Jessie zit alleen in een coffeeshop. Opeens valt er een briefje op haar tafel. Er staat 5 telefoonnummers op. Ze kijkt voor haar en ziet 5 jongens aan een tafel zitten. Die 5 jongens keken even draaide zich om en lachte luid en irritant. 'Ugh sukkel...
A/N: luister terwijl je leest of voor je leest even het liedje dat ik hierbij heb gezet↑ Ik vond het gewoon (een beetje) gepast bij dit stuk van het verhaal. Okay begin maar gewoon met lezen:)
♡Jessie's POV♡
"Daniel wat doe je? Keer terug, ik ken deze weg niet eens! Waar ga je naartoe?" Daniel bleef rijden en we komen zo alleen maar verder en verder weg van Jonah. Ik schrok van het geluid van me telefoon, Jonah belde me. "Ik zou niet opnemen" zei Daniel. "Waarom niet?" "Jessie, ben je echt gelukkig met Jonah?" "Uhm, ja. Anders zou ik niet met hem samen zijn. En waarom vraag je dat? Daniel, vertel wat je aan het doen bent! Breng me gewoon naar Jonah!!!" "Oké, maar dan eerst dit..." hij stopte de auto en kwam dichter naar mij. Zijn lippen raakte de mijne. Ik duwde hem meteen weg. "Wat de heck denk je dat je aan het doen bent?!" riep ik boos. "Tonen dat ik echt van je hou en dat je beter bij mij bent dan bij Jonah" "Wat zit je nu weer te zeggen? Jonah houd van me en ik van hem, dat zal niet veranderen! Daniel Seavey denk maar niet dat dit ooit nog goed gaat komen!" "Je ziet het niet he? Jonah gebruikt je, hij houd niet echt van je" "Wat is dit dan? Al die bloemen en briefjes, het park waar ik nu zou moeten zijn" "Dat doen ik en de jongens elke keer als Jonah een vriendin heeft, hij doet het om je te doen denken dat hij van je houd maar na ongeveer een maand negeert hij je en doet hij alsof je niet bestaat. Zo is hij en zo doet hij het elke keer opnieuw. Het spijt me" "Het spijt je voor wat, deze leugens te vertellen? Denk je echt dat ik je geloof?" op dat moment belt Jonah terug. "Neem dan op en vraag het hem zelf als je me niet geloofd. Ik zeg je hij zou doen alsof hij van niets weet dan komt er een stilte en dan geeft hij het toe, zo ging het vorige keer toch" "Nee, je rijd nu naar het park. Ik wil het persoonlijk horen en zien"
Daarna kreeg ik een reeks berichten van Jonah met: waar ben je? , Kom je nog? , ... Ik stuurde terug met:
Ik ben onderweg, er was een klein probleempje maar geen zorgen alles is oké xx
We reden naar het park. Ik ging de auto uit en rende naar Jonah toe. Hij had een mooie picknick klaargezet. Zoiets als dit:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Jessie! Ik ben blij dat je er bent. Waar was je?" Jonah knuffelde me en gaf me een kus maar ik trok weg. "Wat is er?" vroeg hij. "Ik moet je wat vragen, iets serieus" Ik wist niet hoe te beginnen en twijfelde of ik het wel zou doen. "Gebruik je mij? Hou je wel echt van me?" "Wat? Natuurlijk hou ik van je! Waarom zou ik dit anders hebben gedaan?" "Ben je zeker? Ik wil dat je eerlijk bent!" "Jessie, ik hou van niemand anders, jij bent degene waar ik gek op ben! Ik zou je nooit gebruiken, ik zou nooit me gevoelens faken, zeker niet voor jou" Het was even stil. Net zoals Daniel zei.
"JESSIE!" ik draaide me om en zag alle jongens daar staan. "Jessie, geloof het niet. Daniel zei de waarheid" zei Jack. Ik wist niet wat te zeggen, me hart brak. Tranen stroomde langs me wangen. "Jessie, i-ik bedoelde het niet zo" zei Jonah. "Waarom? Waarom doe je me dit aan? Ik dacht dat je van me hield en we gelukkig waren. Maar ik had het fout" Ik rende het park uit. Dit is 1 van me slechtste dagen ooit! Hoe kan ik hem ooit nog vertrouwen?
