winter/ Min Yoongi ✔[1.kitap]

❄01

Birbirimiz için yaratılmışken birbirimizden ayrıyız. Her dakika aklımda yankılanan bu sözü bir türlü yok edememek sanırım bu dünyada en aciz olduğum durumlardan biriydi. Kaybetmekten korktuğum seni,aslında hiç sahip olmadığımı fark ettim. Ben baştan sona bir kaybedendim. Senden nefret ediyorum ama seni seviyorum. Ve seni sevdiğim için kendimden daha çok nefret ediyorum. Bu döngü böyle devam edip gidiyordu. Durmasını her ne kadar çok istesemde...

Ne yapacağımı bilemiyor öylece dolanıyorum zifiri karanlığın tutsak ettiği sokakta. Öylece anılar doluyor gözlerime ve ben gözyaşı dökmekten başka bir şey yapamıyorum. Ne kadar dönmeni istemiyorum desem de özlemin kalbimi avuçlarının arasına alıp sıkıyor. Nefessiz kalıyorum. Yorgunum sensizliğe.

Defalarca geçiyorum seninle olduğumuz her yerden. Kendime işkence ettiğimi biliyorum ama ruhum acı çekeceğini bilerek bunu istemekten bir saniye bile yorulmuyor. Gülüşün,bakışın ve kokun sanki sinmiş her taşa.. Şimdi ise bir başkası tadıyor bunları. Ve bense sadece eski anılarla avutuyordum kendimi.

Yine bulmuştum kendimi senin evinin önünde. Nasıl geldiğimi hatırlamıyordum. Biliyordum ayaklarımda dahil tüm uzuvlarım ezbere biliyordu her santimi. Derin bir nefes alıp veriyorum sessiz geceye. Ve tekrar adımlamaya başlıyorum. Gitmekten başka bir şey yapmayacaktım. Bitmişti. Tüm açıklamam buydu.

Bitti.

Tek kelime olmasına karşın içinde herşeyi barındırıyordu sanki.

Eğer olurda karşılaşırsak ve ben sessizce adını söylersem sana, tanımıyormuş gibi geçip git yanımdan. Böylece sana olan duygularımı dizginleyebilirim. Değil mi?