Strings and Chains (The Frey, #1)

11. Shook

Strings and Chains

Chapter 11

"P*tang*na!!!" Isang malakas kong sigaw. Sa sobrang pagkagulat ko ay napaupo ako sa lapag habang nakatingin pa rin sa kanya.

Masyado akong na-shock. Kailangan ko ilabas 'to. Kailangan ko pang isigaw. Kailangan ipakawala mga emotions ko. Nauulol na talaga ako! Tumingin ako sa gitna niya at umakyat ang tingin sa mukha niya.

"P*tang*na t-talaga! 'Yong—'Yong aso ko!" sigaw ko pa at halos maiyak na rin talaga kasi aso ko 'yon eh! Aso mo na alaga mo for years tapos ganito—ganito itong makikita mo? Nagtransform alaga ko at naging isang malaking tao na may malaking katawan, malaking saging, at may mga tattoo pa sa braso? Sinong naggagaguhan dito? Ako pati siya! Ginagago ako ng aso ko matagal na! At p*tang*na talaga!

Tinitira ako ng aso ko for pete's sake!

"Rai! A-anong—T*ng*na talaga!" sigaw ko ulit.

Narinig ko nang may kumatok sa pinto kaya agad akong tumingin doon.

"Maru?" Narinig ko ang boses ni Trojan. Bakit nandito 'to ngayon?

"Are you all right?" tanong pa nito habang kumakatok sa pinto.

Akmang tatayo na ako para sana buksan ang pinto nang maramdaman kong may humawak sa paa ko at hinatak ako palayo doon.

"Ahhh!!"

"Maru? Okay ka lang ba? Please open the door," wika pa ni Trojan.

Nang humarap ako sa aso ko na naging tao ay bigla niyang tinakpan ang bibig ko. Tumingin siya sa pinto at muling tumingin sa akin.

"Maru... Keep your mouth shut," utos niya kaya napalunok ako at nanginginig na tumango sa kanya.

"At paalisin mo 'yang manliligaw mo," dugtong pa niya kaya muli akong tumango.

"Makakaasa ba akong hindi ka sisigaw?" tanong pa niya kaya tumango na ako ng tumango.

"Good. Dahil kapag sumigaw ka ulit, ang susunod na isisigaw mo ay sa paraang alam ko," bulong niya sa tainga ko.

Pinakawalan niya ako kaya dahan-dahan akong lumayo sa kanya. Gumapang ako patayo. Humawak ako sa kama upang alalayan ang sarili ko dahil nanghihina ako sa mga nangyayari. Bago ko buksan ang pinto ay muli akong tumingin sa kanya. Nakita kong pumasok siya sa closet ko. Binuksan ko na lang 'yong pinto at hinarap si Trojan.

"We heard your scream downstairs. Are you okay, Maru?" tanong sa akin ni Trojan. Tumango ako sa kanya at muling tumingin sa may closet ko. Nakatingin sa akin si Rai habang nagbibihis siya ng damit. At bakit siya may damit dito? Paano 'yan nagkaroon ng damit dito?

"O-okay lang. Ang laki kasi ng ipis kaya napasigaw ako. Feeling butterfly at dyosa. Palipad-lipad dito sa kuwarto ko kaya hinabol ko at pinatay ko," pagsisinungaling ko kay Trojan.

"Ahh..." Napangiti sa akin si Trojan. "Akala ko kung ano na."

Nginitian ko na lamang siya pabalik. "Bumaba ka na. Hinihintay ka naming nila, Tita. Kakain na ng hapunan."

Tumango ako kay Trojan at muling ngumiti. "Sige, bababa na rin ako mayamaya."

Nang umalis si Trojan ay agad kong sinarado ang pinto at muling ni-lock 'to. Tumingin ako kay Rai na aso ko na naging tao na ngayon ay nakaupo sa kama habang binabasa ang mga na research na pinrint ko kanina. Nakasandal lang ako sa pinto. Hindi ako lalapit sa kanya. I swear mamatay man—