Goodbye (shawn mendes)

~Deel 12~

Zand. Water. Wind. Het is overal. Mijn voeten begraven zich in het zand. Het kietelt. Ik bekijk mijn tenen en beweeg ze. De wind speelt met mijn haar. Ik laat me meevoeren naar het water. Golven komen naar me toe, maken mijn voeten nat en plakkerig. Iemand naast me pakt mijn hand en verstrengelt onze vingers. Ik draai mijn hoofd een kwartslag. Ik kijk in het lachende gezicht van Emma. Ze trekt me mee het water in. Het koelt mijn lichaam af. Ik sluit genietend mijn ogen. Emma spettert naast me met het water. Ze giert het uit. Ik loop weer terug naar de handdoeken en ga op mijn buik liggen. Ik begraaf mijn hoofd in mijn armen en doe mijn ogen dicht. Zwart. Ik hoor alleen maar de wind dat langs mijn oren suist. Een diepe zucht verlaat mijn lippen.

Als ik weer opkijk, is het donkerder dan eerst. Ik ben dus in slaap gevallen. Ik roep Emma maar ik krijg geen antwoord. Ze is nergens te bekennen. Ik kijk in het rond. Tot dat mijn blik blijft hangen bij een bruine pluk in pluk in het water. Emma. Ik ren maar haar toe. Levenloos licht ze met haar hoofd in het rode water. Haar gezicht kan ik niet zien. Ik schud haar door elkaar maar er gebeurt niks. Ik til haar uit het water er draai haar om. Met veel afschuw bekijk ik haar bebloede gezicht. Bloed druipt uit haar linkeroog. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en word misselijk. Dan opent ze haar ogen. Ze draait zich op haar zij en geeft over. Bloed. Rood komt uit haar mond met een grote hoeveelheid. Het vermengt zich met het zand en water. Ze kijkt me leeg aan. Haar doffe ogen bekijken me. Maar ze blijven hangen op iets achter me. Bang draai ik me om. Kille blauw ogen kijken me aan. Een vieze grijns bespeelt zijn lippen. Hij staat nog geen drie meter van me vandaan in het rode water. Stap voor stap komt hij dichterbij terwijl hij mijn fluistert. Bijna onhoorbaar door de wind. "Taylor? Taylor ben je er nog? Taylor geef antwoord!..."

Ik word uit mijn gedachten gehaald door een hand dat heen en weer voor mijn ogen zwaait. Shawn. Ik knipper even met mijn ogen en kijk hem aan. "Jezus Tay je liet me schrikken." Bezorgde bruine ogen bekijken me van top tot teen. "Sorry ik was even in gedachten" verontschuldig ik me. " waar dacht je aan?" Ik wuif zijn vraag weg ik stop mijn handen in mijn jaszakken om ze nog een beetje warm te houden. "Zullen we naar het strand? Ik wil je daar wat laten zien." Shawn knikt en we slaan linksaf. Ik ruik de zeelucht al. Het doet me denken aan vroeger. Aan de familie dag die we altijd doorbrachten op het strand. Zonder dat ik me er echt van bewust ben pak ik de hand van Shawn en begeleid hem naar rechts.

We zien een groepje jongens aan de overkant staan. Abrupt sta ik stil en krijg een verbaasde blik van Shawn. "Wat is er? Ken je hun?" Ik knik en loop weer door. Ik geef een kneepjes in zijn hand als de jongens me bekijken en naar me fluiten. Ik word iets rustiger als Shawn terug knijpt. Als we de hoek om zijn kijkt Shawn me aan, wachtend op een antwoord. "Dat was die jongen we de club." Beschaamd kijk ik naar beneden. De jongen herinnerd zich vast niks meer zo dronken was hij. Shawn balt zijn rechter hand tot een vuist en knijpt zo hard dat zijn knokkels wit worden. "De klootzak." Mompelt hij. Hij slaat een arm om me heen en trekt me dichter tegen hem aan. Beschermend. Een tinteling gaat door mijn lichaam. Met zijn duim veegt hij een verdwaalde traan van mijn wang en schenkt me een lieve glimlach. Wat als Shawn niet op tijd was? Dan was ik nu geen maagd meer. Ja ik weet het, ik ben al 17 maar heb het nog nooit gedaan. Schamend hé?

Het is rustig op het strand. Logisch als het al na etenstijd is. Met mijn schoenen in mijn handen loop ik door het zand. "Ik kwam hier altijd met mijn gezin." Ik slik en denk terug aan die tijd. "Maar sinds Emma zijn we hier niet meer gezamenlijk gekomen. Alleen ik kom hier nog af en toe." Shawn stopt me door mijn hand vast te pakken. Hij trekt me naar beneden en samen gaan we zitten in het koele zand. Ik leg mijn hoofd op zijn schouders. Zijn hand woelt door mijn haren. Ik heb een brok in mijn keek en het liefst zou ik nu willen huilen. Zonder genade. Shawn blijkt het te merken. "Toe maar, laat het gaan. Dat lucht op." En daar gaan ze. Stuk voor stuk. Mijn wangen en de schouder van Shawn worden nat. Hij versterkt zijn grip om mijn schouder. Hij sust zachtjes wat me kalmeert.

Na een tijdje zo te hebben gezeten, lopen we weer verder. Pratend over van alles en nog wat wandelen we weer terug naar huis. De frisse lucht deed me goed. Shawn steekt het sleutel in het slot en open de krakende deur. Ik doe mijn schoenen uit en hang mijn jas op. Aangekomen op zijn kamer neem ik plaats op zijn bed. "Hoe gaat het trouwens tussen jouw en Sanne?" Een vervelend gevoel borrels zich op in mijn maag maar ik moet het gewoon vragen. Verbaasd door mijn vraag kijkt hij me aan. Een diepe zucht. "Ik weet het niet, ze doet de laatste tijd zo raar. Ik mag met geen enkel meisje praten laat staan afspreken. We hebben het ook over jouw gehad." Geschokt kijk ik hem aan. "Ze vind dat ik minder met jou om moet gaan omdat we te close zijn. Wil je me vertellen wat er tussen jullie gebeurt is?" Ik staar wat voor me uit. "Niets." Hij schud zijn hoofd. "En nu de waarheid. Ik ken je langer dan vandaag."

"Hier Sanne ik sta vrij! Sanne! Nee niet daar heen..." zuchtend loop ik terug. Boos rent Sanne weer achter de tegenstander die net de bal van haar had veroverd. Waarom gooide ze niet maar mij? Ik stond helemaal vrij! Een fluitsignaal. 7-12 verloren. Als we aan het bedanken zijn, zijn de andere handbal ploegen al aan het ingooien. In de kleedkamer aangekomen heeft Sanne nog geen word tegen me gezegd. Ze negeert me. Wat heb ik gedaan? Als we buiten staan spreek ik haar aan. "Sanne? Sanne wacht nou even! Wat is er?" Ik trek aan haar hand waardoor ze zich omdraait. Boos kijkt ze me aan. "Wat er aan de hand is? Jij! Dat is er. Je verziekt alles Taylor! Je wist dat ik Emma als een tweede zusje zag. En dan laat je dit met haar doen! Het is allemaal jou schuld! Door jou is ze dood Taylor. Dood! En dan moet je verdomme nu niet zo facking zielig gaan doen om aandacht te vragen!" Met haar vlakke hand slaat ze tegen mijn wang. Met grote ogen kijk ik haar aan. Mijn beste vriendin heeft me zojuist geslagen. "Je bent een egoïstische bitch!" Nog een klap. "Een hoer! Emma verdiende een betere zus. Een zus die haar wel had gered in plaats van aan zich zelf te denken. Ik had haar zus moeten zijn!" Met nog een laatste trap tegen mijn been loopt ze weg. Huilend lig ik op de grond. Met een brandende wang en een pijnlijke knie. 1 week geleden gebeurde het. Het is nog zo vers. Ik bekijk de bult op mijn knie. Blauw en dik. Ik probeer op te staan maar zak gelijk weer door mijn voeten. ik ga tegen de muur aan zitten met mijn knieën opgetrokken en mijn hoofd ertussen. Tranen stromen naar beneden. Gelijk begint het te regenen. Alsof god mee huilt. Ook dat nog. Als ik na een tijdje besef dat ik met Sanne mee reed, en dat ik nu terug moet lopen, sla ik hard met mijn vuisten tegen de stenen muur. Bloed sijpelt uit mijn knokkels maar dat kan me geen moer schelen. Ik sla nog een keer. Harder. Dan sta ik op. Voorzichtig loop ik het parkeerterrein af, op weg naar huis.

"Ze sloeg me op school, bedreigde me, zorgde dat ik in de problemen kwam op school en thuis. Ik had niks meer. Ik durfde het niemand te vertellen. Als mijn moeder vroeg waarom ik weer thuis kwam met blauwe plekken en een open wang, zei ik dat ik van de fiets was gevallen, of dat er een uitstekende tak lang mijn gezicht schraapte. Ze geloofde het. Pas toen ik een gekneusde voet had, begon ze te twijfelen of ik de waarheid wel vertelde. Eerst dacht ze dat ik mezelf pijn deed, om mijn schuldgevoel kwijt te raken. Om zo dichter bij Emma te komen. Toen heeft ze een afspraak voor mij gemaakt bij de psychiater. Maar ik ging er nooit heen. Ik vertikte het. Ik was niet gek."

Ik slik. Shawn heeft me geen een keer onderbroken. Ik lig nog steeds met mijn hoofd op zijn schouder. "Ze weet het nog steeds niet. Alleen Kyle en Lynn heb ik toevertrouwd. Kyle is de enige in de familie die me begrijpt. En Lynn is er altijd voor me geweest. Luna en Anna denken dat Sanne mijn vriendje heeft afgepakt in groep 8 en dat ze sinds toen altijd een bitch was tegen mij. En mijn moeder denkt dan we uit elkaar zijn gegroeid."

Afwachtend staat ik Shawn aan. Maar hij blijft stil. "Sorry, ik had dit niet moeten vertellen ze is tenslotte je vriendin en..." Ik word afgekapt door Shawn. "Was mijn vriendin."
Een traan glijd over zijn wang. Ik frons mijn wenkbrauwen en wacht op een verdere uitleg. "Ik wilde haar gisteren verrassen met een boeket en chocola, maar ze was niet alleen. Ze zat onder de lakens met iemand anders." Met rood omrande ogen kijkt hij me aan. Hij is gebroken. Net zoals iedereen die met Sanne omging. "Het spijt me Taylor, ik had naar je moeten luisteren. Ik ben ook zo'n klootzak." Hij kijkt naar zijn handen. Ik schud mijn hoofd en wrijf over zijn rug. "Dat ben je niet Shawn. Je bent geweldig." Een klein glimlachje verlaat zijn lippen. Ik trek hem in een knuffel. En zo blijven we nog een tijdje zitten. In elkaars tranen.