Now That I Have You (Nine Angels Series #1: Dana)

Chapter 14

Chapter 14

Sank

"Dad!" Tahimik lang ako sa tabi ni Daddy habang masayang umupo si Jessica sa tapat ko.

"Hi, Wendell!" Ngiti at kaway nito sa aming bunsong kapatid. Tumango naman si Wendell at tinignan ako. Nanatili akong kalmado at diretso ang tingin kay Jessica.

"Tita," Nawala ang mapaglarong aura nito at tumango siya kay Mommy. Ganoon din si Mommy sa kanya.

Jessica hates my Mom. Kita naman sa galaw at bawat salita nito tungkol kay Mommy.

However, Mom never hated her. But her sister, Jessica's mother, My Mom hated my Aunt. My family is so messed up that I don't want another frustration in my life. Pero ganoon yata talaga.

Tiffany, Sissy and Ivy was once Jessica's friends. Nadagdag lang ako dahil kapatid ko siya. And then the girls grew closer to me. Dahil mailap daw ako. They were just trying to help me. And know me better. Pero inakala ni Jessica na inagawan ko siya. As a 4 year old that lacks attention from a complete family, she thinks different. Doon nag-simulang lumayo ang loob niya sa akin.

Pinakisamahan ko siya. Pero ayaw niya na talagang makita pa ako. So my Dad made a deal. At si Jessica ang bahala. I understand since hindi naman sila laging magkasama, kaya siya ang pinagbibigyan. But now? Hindi ko maintindihan. Ayaw kong intindihin.

"We had this dinner to settle things down." Tahimik lang ako habang nagsasalita si Daddy. "Dana, you know the deal." Hindi ako sumagot. "Is it fine?" Nilingon ko agad si Dad.

Did he just ask me? For the first time, after all these time, he asked me!

"Dad, no." Natigilan ang lahat. "My friends are here. My... My boyfriend is here. Andito kayo, I... I don't want to go. My life is in here." Halos lumuhod ako para kahit ngayon lang ay ako ang pagbigyan sa aming dalawa. Palagi na lang si Jessica. Ayos lang sa akin. Naiintindihan ko. Ngunit iba na ngayon.

My life is in here.

"We had a deal." Singit ni Jessica na matalim ang tingin sa akin. "It's a rule." After all, Si Dad pa rin ang masusunod. Sinagot ko siya gamit ang malamig na tono.

"Well, who needs rules?"

"Enough. Tama si Jessica, Dana. We have set it before." Natahimik ako.

So it's settled, huh?

"Labas po muna ako." Agad akong tumayo at lumabas ng restaurant.

Even before, si Jessica na ang kinakampihan. Because sa aming dalawa, mas kailangan niya yon. She grew up without Dad by her side. She's a lost cause.

Ngunit habang buhay ko ba siyang iintindihin? May hangganan din ako.

I called Gion.

"Hey," Simula ko. Narinig ko ang pag-ungol niya.

"Uh, Dana? You okay?" Nakagat ko ang ibabang labi para mapigilan ko ang pag-iyak.

"D-did I wake you up?" Hindi ko mapigilan ang paglakas ng kabog sa aking dibdib. It's normal. Ganoon ang epekto sa akin ni Gion.

"No. No, babe. It's okay. Ikaw? How's dinner? You want me to pick you up?" Agaran ang pag-iling ko. Ni hindi ko magawang sumagot dahil pakiramdam ko, sa oras na mag-salita ako ay hahagulgol ako.

"Dana?" Nakatakas ang hikbi nang tawagin niya ako sa aking pangalan. There's just something in the way that he calls me. Na parang hindi ko magagawang magtago sa kanya. Na hindi ko kayang magsinungaling sa kanya. Na hindi dapat ako nagtatayo ng pader dahil matitibag at matitibag niya ito.

"I-I'm leaving." Nasabi ko din matapos umiyak. "P-please tell me you're coming with me." Because I can't live without him. I just can't. I need him. Without him, I'll break down.

Mababaliw ako.

"D-dana," Natigilan ako. I can sense his hesitation. Kumumpol ang kaba sa aking dibdib.

"I can't." And for the first time, he made my heart sank. Kanina ay malulunod na ito at inakala kong maililigtas niya ako ngunit mas lalo niya lang akong hinila pababa.

"I'm sorry, baby. I can't." I closed my eyes and let the tears fall.