Reason To Live [on hold]

xi

▶️someone◀️

Marco's POV

Matapos ng isang subject ay dismissal na pero kailangan ko pang dumaan sa gymnasium at mag practice. Next week na kasi gaganapin ang intramurals at kailangan ng puspusang pag i-ensayo.

"Mabuti naman at di ka na tatakas." Bati ni Coach pagkadating ko sa gymnasium.

"Naku, Coach! Kahit naman ho hindi mag practice 'yang si Marco, eh sure na mag e-MVP po yan!" Napailing nalang ako sa kayabangan ni Liam.

"Kahit na, ayokong may nasasabi ang mga fresh mans na laging nag pa-practice. Hindi porque madalas nag e-MVP ay di na magpa-practice." Isang striktong sagot ni Coach, at dahan-dahan naman kaming tumango ni Liam.

Nagsimula kami sa 3 points shot, madalas ay nakaka-shoot ako sa may gilid ng court. At bihira lang makapuntos sa gitna. Nagkaroon ng 5v5 na laro at walang ka ano-ano ay nanalo ang grupo namin.

"Walang katulad, master ka talaga kuya Marco." Bati sakin ng isa sa mga fresh man na tini-train ni coach.

"Mag practice kalang." Payo ko.

Pasado alas-singko ng lumabas ako sa school, maya-maya ay narinig ko ang cellphone kong tumunog.

Sasha:
We have something to talk about.

Tumaas ang gilid ng labi ko. Ano nanamang kalokohan to. Hininto ko saglit ang sasakyan ko sa di kalayuang convenience store mula sa school.

What is it?, sagot ko sa text.

She immediately replied. Looks like spending time waiting for my reply.

I'm here a nearest café from school.

I don't waste time, I immediately drove and when I got there, I notice a lot students studying, iniba na pala ang library. Kung sabagay, dito ay may wifi sa school ay wala. Napansin ko din ang babaeng nakapangalumbaba sa may tapat ng bintana.

"What is it?" Kagaya ng reply ko ay inulit kong ito muli.

"You want something? Coffee? Frappe? Juice?" I shook my head.

"Nothing, just tell me." Ma-awtoridad kong sabi.

"What's happening to us? Tayo paba? Last time I check, you are starting to be cold towards me. I don't want to disobey our parents, you know, they want the best for us.... Marco..." malamlam niyang sabi.

Una sa lahat ayoko maging isang manloloko sa harap ni Lea, hindi man niya pansin pero may gusto ako sa kanya. Bago ko siya ligawan gusto kong malinis muna ang problema namin ni Sasha.

"Sasha, not now, I have many problems." Mahinahon kong sabi.

"Then when?! Kapag may iba kana?! Marco naman! I love you...." halos mapatingin samin lahat ng nasa cafe. Ang mga huling saling kanyang sinabi ay halos pabulong.

"Sasha... choose somebody else, it not always me. You know, we're just arranged by our parents." Her eyes started to be teary.

"Then who? I've always loved you..... It's always you, not anyone else... I want you..." humagulgol siya na parang gusto kong magtago sa sarili kong kinauupuan.

"Sasha. Let's go." Patuloy ang pag-iyak niya. Inilingan lang niya ang alok ko.

"Sasha." Banta ko. Hindi parin siya tumalima.

"Ashanti Gabrielle." Mabilis niyang pinunasan ang mga luha niya at kinuha ang bag. Inunahan niya pa akong lumabas sa café. She doesn't want to be called by her name, nandidiri siya dito. As one of a famous student, pamilya lang niya ang may karapatan s pangalan niya.

"Sumabay kana sa sasakyan ko. Ihahatid na kita." Tahimik ang naging tugon niya.

The whole ride was silent. Tanging mga tahimik na hikbi lang niya ang umaalingaw-ngaw sa sasakyan.

Pagtapat namin sa malaking gate ng bahay nila ay agad siyang bumaba. Part of me felt guilty but some part of me also want to let her go, she's in a cage, cage that is bounded by bars of her love for me.

Sumunod akong pumunta sa bahay. Naabutan ko ang nakababata kong kapatid na si Sabrina. "Ewww. He's here." Pinaikutan pa niya ako ng mata.

"Not now, Sab. I'm not in mood." Reklamo ko. Minsan nga iniisip ko kung kapatid ko ba talaga 'to eh. Napakasungit. Childish malayong-malayo sakin.

"Why? Is it because of Sasha the desperate?" Ikinalawit pa niya ng maarte ang kamay sa ere.

"Sabrina. Don't talk about ate Sasha like that." Nabulahaw kami ni Sab sa boses ni Mommy na nakahilig sa hamba ng pinto ng kusina.

"Yeah, I'm too honest." Nailing ako sa pagka-sarcastic ng boses na isinagot niya kay Mommy.

"This brat..." bulong ko. Tumayo naman ako at pumunta sa kusina.

"Kamusta si Sasha?" Tanong ni Mommy.

"She's fine, still the same. But this time she cried in front of me.... Mom... could you please do something?" Mabigat ang balikat ko sa mga salitang lumabas sa bibig ko.

"We'll try. I'll talk to your Dad. Pipilitin ko siya na bigyan ka ng pagkakataon.Hmmm.. Why? Are you seeing somebody better than Sasha?" Bahagyang nanunudyo ang pagkasabi ni Mommy.

"Yeah, I think--"

"The girl in the hospital." My sister, Sabrina retorted.

"Is it?" Tanong ni Mommy.

"Y-yeah... but once she's fine, I'll introduce her to you."

Saglit pa kaming nag-usap at ng pumatak sa alas-otso ang orasan ay umalis ako ng bahay at pumunta sa hospital.

Wearing a hospital dress that she doesn't like. In a room that the only thing you can hear is the AC, there was a girl peacefully sleeping. Since her operation up until now, she hasn't woken up yet. Maybe she's waiting for someone, then who would it be?

I hold her hand and feel the heat of her palm. I stared at the heart rate monitor still breathing but never wakes up. I took a deep sigh.

"Lea...." I called her name.

"Lea.. I'm here, Marc." I'm still talking to her like an idiot.

"Lea... i miss you, you are four days asleep. Haven't think of waking up?" My other hands reach for her hair and stroke it.

"Lea...my Mom wants to see you, you know." I sat to the nearest chair beside her bed. I laid my head in my arms.

Minutes passed, I felt a small movement of hand. "M-marc."

————
Last time I checked, Oct. 09 pa ako nag update then Oct. 21 na ngayon :< goodness!