Asi Patron (Aşk Hayal Gerçek Sensin)Yaghaz

Mert Karabey

İçi ürpermişti sanki : ilk kez yaşadığı için degil bu tadı, bu tutkuyu,bu gözleri böyle bir kadını hayatında hiç görmemişti. Sadece parfümleri ve rujları ile seksi kadınlar dışında .

Kolunu beline dolayarak rahat koltuklarından bir tanesine oturmasını sağlayarak. Gözlerini hiç ayırmadan, hiç görmediği kadar güzel bir manzara vardı karşısında kim karşı çıkabilirdi bu kadar güzel bir kıza..
Elini kumral saçlarına daldırdıgı "neden? bayılmıştı yoksa bu bir oyun mu?" diye geçirdi bir an aklından bir süre gözlerini ondan ayıramadı. Hangi? erkek ayırabilirdi ki!!! Mert Karabey dışında

Gözlerini açtığında kumral saçları ve mavi gözleri ile mert karabey ilgisini çektiği hazanın aniden kalkarak titrek bir ses ile macup masum gözlerini karabeyin o muhteşem gökyüzü mavisi dört mevsimi bir arada yaşatan o güzel gözlerinden çekti gözlerini "ben" diyebildi sadece sesi içine kaçmıştı . Kapı açılma sesi ile mert gözlerini ondan ayırarak kapıya baktı . Sarı saçları ile mert karabeyin gözlerini bie ayıramadığı sanki bir yanardağ gibi ateş edercesine gözlerini hazana diktiginde mert karabeyin sesi irkildi"dosya nerede? ürkütücü ve bir okadar' da kendine güvenen sesi konuşmuştu "burada efendim" dedi ürkek bir ses tonu ile mi? hayır kendine güvenen sesi ile "çık odadan"sesi okadar sert çıktı:Hazanın korkmaması mümkün degildi. Kalçasını kıvırırarak odadan çıktı.

Dosyayı masaya vurarcasına bırakarak hazanın önüne bir adım attı. Gözlerini gözlerine dikti. Hiç bu kadar yakın olmamıştı bir kadınla yatakları dışında..

Dişlerini sıkarak konuştu"çık odadan" dedi ; Yer yerinden oynamıştı sanki!!!
Mahcup gözlerini devirerek ilerlemeye başladığında hazan biran aklından"keşke buraya hiç gelmeseydim" diye düşündü. Haklıydı ama kendi böyle düşünüyordu.

Büyük bir sinirle masanın üzerindekileri elleri ile iterek yere düşmelerini izledi sadece mert : ellerini kumral saçlarına daldırdıgında sanki koparırcasına çekti. Bu işler ona ağır geliyordu ama bunu babasına soyleyemezdi.. O büyülü mavi gözlerini yere devirdiginde kalp şeklinde öylece duran kolye ilgi alanına girdiginde büyük bir sinirle ve öfkeyle eğilerek eline alarak tapılası İstanbul manzarası olan uzun cama gelerek ayağı ile çöp kutusunu açma yerine bastı bir an elinden bırakırcasına hareket ettiginde biliyordu ki bunu sinirle ve öfkeyle yapıyordu. Ayağını bir anlıgına çekerek odasından büyük bir hışımla çıktı.

Gozleri ile herkesi oldürürcesine süzerek "nerede ? o" dedi hala öfkesinden bir şey eksilmemiş olarak. Kolyeyi elinde okadar sert sıkıyordu sanki avcunu delercesine: kimse cevap verememişti aslında vermezlerdi mert karabey'in öfkesi tıpkı bir yanardağ gibi her' an patlıyacak gibiydi. Asansöre yönelerek açma düğmesine bastı bunu bir kez degil iki kez tekralamıştı. Kapılar açıldığında içine girerek gözleri ile ateş edercesine son kez baktığında ,asansörün kapıları kapanmıştı..

Hazan hüzünle göz yaşlarının yanaklarını ıslatmasına izin verirken. Bir patronun neden? Bu kadar sert olmasını "düşünüyordu.Ona göre sertti etrafına göre sertti peki ya kendine ? evinin kapısını açarak içeriye geçtiğinde temizlik kokusu biran içini rahatlatmıştı..

Arabayı bırakarak evin kapısını hizmetçinin açması ile büyük bir hizle odasına yönelti.Kapıyı çarparcasına vurarak kolyeyi yataga fırlattı. Sakinleşmesi gerekiyordu bunu biliyordu ama içinde yaşadığı öfkeye engel olamıyordu daha dogrusu engel olmak istemiyordu. Biraz sakinleşmek için kendini banyoya attı.

Sıcak su sinir hüçrelerine temas ederken o gözler, o yüz gözlerinin önünden gitmiyordu. Buharla dolan duştan kendini dışarıya atarak bornuzunu üzerine geçirerek odasına geçti.

Bir tüg kadar hafif olan yatağına kendini bıraktı kolyeyi eline alarak bir saga bir sola sallıyordu. Bir iki saniye bunu tekrarlayarak ,ani bir hızla durduğunda. Merak ediyordu bu kolyenin içinde ne olduğunu , belki canından bile çok sevdigi sevgilisi almıştır. Kalp şeklindeki kolyeyi birbirinden ayırdı. Bir kadın resmi ve bir erkek resmi vardı."Annesi ve babası" diye geçirdi biran aklından. Şaşırmıştı böyle bir tablo beklemiyordu.