Barcelona // J. Kluivert

Zeven

Die volgende ochtend werd Jasmijn wakker van een klop op de deur. Ze moest echt wekkers gaan zetten. 

"Kom eraan!" riep ze terwijl ze zich van de bank af liet glijden. 

Die vorige avond was er erg moe geweest en was ze in slaap gevallen onder het dekentje dat op de bank lag. Nu had ze enorm rugpijn. Ze rekte zich even uit voordat ze een blik wierp in de spiegel. Haar knot was helemaal uitgezakt en haar mascara was uitgelopen. 

"Ben er bijna!" riep ze om haar tijd wat te verlengen en ze deed snel een nieuw knotje in haar korte blonde haren. 

Met een washandje, dat nog op de aanrecht lag, ging ze onder haar ogen door om de uitgelopen mascara te verwijderen. Daarna liep ze naar de deur en opende ze hem. Justin begon te grijnzen toen hij haar zag. 

"Leuke pyjama," grijnsde hij. 

Jasmijn keek naar onderen en kleurde rood. "Dankje," mompelde ze. "Ben net wakker. Kom even binnen terwijl ik me omkleed." 

Justin knikte en liep het appartementje in. Hij liep naar de bank en ging daar zitten op de dekens waar Jasmijn net onder vandaan was gekropen. 

"Ik ben me omkleden," deelde ze mee. 

Justin knikte en pakte zijn telefoon. "Veel succes." 

Het duurde niet lang voordat Jasmijn omgekleed was. Ze had haar make-up opnieuw gedaan omdat het er totaal niet meer uit zag na een nachtje slapen en ze had haar korte blonde hare maar weer los gedaan en netjes gekamd. Toen ze de kamer binnen kwam lopen keek Justin op. 

"Je ziet er leuk uit," complimenteerde hij haar. 

Jasmijn glimlachte even en bedankte hem. Jorik gaf haar nooit van die kleine complimentjes. Maar Jorik moest ze niet vergelijken met Justin. Justin was een hele andere jongen dan Jorik en ze waren allebei leuk op een andere manier. Justin had haar alleen zoveel pijn gedaan en Jorik was veiliger. Jasmijn deed haar schoenen aan. 

"Zullen we gaan?" vroeg ze aan Justin. 

Ze keek op en zag dat Justin snel wegkeek. Was hij nou aan het staren? 

"Ja, ja," zei Justin terwijl hij zijn telefoon in zijn broekzak liet glijden. "Is goed." 

De twee liepen naar Justin zijn auto. 

"Hoe is je werk?" vroeg Justin toen hij net de auto had gestart. 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Ik vind het erg leuk maar ik mis thuis wel." 

Ze miste Jorik wel degelijk. Maar ze wist niet goed of het Jorik als persoon was of gewoon het gevoel van verliefd zijn en iemand hebben die zielsveel van je houdt. 

Justin knikte. "Dat had ik ook op het begin. Maar mijn vader en Rosanna wonen samen met Shane dichtbij. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor je moet zijn."

Jasmijn keek even naar de jongen. Hij zat geconcentreerd naar de weg te kijken. Ze kon wel begrijpen dat ze ooit voor hem gevallen was. Hij zag er totaal niet slecht uit. Echt het tegenovergestelde van Jorik, niet dat hij lelijk was hoor. Justin had een getinte huid terwijl Jorik een lichte huidskleur had. En Justins ogen, die waren de mooiste die ze ooit had gezien. 

"Waar denk je aan?" Het was Justins stem die haar uit haar gedachten haalde. 

Jasmijn werd rood en keek weg. "Niets." 

Justin kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht maar Jasmijn zag het niet. Het duurde niet lang voordat ze bij het winkelcentrum aangekomen waren. 

"Zullen we deze winkel ingaan?" vroeg Justin terwijl hij wees naar een van de duurste winkels waar Jasmijn nog nooit geweest was omdat ze het niet kon betalen.