1994

70 6 0
                                    

Η Σελήνη τις επόμενες μέρες δεν μιλιόταν καθόλου. Η Ειρήνη και ο Μάρκος προσπαθούσαν να είναι δίπλα της, αλλά ήταν συνέχεια στο κόσμο της και ποτέ δεν τους έδινε σημασία. Ασχολιόταν συνέχεια με τα μαθήματα της. Μέχρι και οι συμφοιτητές της την κοιτούσαν τρομαγμένοι με το πόσο συμμετείχε στην αίθουσα, πράγμα πρωτοφανές για εκείνη.

Η καινούργια εβδομάδα ξεκίνησε μα η συμπεριφορά της Σελήνης δεν είχε αλλάξει διόλου. Ημέρα Δευτέρα και η Ειρήνη την περίμενε στην καφετέρια μα δεν φάνηκε. Αντί για την σχολή αποφάσισε να πάει στην μητέρα της. Έπρεπε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

Πήρε μια ανάσα και χτύπησε το κουδούνι του πατρικού της. 

«Σελήνη» ψέλλισε η μητέρα της ανοίγοντας την πόρτα. 

«Ώρα να μιλήσουμε» 

Η μητέρα της έκανε χώρο να περάσει και την έκλεισε πίσω της. 

«Πες ότι θες να μάθεις» είπε η μητέρα της και κάθισε δίπλα της. 

«Όλα από την αρχή...»  είπε η Σελήνη και ο τόνος δεν σήκωνε αντίρρηση

«Εντάξει αγάπη μου. Όπως θες»  είπε η μητέρα της και ξερόβηξε.

» Όλα ξεκίνησαν το '94. Ήταν αρχές τις χρονιάς. Εγώ τότε ήμουν τρίτη λυκείου. Προετοιμαζόμουν για τις εξετάσεις που θα με μεταβίβαζαν στον πανεπιστήμιο, άμα όλα πήγαιναν καλά. Οι καθηγητές μας είχαν την φαεινή ιδέα να μας πάνε μια εκδρομή μέχρι τα πανεπιστήμια για να προετοιμαστούμε στο θέαμα και στο ωράριο. Λες και ήταν κάτι το τρομαχτικό» γέλασε 

»Είχαν κανονίσει μια μέρα να την περάσουμε εκεί. Μην ρωτήσεις πως το κατάφεραν, ιδέα δεν έχω. Έτσι πήγαμε από το πρωί σαν τάξη και σε ομάδες μπαίναμε σε αίθουσες και παρακολουθούσαμε μαθήματα» η μητέρα της σταμάτησε. 

«Λοιπόν;» ρώτησε η Σελήνη. «Δεν θα συνεχίσεις;»

«Σίγουρα θες;» 

«Ναι μαμά, σίγουρα»  

«Έτσι γνώρισα και τον Ματθαίο. Με μια φίλη μου μπήκαμε με μια αίθουσα που δίδασκαν μαθηματικά. Είχε αγάπη η φίλη μου, θυμάμαι και έτυχε να κάτσω δίπλα του. Έβλεπε πως δεν καταλάβαινα πολλά και θέλησε να με βοηθήσει. Εγώ δεν είχα δώσει πολύ σημασία. Άλλωστε τα μαθηματικά δεν ήταν το φόρτε μου, εγώ αγαπούσα άλλες τέχνες.

Την επόμενη μέρα όμως, καθώς ετοιμαζόμουν να ανέβω στην μηχανή που είχε τότε ο πατέρας σου μετά το σχόλασμα για να με πάει στο σπίτι, τον είδα έξω από την αυλή. Με φώναξε και μου έδωσε ένα βιβλίο μαθηματικών. Για να με βοηθήσει μου είπε. Πάλι δεν έδωσα σημασία και τον ευχαρίστησα τυπικά. 

Please... Be Careful #MGWLL. (LL=LoveLetter)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن