Barcelona // J. Kluivert

Vijftien

Die volgende dag stapte Justin op precies half zes het kleine kantoortje van Jasmijn binnen. Jasmijn schrok op uit haar werk. 

"Hey," glimlachte ze toen ze zag wie er was. 

"Hai," zei Justin ook met een glimlach. "Ben je klaar?" 

Jasmijn knikte. Ze stond op en pakte haar tas in. Het was een lange dag geweest vol lange dosiers en veel gedoe. Er was namelijk een dosier kwijtgeraakt en hier kreeg het meisje alle schuld van totdat bleek dat een van haar collega's het dosier geleend had.

"Leuke dag gehad?" vroeg Justin. 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Ging wel." 

Justin ging er niet verder op in en wachtte geduldig tot het meisje klaar was. 

"Ik ben klaar," zei Jasmijn toen ze alles ingepakt had en haar tas over haar schouder gooide. "Zullen we gaan?" 

Justin knikte en volgde Jasmijn toen ze de deur uit liep richting de lift. 

"Hoe was jouw dag?" vroeg Jasmijn aan Justin terwijl ze op de knopjes van de lift drukte. 

De jongen haalde zijn schouders op. "Heb gewoon de gewone dingen gedaan. Beetje gevoetbald enzo." 

"Je gewone profvoetballer dingen zeker." Jasmijn begon te lachen. 

Justin knikte. "Ja, die ja. Je hebt het door, hoe zwaar het leven van een voetballer wel niet is." 

Ze waren op de begane grond aangekomen en liepen de lift uit. Dana zat achter haar bureau een beetje te typen. Jasmijn had haar al verteld over de plannen van die dag. Toen ze Jasmijn en Justin zag keek ze op. 

"Veel plezier," zei de tegen de twee. 

Jasmijn bedankte haar en ze liepen naar buiten. 

"Mijn auto staat daar," wees Justin en inderdaad, daar stond de rode auto van Justin. 

De rit naar Justins huis duurde niet lang. Jasmijn voelde zich op haar gemak bij Justin in de auto. Het voelde vertrouwd, veel vertrouwder dan het voelde bij Jorik. Dat was vreemd want Jorik was haar vriendje. Over Jorik gesproken, ze was er nog steeds niet uit hoe ze het ging vertellen. Ze had hem bedrogen. Eigenlijk moest ze niet meer met Justin omgaan maar ze kon het niet. Het leek alsof ze steeds harder naar hem toegezogen werd. 

Bij Justin thuis aangekomen stapten de twee uit en liepen ze naar binnen. 

"Zullen we eerst wat eten?" vroeg Jasmijn terwijl ze op de bank neerplofte. "Ik verga van de honger."

Justin knikte instemmend. "Ik bestel wel pizza." 

Jasmijn glimlachte dankbaar naar hem en keek toe hoe Justin de pizzaria belde. Hij zag er goed uit, dat moest ze wel toegeven. Ze zag zijn lippen bewegen en dacht weer na over hoe die op de hare voelde. Dit moest stoppen! Ze ging echt te ver! Ze had verkering met Jorik, niet met Justin. 

"Aarde aan Jasmijn." Het was de stem van Justin die haar uit haar gedachten haalde. 

Ze knipperde even met haar ogen. "Huh? Wat zei je?"

"Je staart," glimlachte Justin. 

Jasmijn werd rood en tot haar geluk ging de jongen verder met praten. De pizza kwam en de twee aten beide hun pizza op. 

"Ik verbaas me er nog elke keer over hoeveel jij kunt eten," glimlachte Justin toen ze samen op de bank zaten uit te buiken. 

Jasmijn begon te lachen. "Dat is een van mijn vele talenten," knipoogde ze.