Barcelona // J. Kluivert

Twee

Die volgende dag werd Jasmijn vroeg wakker van een klop op haar deur. Ze wreef de slaap uit haar ogen en stond op. Wie kon dat nou zijn? 

"Coming," riep ze in haar zwakke Engels terwijl ze vluchtig in de spiegel keek. Het viel allemaal nog wel mee

Ze opende de deur en aan de andere kant van de deur stond een meisje met lang bruin haar. 

"Hey," zei ze met een glimlach op haar gezicht. "Ik ben Laura, je nieuwe buurmeisje. Ik hoorde dat je hier was komen wonen en dat je Nederlands was. Dus ik dacht, laat ik even komen buurten!" 

Er verscheen een kleine glimlach op Jasmijns gezicht. "Wat leuk! Ik ben Jasmijn." 

Ze schudde Laura's hand. 

"Vind je het leuk om vanavond samen wat te eten? Als Nederlanders onder elkaar?" Laura knipoogde. 

Jasmijn knikte. "Ja! Lijkt me leuk!" 

"Afgesproken dan," zei Laura. "Ik moet weer snel gaan. In tien minuten moet ik op mijn werk zijn!" 

Jasmijn knikte.  "Tot vanavond dan!" 

"Tot vanavond. Rond een uur of zeven kom ik je ophalen," zwaaide Laura waarna ze weer verdween. 

Leuk meisje, dacht Jasmijn. Misschien konden ze wel goede vrienden worden. Want dat had Jasmijn nodig, gewoon een vriendin. Thuis had ze altijd Daniël, haar vriend van school. Maar hier had ze nog niemand. 

Ze sloot haar deur en liep terug naar binnen om een korte douche te nemen. Ze kleedde zich om in een luchtige outfit. Die dag was ze vrij en het was mooi weer in Barcelona. Daarom besloot ze om de buurt eventjes wat te gaan verkennen. Daarnaast moest ze nog boodschappen doen want het enige eten dat ze in huis had kwam van thuis. En Jorik! Die moest ze nog bellen! 

Jasmijn greep haar telefoon en haar portemonnee voordat ze naar buiten liep en haar deur op slot draaide. Het was maar een klein stukje lopen naar het winkelcentrum, dat had ze opgezocht op haar telefoon. Zachtjes floot Jasmijn een stukje van haar favoriete liedje terwijl ze over de straat liep. Het straatbeeld was compleet anders dan ze gewend was in Nederland. Hier waren enorm, enorm veel toeristen. Dit was ook niet raar want Jasmijns appartement stond dicht bij het strand. Het was nu al warm, ook al was het maar aan het begin van de dag. 

Ze liep het winkelcentrum in en ging op zoek naar wat basisdingen die ze nodig had voor in de keuken. Ze kon immers niet zonder eten, vooral Jasmijn niet. Toen ze uiteindelijk bij de kassa stond schrok ze wel een beetje van de prijs. 

"Vijf-en-zestig euro en vijftien cent," zei de jongen achter de kassa in zijn nette Spaans. 

Jasmijn was niet erg goed in Spaans. Helemaal niet goed zelfs. Maar thuis had ze een beetje Spaans geleerd zodat ze zich zou kunnen redden in Barcelona. Ze pinde snel en stopte alles in de plastic zakken die op de kassa lagen. 

Snel liep ze samen met de plastic tassen weer terug naar haar huis. Ze waren erg zwaar en Jasmijn hoopte dat ze niet zouden scheuren. Stel je voor, dan zouden al haar boodschappen op de straat in Barcelona vallen. 

Gelukkig gebeurde dit niet en was Jasmijn in een kwartiertje weer thuis. Thuis aangekomen begon ze met het inrichten van haar keuken. Het was al bijna tijd voor het middageten dus stopte ze twee broodjes in de oven terwijl ze de rest van haar keuken inrichtte. Ze was net klaar toen ze de piep van de oven hoorde. De broodjes waren gebakken. Voldaan zat ze een paar minuten later aan haar keukentafel te eten. Eigenlijk was ze nu al moe, en ze was nog niet eens begonnen met werken. 

Ze was echt benieuwd hoe het werk haar zou bevallen. Zou het zwaar zijn? Zou ze veel moeten doen? Ineens dacht ze aan Jorik. Ze moest hem toch echt even bellen anders zou hij weer zo ongerust gaan doen. Tuurlijk, het was schattig, maar toch irriteerde Jasmijn zich op een of andere manier een beetje aan de jongen. 

"Hey schatje," na een keer overgaan nam Jorik meteen de telefoon op. 

"Hey Joor." Jasmijn glimlachte bij het horen van zijn stem. "Hoe is het daar?" 

Jasmijn miste Jorik wel. Maar niet zo erg als ze dacht dat ze hem zou missen. 

"Prima," zei Jorik aan de andere kant van de lijn. "Maar het is wel moeilijk zonder jou. Hoe is het in Barcelona? Is het een beetje mooi weer?" 

Zo praatten ze even verder totdat Jorik werd geroepen. Waarschijnlijk door iemand op zijn werk dat hij weer door moest gaan met werken. Jorik hing op en Jasmijn was weer alleen.

Gelukkig kon ze zich de hele middag vermaken met het inrichten van haar woonkamer en dus was het ook zo zes uur en hoorde ze de bel. Dat moest Laura zijn. Jasmijn trok haar jurkje recht en liep naar de deur. 

"Hey," zei ze terwijl ze open deed. 

"Hallo," glimlachte Laura. "Kom je?" 

Jasmijn knikte en pakte haar spijkerjasje en kleine tasje van de kapstok. In dat tasje paste precies haar portemonnee en haar telefoon. Heel handig om mee te nemen dus, vond Jasmijn. 

"We gaan naar een super gaaf tentje bij het strand," begon Laura te vertellen. "Het is eten daar echt top!" 

Jasmijn knikte. "Beter. Is het fijn om zo dicht bij het strand te wonen?" 

Laura haalde haar schouders op. "Ligt eraan. Soms wel en soms niet. Er zijn hier wel veel toeristen hoor."

"Ik heb het gezien," knikte Jasmijn. "Maar ik snap het ook wel. Het is hier erg mooi."

Laura knikte. "Ik ben blij dat ik hier woon hoor!" 

De twee meisjes praatten nog even door totdat ze bij het strand aangekomen waren. Laura wees naar een strandtentje. "Hier is het," zei ze terwijl de twee de trap opliepen. 

De twee gingen buiten zitten aan de kant van de zee en Jasmijn pakte de menukaart. 

"Alles is in het Spaans," verzuchte ze. 

"Kan je geen Spaans?" lachte Laura. 

Jasmijn knikte. "Alleen een paar woordjes. Hebben ze frietjes?" 

Ze zag Laura de menukaart lezen. "Yep, ze hebben frietjes hoor."

"Yess," glimlachte Jasmijn en toen de serveerster kwamen bestelden allebei de meisjes een groot bord met frietjes. 

Druk pratend waren ze toen ze hun eten kregen en ook al enorm snel hadden ze het weer op. 

"Zullen we wat foto's maken op het strand?" vroeg Laura. 

Jasmijn knikte. Ze was niet zo van het foto's maken maar soms vond ze het best wel leuk. Ze betaalden hun eten en liepen de strandtent af.

"Hier is een mooie plaats," wees Laura toen ze de trap van de strandtent afliepen. 

"Ga jij eerst?" vroeg Laura terwijl ze haar telefoon pakte. 

Na enorm veel aanwijzingen lukte het Laura om een enorm mooie foto van Jasmijn te maken. Jasmijn keek haar met grote ogen aan. 

"Hoe kan je dat?" vroeg ze aan Laura. 

Die haalde trots haar schouders op. "Fotograferen is mijn ding," zei ze met een glimlach. 

Enorm veel foto's en lachbuien later liepen de twee meisje weer terug naar hun eigen appartementjes. 

"Het was super leuk," zei Laura toen ze voor Jasmijns deur stonden. 

Jasmijn knikte. "Moeten we echt vaker doen!"

De twee namen afscheid van elkaar en Jasmijn liep naar binnen. Ze was moe van de lange dag maar ze had het wel enorm leuk gehad. Laura was een gezellig meisje en Jasmijn had het gevoel dat ze goede vriendinnen zouden worden.. 

-------

IK WIL OOK FRIETJESS!! 

Echt een rotdag vandaag. Kan amper lopen omdat ik gevallen ben en nu ben ook nog natgeregend. Maar genoeg over mij, hoe is jullie dag?

Liefss