winter/ Min Yoongi ✔[1.kitap]

❄17

İnsanın kendi evi gibisi yok derlerken gerçekten haklı olduklarını düşünmemiştim açıkçası. Evim resmen huzur kokuyordu. Ayrı bir eve çıkmayı istediğim için aptalın teki olmalıydım. Anneler dünyanın en güzel varlıkları olduğunu düşünüyorum. Senin için en iyisini isteyen ve her kötülükten korumaya çalışan bir insan meleği oldukları için bence büyük bir ödülü hak diyorlardı.

Oysa önceden ailemden kopmak için neler yapmıştım. Bir kız için onları resmen bırakmıştım. Ama onlar beni asla bırakmadı. Aile budur işte. Güvenle yanaşabileceğin bir liman gibidir. Sen ne kadar hata yaparsan yap daima kapılar sana sonuna kadar açıktır.

Oysa o zamanlar annemi dinleseydim asla üzülmeyecektim. Bana onu istemediğini söyleyince ona o kadar kırıcı sözler söylemiştim ki... Şuan bile hala utanıyorum. Onun söylediklerinin hepsi birer saçmalıktan ibaret olduğunu düşünürdüm. Oysa herkesin birgün beni bırakabileceğini ama onların daima orada olan bir güneş yada ay olduğunu fark edememiştim. Küçük yıldızları görüp onları unutmuştum. O zamanlar onların kayıp gitmeden daima orada olacağını düşünüyordum.

Üzgünüm anne. O kadar fazla yükün vardı ki sana yardım etmek yerine bende üstüne daha büyük bir parça koyduğum için. Söylediğin her kelimenin doğru değilde yalan olduğunu söylediğim için. Benim için endişelenen kalbini kırdığım için. Aptal insan yüzünden seni bıraktığım için...

Tam bir ergenken annemin izin vermediği şeyler için ondan nefret duyduğumu hatırlıyorum. Oysa nerden bile bilirdim ki benim iyiliğim için yada onu yapacak durumu olmadığı için izin vermediğini. Bana söyleyemiyordu. Bunun yerine sadece hayır dediği için ondan nefret ederdim. Ama o bir kere bile beni sevmekten vaz geçmemiş yada nefret memişti.

Teşekkür ederim anne. Beni ne yaparsam yapayım sevdiğin için. Of bile demeden istediklerimi yerine getirdiğin için.. çabaladığın için. Ve beni yine kabul edip sarıldığın için.

Seni seviyorum anne...

"Yeter anne ağlayıp durma! Bak kızmaya başlayacağım"
Burnunu çekerek gözlerini sildi.

"Nasıl ağlamam tam geri döndün diye sevinirken aslında gideceğin için geri geldiğini öğreniyorum!"

"Merak etme. Sadece tatile gidiyorum! Hem söz oradayken hergün seni arayacağım"

"Hele bir arama eve gelince oklavayla kovalarım seni. Poponu morartana kadar döverim haberin olsun. Gitme desem dinlemeyeceksin nasıl olsa en azından bunu yap!"

Kollarımı açıp ona sarıldım. Görmeyeli dahada yaşlanmıştı. Üzüntünün insanı ne hale getirdiğinin canlı kanıtıydı.

"Seni seviyorum anne. O oklavayı çoktan hak ettim ama bu eşek oğlunu dövmeye kıyamıyorsun."

Uçağın kalkacağını anons etmeleriyle annemden yanağına bir öpücük koyarak ayrıldım. Valizin kulpundan tutarak yürümeye başladım. Abim annem ve babam arkamdan el sallıyorlardı. Sonkez bende el salladım.

İyiki hayatımdasınız... Hep yanımda olduğunuz için teşekkür ederim.

İşte gidiyordum. İliklerime kadar yalnız kalacağım bir yere. Dünyamdaki kötü şeylerden kurtulmaya... Kışımı bulmaya. Ve daha sağlam bir şekilde geri dönmek için gidiyorum...

Bu bölüm her defasında ailesini özlediğini dile getiren ve her kelimelerinde onları sevdiklerini söyleyen BTS e gelsin.

Birgün onlarında yanınızda olamayacağını hatırlayıp onları sevin...

Çünkü onlar daima sizinle kalamayacak. Eğer bir gün uyamdığınızda yanınızda olmadığını görürseniz bir daha dönüşü olmayacak yola girersiniz. Pişman olmadan önce hiç birşey yapamıyorsanız en azında bir kere onlara sarılıp sevdiğinizi söyleyin geç olmadan.