Vampirler

66.Bölüm yurt Dışı

Kristen'ın ağzından;

Deyonun nesi var böyle!? Hiç benimle konuşmadı apar topar yola çıktık.
Neler oluyor!?

" deyo neler oluyor!?"

" tehlikedesin! Seni daha da uzaklara götürüyorum"

" anlat bana! Ne oldu!??"

Arabayı deliler gibi kullanıyordu. Fazlasıyla hızlıydı.

" dün gece ailenin evini klanlar basmış! Evi alt üst etmişler! Seni bulamayınca da deliye dönmüşler"

" neee!!?? Ailem iyimi!?"

" evet gayet iyiler, ama seni aramaktan vazgeçmeyeceklerini söylüyorlar"

" aman tanrım!! Şimdi ne yapacaz peki!?"

" annen bana seni yurt dışına çıkarmamı söyledi, eminim bunu söylemesinin sebebi bizim kaldığımız yeride bulup basma ihtimallerinin yüksek olduğu".

" korkuyorum deyo! Ailem... ailem orda tek başına az bir grupla savaşıcaklar bu hiç iyi değil!"

" tatlım seni anlıyorum ama hepsi senin için seni korumak istemelerinden".

" bilmiyorum deyo çok kötüyüm belkide doğmamalıydım! Belkide doğmasaydım bunlar olmayacaktı!".

Arabayı kenara çekip durdu ve sinyallerini yaktı.

" şşş kristen bir daha bunu söylediğini duymayayım, sen doğmakla en güzel şeyi yaptın belkide sen olmasaydın ben hayatımın aşkını bulamayacaktım belkide aşık olamayacak ve kötü insan olmaya devam edecektim".

" sen çok iyi birisin, seninle beraber olmak benim anlamsız hayatıma anlam katmak gibi".

Gülümsedi ve beni öptü.
Arabayı çalıştırıp yola devam etti.

" nereye gidiyoruz peki!?".

" tam olarak bende bilmiyorum ama aklımda bir yerler var".

"....??"

Herneyse. En azından ailem hala iyi durumda.
Ama benim anlamadığım o kadar az grupla savaşta nasıl galip gelecekleri? Planları nedir!? Ne yapmayı düşünüyorlar!? Belkide arsen lüpen bir plan kurmuştur.
Ve onu uygulamaya koymuşta olabilir.
Anneme gelince son derece zeki bir kadın zor durumda olsa ne yapacağını kesinlikle bilir plansız bir günü olduğunu hatırlamıyorum bile.
Babama gelince söyleyecek kelime bulamıyorum.
Çünkü babam her zaman iyidir.
Güçlü ve savaşta göz korkutan bir yeteneğe sahip.
Iyide bunlar savaş için yeter mi!?
Tabiki hayır! Bunlar savaşa tam olarak birşey katmıyor.
Kendimi suçlu hissediyorum çünkü bunun yani bu savaşın sebebi tam olarak benim!! Geri dönüp o savaşa benimde katılmam gerekirdi. Ama bunu yapamam eğer geri dönersem bu sefer ailemi öldürüp beni alacaklardı.
Buna göz yumamam!

" nerde kalacaz?".

" yurt ďışına çıktığımızda bir otel ayarlarım".

" iyi".

" gergin gibisin yine?".

" böyle bir durumda iyi olamam".

" sakin ol biraz, fazla geriliyorsun".

" bilmiyorum tanrım!".

" herşey çok güzel olacak,buna inan!".

" hımm, peki".

" biraz yat uyu, kafanı dinle yurt dışına çıktığımızda ben seni uyandırırım".

" pekâla tamam".

Kafamı cama koyup gözlerimi kapadım. Bütün bu olumsuzluklardan uzaklaşmak istiyordum.
Ve bunun için gerekli olan şey uyku! Uyku sana herşeyi unutturur.
Ama bir geçici süre, sabah uyandığında herşeyi tekrardan hatırlarsın aklına gelir...