you!" Masigla niyang sabi.

"You know, I have a best friend before," tumingin ako sakanya.

"She's a bit older than me, but we're very close." She continued.

"Where is she now?" I asked.

"I don't know, but one thing for sure she's witch." She laughed.