Barcelona // J. Kluivert

Veertien

Haar verjaardag ging snel samen met Justin. Ze deden enorm veel gezelschapspelletjes die Justin had meegenomen. Het was erg gezellig en omdat ze allebei erg competitief waren ontstond er enorm vaak een vriendschappelijke ruzie. De kus leek helemaal vergeten te zijn tot Jasmijn er weer aan dacht die maandagochtend toen ze op weg was naar haar werk. Ze was toch echt vreemd gegaan. Nog steeds was ze er niet uit of ze het Jorik moest gaan vertellen. Ze wist zeker dat hij heel erg teleurgesteld zou zijn in haar, want Jasmijn had hem beloofd nooit vreemd te gaan, nooit zijn hart te breken. 

Bij haar kantoor aangekomen zette ze haar tas op haar bureau en de gewone werkdag begon weer. Haar eerste klant was die Remi. Het arme meisje barstte in huilen uit toen Jasmijn met haar praatte over haar moeder. Ze was vroeg in haar leven haar zus verloren en haar zus was haar moeders favoriet. Jasmijn troostte haar. Nadat ze weer weg was gegaan werkte ze nog wat aan een paar dosiers om daarna op haar kantoor pauze te houden. Precies op het moment dat ze een grote hap nam van haar boterham hoorde ze een klop op de deur. Ze slikte haar brood door. 

"Binnen," riep ze met een nog halfvolle mond. 

Het was Justin. 

"Hey twee-en-twintig jarige," glimlachte de jongen. "Mag ik binnenkomen?" 

Jasmijn knikte. Justin zag er goed uit, hij zag er eigenlijk altijd goed uit. Maar hij kan je vriendje niet zijn, ging door haar hoofd. Ze had Jorik en Justin had haar enorm veel pijn gedaan. Ze schudde de gedachte weg en zag dat Justin al tegenover haar was gaan zitten. 

"Zei je iets?" vroeg ze aan hem. 

Hij knikte. "Ik vroeg of je lekker geslapen had." 

"Prima," glimlachte Jasmijn. "Jij ook?" 

Justin knikte. "Maar daar kwam ik eigenlijk niet voor. Morgen heb ik een feestje en ik vroeg me af of je meewilde. Misschien kan je daar wat mensen leren kennen ofzoiets. Alleen als je zin hebt natuurlijk ik dwing.." 

"Ja is goed," onderbrak Jasmijn de jongen. 

Ze vond het best leuk om eens iets anders te doen dan de hele dag te werken of thuis op haar appartementje een film te kijken. 

"Ik ben woensdag vrij dus dat komt mooi uit."

Justin stak zijn duim op. "Ik ook. Misschien kun je dan blijven slapen en dan kunnen we samen iets leuks doen. Alleen als je wilt natuurlijk." 

Jasmijn begon te glimlachen om Justins onzekerheid. Zo herkende ze hem, hij was altijd zo geweest. 

"Wil je ook koffie of thee?" vroeg Jasmijn hem. Ze was het helemaal vergeten te vragen. 

Justin schudde zijn hoofd. "Ik moet zo weer gaan. Profvoetballer dingen enzo." 

Jasmijn begon te lachen. "Opschepper." 

"Helemaal niet!" stribbelde Justin tegen. "Zal ik je morgen hier op komen halen? Dan kun je je klaarmaken bij mij thuis?" 

Jasmijn knikte. "Ik ben om half zes klaar."

Justin stak zijn duim op. "Super, dan zie ik je morgen." 

"Tot morgen. Succes met je profvoetballer dingen!" 

Justin begon te lachen. "Ik zal aan je denken." Hij blies een kushandje naar Jasmijn. 

Jasmijn begon ook te lachen. "Het is je geraden," grijnsde ze. 

En weg was Justin. Toen hij de deur achter zich dichttrok zuchtte Jasmijn. Waar was ze mee bezig? Ze kon nooit normaal vrienden met de jongen blijven maar ze kon ook niet van hem weg blijven. Ze kon zijn vriendin niet worden, hij zou haar  toch nooit meer leuk vinden maar daarnaast had ze ook haar eigen vriendje en had Justin haar bedrogen. Waar zat ze in verwikkeld? 

Ze hoorde opnieuw een klop op haar deur. Zou Justin iets vergeten zijn? 

"Binnen," riep ze. 

Dit keer was het Dana. 

"Wie was die jongen? Wat is hij van je?" ze ging tegenover Jasmijn zitten. 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Een goede vriend denk ik." 

Dana keek haar aan. "Hoe bedoel je dat je het niet weet? Is hij soms..?" Dana begon te grijnzen. 

Jasmijn werd rood. 

"Je vind hem leuk, of niet?" 

Jasmijn zuchtte. "Ik denk het wel. Alleen het ligt niet zo makkelijk." 

"Wat is er dan?" vroeg Dana. 

"Dat is een heel heel heel lang verhaal." 

En zo begon Jasmijn te vertellen. Ze vertelde Dana alles wat er gebeurt was en alle gevoelens die ze had voor Justin maar die ze ook nog steeds had voor Jorik. Ze was verliefd op twee jongens en ze wist niet welke van de twee ze moest kiezen. Maar de kus liet ze erbuiten. Dat was iets tussen haar en Justin. Iets dat was gebeurt tussen de vier muren van haar appartementje en wat niemand anders hoefde te weten.

"Als je jezelf zou zien over tien jaar, naast wie zie je jezelf dan lopen?" vroeg Dana wijs. 

Daar moest Jasmijn niet lang over nadenken. "Justin." 

"Dat is duidelijk toch? Maar ik zou misschien nog wel even wachten met het zeggen. Probeer eens te kijken of hij jou ook leuk vindt," Dana ging verder. 

Jasmijn knikte. "Bedankt Daan," glimlachte ze. "Als ik jou toch niet had." 

"Geen probleem hoor. Je kunt me altijd oproepen," Dana glimlachte terug. 

Het meisje stond op. "Ik denk dat we allebei maar weer eens aan het werk moeten," zei ze. 

En zo gezegd zo gedaan. Jasmijn begon weer aan haar eindeloze dossiers. Over een uur zou er nog een cliënt komen waar ze vervolgens een gesprek mee zou houden. Ze was een psychologe maar zelf had ze ook enorm veel problemen waarvan ze hoopte dat die snel over zouden zijn. Ze ging Dana's advies opvolgen en Justin goed in de gaten houden. Zou hij haar ook leuk vinden? En hoe ging ze het brengen bij Jorik dat ze ook verliefd was op Justin? Jorik zou razend worden, dat wist ze zeker. Hij zou haar haten en geen pizza's meer voor haar kopen. Niet dat dat het ergste was, Justin kon dat ook voor haar doen. Het ergste vond ze dat ze hetzelfde bij Jorik had gedaan als Justin bij haar. Ze had een ander gezoend.