chapter 33

3.7K 58 1
                                    

ibabalik ko nalang yung POV ehehe pasensya na pero ngayon mas gagalingan ko pa alam ko namang hindi ako magaling pero gagalingan ko pa talaga as in promise talaga ^_^


i may not the best writer but i will do my best para magandahan kayo sa mga isusulat ko promise ko na talaga yan pagiisipan ko na talaga yung mga bawat detalye 


add niyo pala ako sa fb ^_^ https://www.facebook.com/miszkhulet27

kung gusto niyong ilike yung page eto naman ^_^ https://www.facebook.com/Superhuman20Stories

---------------------------

KATHRINE POV



tambak ang trabaho ko ngayon hai ano ba yan kailangan kong ifocus talaga ang sarili ko sa trabaho para hindi umaabot sa ganito kadaming tambak sa desk ko tas binigyan pa ako ng deadline habang itong kasama ko eh tapos na sa trabaho niyo nakatayo lang dito sa desk ko nakuu naman pagod na pagod na ako eh hai kasi

"ui kathrine so ano ganito nalang ako hihintayin ka? mukhang wala ka kasing kabalak balak na umuwi ng maaga eh"

eto na dito na naguumpisa ang pagkaboredom nitong si tiffany kung sana nakakatulong eh

"eh madami pa kasi akong tatapusin mauna kana kung gusto mo kaylangan ko talagang mag OT may deadline na kasi itong mga papeles na ito eh kesa naman ako ang madead diba?"

hindi naman kaya niya nakikita itong tambak sa desk ko eh ano hai tiffany minsan igala mo din yang mata mo kasi T_T

"yan kasi napapala ng nagrerewind sa past wala naman kasing tv dito nagrerewind pa, yan tambak ang trabaho oh sige sige aalis na ako tirhan nalang kita ng pagkain ok?"

"opo ma'am sana may multo kang makita jan"

"may sinasabi ka?"

"wala shoo alis kana alis kana"

"hmmp tseee inggit ka lang"

nang makaalis na si tiffany oo inggit nga ako ako nalang ang natira dito sa office na ito ang dami ko pang tatapusin naman kasi tunganga ever kasi ang eksena ko eh 

lumipas ang isa

dalawa

tatlong oras

kumakalam na ang tyan ko gutom na ako wala man lang akong dalang snack para naman magkalaman ang tyan ko pero wala na akong time para kumain pa pero may kumalabit sakin nagulat pa ako

"ma'am pinamimigay po ni sir michael kain daw po muna kayo"

kay michael? andito parin siya ngayon? nagoover time din siya? pero boss siya kahit anong oras pwede siyang umalis

"ahh manong salamat po ^_^"

at umalis na yung guard habang tinatanggal ko ang pagkain sa plastic may nakita akong sulat

kumain ka muna nangangayayat kana magpahinga ka kahit kainin mo lang ito then pwede kanang bumalik sa ginagawa mo at sana kainin mo ito 

hindi ko alam kung matutuwa ba ako o magtataka ako hindi ba dapat galit siya sakin dahil iniwan ko siya ng walang dahilan iniwan ko siya ng hindi niya alam kung nasan ako

pero hai nagugutom na talaga ako kaya kinain ko nalang

MICHAEL POV 

nag-order ako ng pagkain dahil narinig ko kanina na magoover time si kathrine kahit simpleng pagkain lang ang mabigay ko masaya na ako hindi ko alam bakit mahal na mahal ko ang babaeng ito kahit nasaktan ako sa nangyari saming dalawa nakakapanghinayang man hindi parin ako titigil na maging sakin siya ulit 

nakita kong naglilibot ang guard sa opisina

"ahh manong guard nacheck niyo na po sa banda doon?"

"hindi pa po sir may kaylangan po ba kayo"

kinuha ko ang supot at may nilagay akong sulat na sana mabasa niya na sana mapansin niya ang sulat na inilagay ko dito 

"ahh pakibigay naman po ito dun sa babae jan siya nalang pong mag-isa jan baka kasi po nagugutom na siya hindi ko pa po kasi nakitang kumain eh"

"ahh sige po makakaasa po kayo sir"

alam ko kahit masakit ang ginawa niya sakin tama si bianca lahat tayo diserve ang salitang second chance siguro nga may mali ako pero alam kong malalaman ko din yun gagawa din ako ng paraan para mangyari iyon 

12 a.m na pala ng gabi at nakita kong papaalis na at umalis na rin ako kinuha ko ang kotse para makasalubong ko siya mahirap pa naman ang taxi ngayo at baka mapano pa siya

yun na nga ang nakita ko naghihintay na nga siya ng taxi o jeep na masasakyan 

hinintuan ko siya at bumaba ako sa kotse

"halika na hatid na kita mukhang delikado na sa daan tsaka madalang ang jeep at taxi tsaka madaming loko loko ngayon eh baka mapano ka"

pero hindi parin siya tumitingin sakin

"sige na ihahatid lang naman kita hindi ako aalis dito hangga't hindi ka pumapayag"

at tumingin na siya sakin

"sir kaya ko na po ang sarili ko malaki na po ako kaya sige na po mauna na po kayo"

pero hindi parin ako umaalis at wala paring taxi na dumadaan may jeep na dumadaan pero puno naman 

"sige na kasi wala akong gagawing masama"

"fine mapilit ka eh"

tahimik sa kotse hindi man lang siya nagsasalita pero samantalang noon ako ang tahimik at siya ang madaldal saming dalawa

"ahm hindi kaba iimik jan?"

"ano naman po ang sasabihin ko sir"

"just call me michael like before"

hindi nanaman siya umimik hai ano ba ang gagawin ko para umimik siya

"ahm kamusta kana?"

"ok lang naman ako eh ikaw kamusta kana?"

"eto malungkot parin ang buhay ko at sana maging masaya na ulit ngayon"

nang makarating na kami sa apartner nila

"salamat sa paghatid"

akmang bubuksan na sana niya ang pinto pero pinigilan ko siya

"kathrine mahal parin kita hanggang ngayon please mag-usap naman tayo"

Tanga Meets Matalino(complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon