AZAB-I AŞK 1 & 2

🔥ALINTI 2🔥

İzmir'de karlı bir kış gecesiydi. Yıllar sonra bu kadar kar yağması kentin sakinlerini hem şaşırtmış hem de çocuklar gibi sevindirmişti.

Bilmiyorlardı ki aslında yağan bu kar, felaketin masum bir habercisiydi.

Eftelya, kirlenmiş ve yırtılmış beyaz elbisesinin eteklerinden tutmadan önce yapış yapış olmuş saçlarını geriye doğru elleriyle tarayıp yüzünü gökyüzüne doğru çevirdi. Buruk bir gülümseme bahşetti Allah'a. Yaşadıklarına karşın yime de sonsuz minnet duyuyordu ona.

Yetimhanenin çatısının buzlu zemininde çıplak ayaklarıyla kaymamak için büyük çaba harcarken tek dileği, Amir'in bebeklerini alabilmesiydi. Kızını son bir defa olsun görmek istiyordu.

Soğuktan titreyen bedeni ve moraran teni birazdan gireceği hipotermi krizinin işaretiyken o kibritçi kız misali Amir'i ve kızı Sermina'yı bekliyordu.

" Gelemeyecekler Eftelya! "

Kulaklarına dolup içini ürperten boğuk ve korkutucu o ses Azzab cin kabilesinin padişahına aitti.

Dizlerinde derman kalmazken son bir güç ile kendisini buzla kaplı mermer zeminin üzerine bıraktı. Dizlerindeki acıyı bile doğru düzgün hissedemeyecek kadar uyuşmuştu tüm vücudu.

" Allah'ım ne olur bebeğimi son bir defa göreyim öyle al canımı. " diye titrek dudaklarıyla dua etmeye başladı. Belki de şu fani dünyada geçirdiği son dakikalarıydı.

🔥🔥🔥

Amir, kucağındaki küçücük bedeni daha da bastırdı göğsüne. Etrafında her an kendilerine saldırmaya hazır yüzbinlerce cin beklerken kızını bir an olsun yanından ayıramazdı.

" Sen de biliyorsun Amir, Eftelya ve sen Sermina'ya sahip olamayacaksınız! O el amluk bebek bizim! "

" Kızımı sizlerin eline vermeyeceğim! "

" Azzab gelirse çok kötü olur Amir. Bu kadar büyük bir riski tek başına alamazsın. Eğer karşı çıkarsan ve o bebeği bize vermezsen kendi sonunu getireceksin! Aptal olma ve bebeği hemen bana ver! "

İfrit, sinirle konuşurken Amir'in kucağında sıkı sıkı tuttuğu bebeğini, kendi kollarının arasına bırakacağından emindi. Biraz önce de söylediği gibi tek başına böyle büyük bir riske giremezdi.

" Kızımı kimseye vermiyorum! "

İfrit, Amir'in sözleriyle iyice çileden çıkmıştı. Sinirlerine daha ne kadar hakim olabilirdi emin değildi. Şu an tek amacı bebeği bir zarar görmeden Amir'den almak ve Azzab kabilesine teslim etmekti.

Zifiri gözleriyle Amir'in kızıl karası gözlerine baktı ve bağırarak konuşmaya başladı.

" Sen tam bir ahmaksın! Bu el-amluk bebek yüzünden cinler aleminin en büyük savaşı başlayacak! Hepimiz öleceğiz! Bir çamur parçasının duyguları için bizi feda edeceksin! "

Amir, çatı katına açılan kapıyı açmadan önce arkasını döndü ve İfrit'in zifiri gözlerine baktı.

" Ben o çamur parçası dediğin bebeğimi de annesi Eftelya'yı da bırakmam! Kızımı sizlere ne pahasına olursa olsun vermeyeceğim! Ne duruyoruz o zaman? Savaş başlasın! "

~~~~~~Alıntının Sonu~~~~~~~

Ne kadar özledim sizi bir bilseniz😍 Sizler de beni özlediniz mi?

Söz verdiğim gibi ikinci alıntıyı da attım.

Biliyorum çok uzun zamandır bekliyorsunuz ama yeniden kavuşmamıza çok az bir zaman kaldı.🙈

Alıntı hatrına alırım bir dal oy ve yorumlarınızı.💜🙏

Çook az bir zaman sonra 1.Bölümde görüşmek üzere.😈