Barcelona // J. Kluivert

Acht

Jasmijn knipperde met haar ogen tegen het felle licht. Maar.. wat.. hoe..? 

"Waar ben ik? Wat is er gebeurt?" 

Ze keek naast zich en zag Justin zitten. Zijn gezicht stond opgelucht maar bezorgd. 

"Je bent in het ziekenhuis Jassie," zei Justin terwijl hij met zijn duim over haar hand streelde. Die hij vasthad. "Je bent flauwgevallen. Ik ben zo blij dat je weer wakker bent.. Hoe voel je je?" ratelde de jongen door. 

Jasmijn keek hem even verbaasd aan. "Maar.. hoe dan?" 

"De artsen zeiden dat je te weinig gegeten had," zei Justin terwijl hij haar recht aankeek. 

Jasmijn beet even op haar lip. Ze hadden gelijk. Jasmijn had niet ontbeten die ochtend en daarom had ze zich de hele dag al een beetje licht in haar hoofd gevoeld maar ze had al die steken genegeerd. 

"Als je je weer goed voelt mag je vanavond naar huis, zeiden ze," ging Justin verder. 

Het deed Jasmijn pijn om Justin zo te zien. Hij leek zo bezorgt en bang. Maar waarom zou hij zo bang zijn? Jasmijn was niet eens zijn vriendinnetje en toch kreeg ze het gevoel dat hij veel om haar gaf. 

"Hoe voel je je Jas? Ik.." 

Justin werd onderbroken door de deur die openging. Toen hij zag wie het was liet hij de hand van Jasmijn los. 

"Jorik?" Er klonk een verraste toon Jasmijn haar stem. Hoe kon haar vriendje zo snel bij haar zijn? 

Jorik liep snel naar zijn meisje toe en sloeg zijn armen om haar heen. "Ik ben zoo blij dat je weer wakker bent," zei hij met een opgeluchte stem. "Ik dacht echt dat er iets ergs zou zijn." 

Toen keek Jorik naar afkeurend naar Justin. 

"Wat doet hij hier?" Jasmijn kon horen dat hij het niet fijn vond dat Justin ook in de kamer was. 

Justin stond op. "Ik ga wel. Beterschap Jasmijn."

Jasmijn gaf hem een kleine glimlach. De jongen was er voor haar geweest toen er nog niemand anders was en ze was hem daar wel dankbaar voor. 

Toen Justin weg was ging Jorik op zijn plek zitten.  "Wat deed hij hier?" vroeg hij opnieuw. "Je weet toch hoeveel pijn die jongen jou heeft gedaan? Hij is vreemd gegaan terwijl jij boven lag te slapen. Hij heeft je hart gebroken Jasmijn! En jij wilt hem nu gewoon vergeven!" 

Jasmijn had Jorik aangekeken. "Je hebt gelijk," zei ze. 

Hij had haar herinnerd aan alles wat Justin had gedaan. Hij had haar inderdaad zoveel pijn gedaan.  Al die dagen dat ze in bed had liggen huilen, allemaal om Justin. En nu zou ze hem weer bijna vergeven omdat ze een paar gezellige dagen hadden gehad. 

"Sorry," mompelde Jorik. 

Jasmijn keek hem even verbaasd aan. "Waarom zeg je sorry?" 

Jorik haalde zijn schouders op. "Ik wil niet dat vriendje zijn die zijn vriendin dwingt om niet om te gaan met bepaalde mensen." 

Jasmijn schudde haar hoofd. "Dat doe je niet Joor. Echt niet." 

Met haar hand gleed ze over zijn wang. Ze leunde naar hem toe en drukte een lange kus op zijn mond. 

"Ik hou van je Joor." 

Jorik kreeg een glimlach op zijn gezicht. "Ik ook van jou." 

De twee keken elkaar aan. Het bleef even stil maar het was geen vervelende stilte. Ze genoten van elkaars aanwezigheid zoals ze dat al lang niet meer gedaan hadden. 

"Ik heb een plan," zei Jorik ineens. "Ik blijf een paar dagen in Barcelona. Samen bij jou." 

Een glimlach verscheen op het gezicht van Jasmijn. Ze vond het fijn dat haar vriendje een paar dagen bij haar was. Die gezelligheid kon ze wel gebruiken. En bovendien hoefde ze dan niet te denken aan Justin Kluivert. 

Later die middag kreeg Jasmijn toestemming om weer naar huis te gaan. Blij als ze was liep ze samen met haar vriendje Jorik, die haar ondersteunde, het ziekenhuis uit. 

"Dit gaan leuke dagen worden," zei Jasmijn. 

Jorik stemde in. "Ik heb een auto gehuurd," vertelde hij. "Hij staat daar!"

Jasmijn vroeg zich af hoe hij dat allemaal in die korte tijd voor elkaar had gekregen. Hij was vanuit Nederland naar hier gekomen. Had vrij gekregen van zijn werk en ook nog eens een auto gehuurd? Maar ze sprak het niet uit want ze was maar al te blij dat de jongen naar haar toe was gekomen. 

"Je bent een held," glimlachte Jasmijn waarna ze een kus op zijn wang drukte. 

Jorik begon te lachen. "Alleen jouw held." 

Jasmijn plofte neer op de bijrijdersstoel van de auto van Jorik. Ze wachtte tot Jorik instapte maar zag toen dat Jorik plotseling een telefoontje had gekregen. Van zijn werk zeker, dacht ze terwijl ze haar eigen telefoon uit haar jaszak pakte. Ze had nog een berichtje van Justin. Hij vroeg zich af hoe het met Jasmijn ging en of ze al naar huis mocht. Ze reageerde snel dat ze naar huis mocht en zag toen dat Jorik de auto instapte. 

"Wie had je aan de telefoon?" vroeg ze. 

Jorik haalde zijn schouders op. "Was niet belangrijk." 

Jasmijn besteedde er niet meer tijd aan en zette de radio wat harder. Het liedje Loterij was op de radio. Het deed haar denken aan de tijd dat ze verkering had met Justin. Ze hadden het een paar keer gezongen in zijn auto. Jorik was niet zo iemand die meezong met de radio en stiekem vond ze het wel jammer. Maar ze hield van hem. 

"Wat zullen we vanavond eten?" vroeg Jorik terwijl hij de auto parkeerde voor Jasmijns appartementje. 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Pizza?" grijnsde ze. 

Jorik schudde zijn hoofd. "Ik zie al miljoenen pizza's per dag. Ik ben net blij dat ik even vakantie heb," lachte hij. 

Vakantie? Maar? Gisteren moest hij nog werken toch? 

"Zal ik wat frietjes halen?" De stem van Jorik haalde haar uit haar gedachten. 

Met een glimlach knikte ze. Jasmijn hield ook enorm veel van frietjes. Eigenlijk hield ze van al het eten. Ze stapten uit en voorzichtig liepen ze naar het appartementje. 

"Ga jij maar zitten op de bank. Ik haal wel wat frietjes," zei Jorik. 

Hij haalde alles uit zijn zakken en nam alleen zijn portemonnee mee. Zijn telefoon liet hij op de keukentafel liggen. Daarna liep hij weg. Jasmijn plofte neer op de bank en ging languit liggen. Met haar vingertoppen masseerde ze haar slapen. Ze zag Joriks telefoon oplichten. Die is populair, dacht ze. Ze pakte haar eigen telefoon erbij. Nul berichten. Opnieuw lichtte de telefoon van Jorik op. Hij werd gebeld. Zou ze kijken door wie? Ze schudde haar hoofd, dat mocht ze niet doen. Het was waarschijnlijk gewoon zijn moeder, of zijn baas, of iemand anders. 

Zeggen jullie patat of friet? #eindeloze discussie