Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 22

Wat ik ga doen?!.......Wat dacht je van mijn koffers pakken, en terug naar Nederland vliegen?, brulde ik huilend.
'Safi!,....Pak maar in!,..Ik breng je wel naar het vliegveld!, riep Dries laconiek, terwijl hij in één beweging de deur op slot deed, en vervolgens de sleutel in zijn broekzak stopte.

Minutenlang bleef ik hem verbouwereerd aankijken.
'Yallah!...'Of ga je nu tóch liever via het raam?!, riep hij geagiteerd.
Hij liep vervolgens allert naar het raam, en drukte de knop van het ingebouwde elektronische rolluik naar beneden.

'Kunnen we NU dan éindelijk rustig praten?, vroeg hij met een sprankje hoop in zijn stem.
Ik wilde het liefst de makkelijkste weg nemen.
Gewoon vluchten voor alle heibel, die onverwachts als een sneltrein door onze relatie denderde.

Terwijl ik onbeladen met mijn rug tegen de slaapkamer muur bleef staan, keek ik apatisch voor mij uit.
Ik brabelde in exaltatie dat ik te afgepeigerd was om nog te praten......

Daarop liep hij bekommerd naar mij toe om mij dan maar van die 'hoogmoedige toren' te redden.
Het was exact het beeld van de prins, die Doornroosje heldhaftig uit haar diepe slaap ging verlossen.
Alleen voelde het in mijn hart, nog als een loodzware dillema aan.

Plotsklaps nam Dries het heft in handen.
Hij tilde me op, en droeg mij machteloos in zijn armen, naar de badkamer, in onze grote slaapkamer.

Terwijl hij het bad vulde met warm water, trok hij mijn kaftan uit.
Ik liet het allemaal gelaten toe, zijn zorgzaamheid jegens mij , voelde geborgen en vertrouwd.

Nadat ik als een uitgedroogd visje, zichtbaar ontspande door het aangename badwater, kreeg ik in een flits een flashback van wat er allemaal was voorgevallen tussen ons.
Zwijgend spoelde hij volleerd mijn rug en lichaam.

Hij haalde me uit bad, en wikkelde mijn lichaam met een grote badlaken.
Nadat hij een schone kaftan uit de kast pakte, kleedje hij mij weer aan, en legde mij op bed.
Roezig van het baderen, viel ik direct in een diepe slaap.....

Toen ik na een paar uur wakker werd, zaten Ramona en Bouchra om mij heen.....
In een waas zag ik Zahira met een dienblad Harira naar binnen lopen, gevolgd door Ouafa die theatraal begon te gillen dat ze zich rot was geschrokken.

Ramona was de enige die mij bedaard kon uitleggen, wat ik allemaal gemist had tijdens mijn 'powernap'.
Dries had hen verteld dat wij woorden hadden gehad, en dat ik nadien vermoeid in een diepe slaap viel.

Volgens Ramona was Dries nu samen met Mounir, naar het restaurant van Malika's vader om met haar te praten.
Terwijl ze mij een knipoog gaf, fluisterde ze in mijn oren, dat ze Mounir had uitgehoord, toen ze samen haastig vertrokken.

Ze vertelde dat het nu naar eens afgelopen moest zijn met het aanhankelijke schouwspel van Malika.
Ramona zei dat ze Dries nog nooit zo furieus had zien kijken.

Bouchra vertelde dat ze ons al had gewaarschuwd voor Malika's giftige tengels.
'Soukti, eh mesgota!, riep Ouafa waarschuwend naar Bouchra.
'Door jouw grote mond ligt ze nu ziek op bed!, klaagde Ouafa bezorgd.
Ramona en ik schoten beiden in de lach.
Voor het eerst kon ik lachen om de hele situatie.

Ondersteunt door Ramona, Ouafa en Bouchra kon ik alles na een uurtje helder beschrijven.
'Geef hem nooit op!, het feit dat hij zijn zondes aan jou openbaart, zegt al genoeg over zijn oneindige liefde voor jou! riep Ouafa wijselijk.

Volgens haar was ze van haar ex man Hamido gescheiden, omdat hij meer van floes en vrouwen hield.
'Hele dag op straat lachen met andere mensen, en thuis zijn shaytan pruik op!, vertelde Ouafa bewogen.

Dries belde me plotseling op.
'Hoe gaat het nu met je?, vroeg hij kalm......
Ik kwam er nauwelijks bovenuit door het gelach van de dames die om mij heen zaten.
'Ewa,....Dus je bent weer in gezelschap van die ADHD stuiterballen?, riep hij droog.