"Orada biri mi var?" Aslında kütüphane de olduğumu düşünürsek birisinin olması yüksek bir ihtimal.Yani sonuçta insanlar buraya kitap okumak için ya da benim gibi ödev yapmak için gelebilir.Ahh kimi kandırıyorum!Şuan gece yarısı olmak üzere,belki de olmuştur bile herneyse...Belkide gelen Sam'dir.Sadece bana küçük bir şaka yapmaya gelmiştir.Sonuçta burası Peter amcanın,yani Sam'in babası.Sam benim liseden beri çok yakın arkadaşım.Peter amca da babam gibidir.Böylece kütüphanede kalmama izin verdiler zaten.Kalabalık ortamları pek sevmem.Bu yüzden sabahları kütüphane de rahat edemez ve hep akşama doğru gelirim.Ama bu sefer ödevim çok karışık ve uzun olduğundan bitiremedim."Sam eğer beni korkutmaya çalışıyorsan emin ol hi başarılı değilsin" Yalan.Eminimki biraz daha kitap raflarının arasına bakarsam korkudan titremeye başlayacağım.Keşke ışıkları kapatmasaydım.Şimdi her an saldırıya uğrayacak gibi bekliyor olmazdım.Daha fazla beklemenin iyi olmayacağına karar verip,kalemimi yavaşça ve olabildiğince sessiz bir şekilde masaya bıraktım.Aynı şekilde ayağa kalktım.Ama korku tüm hücrelerime işlemişti.Kütüphaneye giren kimse Sam olamazdı.Beni bu kadar fazla korkutmayacağını biliyordum çünkü.O benim hiç olmayan abim gibiydi.Keşke Sam'in benimle kalmasına itiraz etmeseydim.Artık ses duymamama rağmen korkuyordum.Sanki kim girdiyse-ki kapıyı sessiz şekilde kapatsaydı hiçbirşey anlamayacaktım- onun burada olduğunu hissediyordum.Bir nevi izlenme iç güdüsü.Yavaşça adım attım. Her adımımda bir iki saniye durup dinliyordum.Eğer ses duyarsam koşmaya ve çığlık atmaya başlayacaktım.Belki birisi bu saatte de olsa benim sesimi duyar ve kurtarır.Şanslıysam yaşıt oluruz ve yakışıklı birisi olur.Ben kendimle konuşmaya dalmışken ses gelmediğini fark ettim ve bir iki adım derken kapının yanına yaklaşmıştım.Işıkların yanması için tuşlara basıp arkama dönmüştümki karşılaştığım engelle titremeye başladım.Başımı yavaşça yukarı doğru kaldırmaya başladım.Ve gördüm.Hayatımda daha önce hiç görmediğim yeşilin tonunu.Gözlerinde dalıp gittiğimde titremem geçmişti.Oysa şuan titrememin artması gerekiyordu.Ve kalbimin korkudan yerinden çıkacakmış gibi hızlı bir şekilde atması gerekiyordu.En azından çok hızlı atıyordu ama korkudan olduğunu sanmıyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Emotions Don't Lie
FanfictionBaşımı yavaşça yukarı doğru kaldırmaya başladım.Ve gördüm.Hayatımda daha önce hiç görmediğim yeşilin tonunu...