winter/ Min Yoongi ✔[1.kitap]

❄12

Dünyada insan oğluna bahşedilen en güzel özelliklerden biride "his"tir. Bazı insanlar her şeyden önce hislere önem verirken bazarı da gömmeyi tercih ediyordu onları.

Bunun böyle olmasının nedeni insanların ona davranış şekli olduğunu düşünüyorum. Çünkü hiçbir insan benim için kötü değildir. Çünkü bazı insanlar onu bu yola sevk etmiştir.

Keşke diyorum bazen. Hayvanlar değilde bazı insanlar kafeslere alınsa. Çünkü bunu hayvanlardan daha çok hak ediyoruz yaptıklarımızla.

Okuduğum bir kitapta şöyle geçiyordu.

Kızın babası arkadaşına ve ona şöyle demişti.

"Bakın, bazı şeyleri ben size öğretebilirim. Bazılarınıda kitaptan öğrenebilirsiniz. Ama bazı şeyler varki, mutlaka görmeniz ve hissetmeniz gerekir."

Bu cümle hislerin ne kadar önemli olduğunu söylüyor. Peki gerçekten gissetmek nasıl bir şeydi? Bunu bilseydim benim için daha kolay olurmuydu?

Derin bir nefes alarak yoğun düşüncelerden kendimi ayırdım. Bu huyumu hiç sevmesemde elimde olmadan beni kendine alıkoyuyordu. Havalar iyice soğumuştu. Burnumun sızladığını hissediyordum.

Etrafıma bakındım. Nerede olduğumu ve ya buraya nasıl geldiğim hakkında pek fikrim yoktu açıkçası. Düşünceler öyle ele geçirmişki beni dünyadan kopmuşum adeta.

Telefonumu çıkarıp rehberime girdim. Namjoon bana nerede olduğumu söyleye bilirdi. Bu kadar zeki bir arkadaşım olduğum için kendimi şanslı saymalıydım.

Isminin üzerine tıklayıp telefonu kulağıma götürdüm aynı zamanda yürümeyede devam ediyordum. Bir iki çalıştan sonra Namjoonun sesini duydum.

"Hyung?"

"Namjoon? Nasılsın?"

"İyim şuan elimde abur cuburlar ile eve gidiyorum. Bugün bende taplanacaktık hatırladın mı?.. Geliyorsun değil mi?" ah ben bunu tamamen unutmuştum.

"Ah evet geliyorum"

"Geç kalma. Bu arada sen beni neden aradın?"

"Sanırım kayboldum."

"Ciddi misin?" ağzımı açmış tam cevap verecekken bana bakan senle karşılaştım. Elim yavaşça yanıma inmiş, vücudum titremeye başlamıştı. Hissetmek önemli demiştim. Hissetmeyi tatmayı istedim. Peki neden seni görünce acıdan başka bir şey hissetmiyordum kyoul? Neden baştan aşağı acı hissediyordum? Hissetmek bu muydu?

Oysa ben bunu istemiyorum. Seni ve bana hissettirdiklerini istemiyorum. Beni görünce durup bana bakan seni istemiyorum. Benim istediğim hayatımdan çıkman kalbimden çıkman ve bir dahada gelmemen. Ne kadar hayatımdan çıktığını söylesem de her seferinde orda olduğunu görüyorum.

Bir anda gözlerimin kapandığını hissettim. Bir el gözlerimi kapatmıştı. Namjoonun telefondan gelen kısık sesini işitiyordum. Ama ona cevap verecek bir durumdada değildim.

Başka bir el de kolumdan tutarak beni kendine çevirdi. Gözlerimdeki elde gidince karşımda bana içten bir şekilde bakan Saebyeok'la karşılaştım.

"Üzgünüm Min Yoongi sshi. Seni bu halde tanımıyormuş gibi bırakıp gidemezdim"