Het Pad van de Waarheid

Hoofdstuk 8.

Ik leg m'n hand op m'n voorhoofd en sluit kort m'n ogen. Gelukkig maar.. Ik loop snel door naar huis en ben blij als ik mijn vertrouwde straat weer zie. Plotseling voel ik dat iemand mijn arm vastpakt en geschrokken draai ik me om..

Voordat ik iets kan zien worden m'n ogen bedekt door een hand. "Wie the fuck ben jij en wat moet van je? Laat me met rust a psycho". Ik probeer hard om me heen te slaan met m'n handen, totdat ik opeens gelach hoor.

"HAHAHAHAHAHA IK GA DOOD! KIFESH JE BENT ZO BANG? HAHAHAHAHAHAH". Hij haalt z'n handen weg en meteen zie ik een paar lichtbruine ogen. "Soufiane?" "Ja duh wie anders mongooltje". Ik kijk m'n broer opgelucht aan.

Voor de mensen die denken je broer heette toch Tarik, ik heb er 3: Younes, Soufiane en Tarik.
Vreemd kijk ik hem aan, "waarom liet je me zo schrikken? Ben je gek ofzo!" Hij gaat dood van het lachen en stikt zelfs in z'n eigen speeksel. Gat-ver..

Hoofdschuddend kijk ik me aan. Zodra hij weer op adem is gekomen begint hij serieus te kijken. "Wat is er aan de hand met je? Ik laat je zovaak schrikken heks."

Meteen schiet iets me te binnen. "Soufiane, achtervolgde jij me net?" Verbaast kijkt hij op. "Nee? Ik zat in de auto en zag je voorbij lopen. Toen dacht ik klaar ik ga haar laten schrikken."

Bedenkelijk staar ik voor me uit. Heb ik me het dan toch verbeeld?.. Zo gek ben ik niet toch? Soufiane ziet dat er iets met me aan de hand is en pakt me bij mn schouders als hij ziet dat ik door wil lopen. "Wat is er gebeurd? Wie achtervolgde je? Ik maak diegene af!! Hoe zag hij eruit??"

"Laat zitten Souf, ik heb het me vast verbeeld." Ookal weet ik diep van binnen dat ik het me niet heb verbeeld.. "Yallah kom, mama belde me net dat we gaan eten." Hij aait over m'n haar heen en loopt dan voor me naar binnen. Sinds wanneer kan hij zo lief tegen me doen? Gekke gast..

"Amina.." "Amina!!!" "Waar ben je met je gedachten??!" Ik schrik op als ik merk dat m'n vader tegen me praat. We zitten met z'n allen aan tafel te eten. "Ik roep je al een minuut lang maar je droomde."

Verrast kijk ik m'n vader aan. "Ik was gewoon aan het dromen baba." "Je hebt nog niets gegeten zie ik, gaat alles wel goed met je?" "Tuurlijk, ben gewoon een beetje moe."

Met gespleten ogen kijk m'n vader me aan. Hij gelooft me niet, dat is wel duidelijk. M'n vader, Ismael Benyahya, kent me door en door.

Gelukkig begint hij er niet verder over. "Hoe vind je je nieuwe werk hbiba (lieverd)." "Ja heel leuk" Gapend kijk ik de rest van ons gezin aan. "Ik ga alvast naar boven, besa7atkoum"

"Maar je hebt niets gegeten!", schreeuwt m'n moeder me na. "Laat haar Ibtissam, je ziet toch dat ze niet wil. Ze heeft even rust nodig", hoor ik m'n vader tegen m'n moeder zeggen.

Ik loop de trap op naar boven en ga dan op m'n bed zitten. Uit reflex wil ik m'n telefoon van m'n nachtkastje pakken, maar dan besef ik dat hij kapot is. Goshh ik verveel me nu al dood. Ik ga op het vensterbank zitten bij het raam en staar dan naar buiten.

Dit is echt mijn lievelingsplekje. Ik kan hier urenlang zitten en naar buiten kijken. For real tho.. Ik besef me dat ik mijn avondroutine nog niet heb gedaan en loop naar mn kaptafel toe.

Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik stel me aan joh.. Ik, Amina Benyahya, kan alles en iedereen aan! En dat ga ik ze laten zien ook. Zelfverzekerd glimlach ik naar mezelf in de spiegel. Vroeger hielden m'n vader en ik "spiegelsessies", zoals hij dat zelf noemde.

We gingen dan samen voor de spiegel staan en liet me zien dat elke cm van me perfect is en dat ik trots op mezelf moet zijn. Trots denk ik terug aan die tijden. Ik hou zoveel van m'n ouders!

Ik loop naar beneden en ga tussen m'n ouders op de bank zitten. "Amina djellie, ik kreeg steeds voicemail toen ik je belde. Wat is er met je telefoon?"

"Hij is kapot mama."

Verbaast draait m'n vader zich om, "Waarom zeg je dat nu pas kleintje. Zeg welke tel je wil en ik bestel hem voor je, en voor nu kan je mijn extra telefoon lenen."

Ik pak de telefoon aan. "Shoukrane liefste vader!" Dankbaar geef ik hem een kusje. Ik pak m'n simkaart van boven en stop hem in mijn tijdelijke telefoon.

Even kijken van wie ik dat berichtje had gekregen. Als ik zie dat het een sms'je was, en het nummer niet gekoppeld is aan een whatsapp account, besluit ik terug te sms'en.

Tringggg..
Ik zie dat ik een berichtje terug heb gekregen...

Hello,
Weer een nieuw deeltje.
Eerlijk gezegd twijfel ik weer of ik door moet gaan, aangezien ik bijna alleen naar stille lezers heb.
Ondanks dat ik het druk heb met school, probeer ik wel vervolgjes te schrijven. Maar als ik er toch niet wordt gereageerd of gestemd, heeft t niet zoveel nut..
Dus ik ga kijken of er op dit deel wordt gestemd/gereageerd. Zoniet, stop ik denk ik met dit verhaal.
Sorry voor de mensen die wel stemmen en reageren 😔