Goodbye (shawn mendes)

~Deel 20~

Mijn kamer voelt donkerder. Somber. Dood. Waarschijnlijk komt het door de donkere lucht buiten, Maar toch. Het voelt niet zoals altijd. Met mijn handpalm wrijf ik over mijn natte wang. Voor de zoveelste keer vandaag bestudeer ik de foto in mijn handen. Weer niks. Alleen haar angstige gezichtsuitdrukking, haar vieze kleding dat plakt aan haar lijf, bloed en roze pluizige sokken onderaan de foto. Afkomstig van iemand anders. Ik word misselijk en leg de foto weg. Ik leun met mijn ellebogen op mijn knieën en begraaf mijn hoofd in mijn handen. Luid snikkend zit ik trillend op mijn bed. Niet wetend wat ik moet doen. De foto is genomen toen ze nog leefde. Haar hart nog klopte, ze haar lichaam kon bewegen en dingen kon voelen.

De regen tikt hard tegen mijn raam. Vroeger vond ik het altijd een heerlijk geluid. De regen dat ruig uit de lucht valt. Met grote hoeveelheid. Terwijl ik dieper onder de dekens dook. Nu is het eng. Angstaanjagend. Bonkt waarschuwend tegen het raam. En nu is er niemand die me daar tegen kan beschermen. Ik hijs mezelf omhoog en berg de foto weer op. Strompelend loop ik de trap af terwijl ik me vastklamp aan de trapleuning om niet door mijn knieën te zakken. Ik veeg een pluk haar uit mijn gezicht voordat ik van de trap afspring, de laatste overslaand, en met een doffe klap op de grond beland. Somber slof ik naar de keuken. Met mijn vuisten sla ik hard op de muur. Een pijnscheut vloeit door mijn pols. Maar dat boeit me niet. Ik sla nog een keer. Voor de jongen met raaf zwarte haar en ijs blauwe ogen. Nog een keer. Voor de dood van Emma. Nog een keer. Voor mezelf. Dat ik haar niet kon redden. Misschien had Sanne gelijk. Emma verdiende mij niet. Door mij is ze dood. En voor straf achtervolgd ze me. Overal.

Een geluid afkomstig van mijn telefoon stopt me. Ik pak hem op. Een inkomende FaceTime oproep van Lynn. Ik accepteer hem en zet de telefoon tegen de schaal op het keukeneiland zodat ze mij kan zien. Haar gezicht verschijnt in beeld. "Heei Tay, hoe gaat het?" Ik knik. "Goed hoor, Wat is er?" Aan haar gezicht te zien geloofd ze me niet. Ze leunt met haar hoofd op haar handen en haar gezicht komt dichterbij de camera. "Je was zo afwezig vanochtend op school dus ik dacht ik kijk even hoe het gaat. Maar blijkbaar gaat het niet heel goed." Ik sputter tegen maar ze haalt haar wenkbrauwen op en kijkt me aan met een blik van maakdatdekatwijs. "Schat, je ogen zijn rood en vochtig, je haar ziet er niet uit, je make-up is uitgelopen en.." ik kap haar af. "Oke oke, ik snap je." Ik zucht diep en laat mijn hoofd zakken. "Meid, wat jij nodig hebt is een knuffel en heel veel eten met een film. Ik ben er binnen 15 minuten." En ze hangt op. Verbluft staar ik naar het scherm. Een klein glimlachje vorm mijn lippen en ik schud mijn hoofd. Wat houd ik toch van haar.

Na tien minuten gaat de bel. Ik sla de deken van me af en sta op van de bank. Ik open de voordeur en kijk tegen een grote stapel milka's, films, chips en andere dingen aan. Lynn draait een beetje naar links waardoor ik de zijkant van haar gezicht kan zien. "Is dit genoeg?" Ik begin te lachen. "Zeker! Kom binnen." Ik doe een stap opzij. Lynn betreed het huis en loopt naar de woonkamer terwijl ik haar volg. Met mijn hulp legt ze het eten op de tafel en geeft mij de films. Ik wil ze bekijken maar voel dan plots armen om me heen. Lynn trekt me in een stevige knuffel. Ik sla mijn armen ook om haar heen en leg mijn kin op haar schouder. Ze wrijft over mijn rug. Ik begint te snikken en de tranen rollen uit mijn ogen op haar schouder. We trekken terug en ze kijkt me met een geruststellende glimlach aan.

We gaan zitten en kiezen een film uit. Ik nestel me tegen Lynn aan. De ene chocolade reep na de andere verdwijnt in onze monden. Ik heb in tijden niet zo hard gelachen. Hikkend probeer ik wat popcorn te eten. Mislukt. Een lachbui borrelt op en ik spuug het weer uit. Lynn slaat haar handen voor haar mond en begint nog harder te lachen. Schaterlachend kijken we elkaar aan. We kijken de film weer verder tot het 6 uur is. "Ik moet naar huis. Mijn moeder wilt zo gaan eten." Ik kijk haar sip aan en sta op. Met nog een laatste knuffel stapt ze over de drempel. Aan het einde van de oprit draait ze zich nog om en zwaait. Ik zwaai terug en ze verdwijnt tussen de bomen. Ik zucht en staar van voor me uit. Dan sluit ik de deur en loop terug naar de woonkamer. Ik begin alles op te ruimen. De voordeur gaat weer open en te horen aan de klap van de deur die weer dicht gaat is het Kyle. Zijn hoofd verschijnt om de hoek. Zijn lichaam volgt. "Heei zus." Ik begroet hem terug en gooi de papiertje weg. Hij fronst zijn wenkbrauwen. "Lynn was hier net en we hebben een beetje veel gegeten" leg ik uit met een klein lachje. Hij knikt en haalt wat drinken uit de koelkast.

~

Ik haal de pizza's uit de over en leg ze op de borden voor me. Kyle heeft de tafel al gedekt. We gaan zitten en eten onze pizza terwijl we praten over wat er op school gaande is. Met mijn mond nog vol prop ik de borden en glazen in de vaatwasser en zet hem aan. "Ik ben boven." Ik sprint de trap op en laat me zelf zakken op mijn bed. Ik leg mijn handen in mijn nek terwijl ik de glow in the dark sterren bewonder op mijn plafond. Ik glimlach als ik terug denk aan de tijd dat ik ze had opgeplakt.

Onhandig sta ik op de 5de trede van de ladder. Hij wiebelt een beetje. "Sanne hou hem goed vast!" Ze lacht en knikt. "Tuurlijk. Ik hou je altijd vast." Ik sta op mijn tenen en plak de eerste ster op. Ik krijg de tweede overhandigt van Sanne. Ik plak hem vlak bij de andere. Dan gaat de deur open. Waarschijnlijk Kyle. "Emma! Hey schat, hoe was het op school." Of toch niet Kyle. Sanne geeft Emma een knuffel. Ze begint uitgebreid te vertellen over haar schoolreisje naar het Linnaeushof. Dan lijkt ze mij pas op te merken. "Grote zus! Wat doe je daar?" Ze kantelt haar hoofd en kijkt me aan. Ik glimlach. "Ik plak sterren op mijn plafond." Zeg ik terwijl ik de volgende weer opplak. "Mag ik er nog een Sanne." "Zoals u wenst prinses." Ze maakt een buiging en geeft een grote ster aan. Lachend druk ik die tegen het plafond.

Als de laatste is opgeplakt, stap ik van de ladder af bekijk het resultaat. Goedkeurend knik ik. "Oh Taylor dat wil ik ook!" Met haar kleine handje grijpt Emma naar boven. Ik glimlach en haal er nog een kleine ster uit mijn broekzak. "Ik had al verwacht dat je er een wilde. Kom, dan plakken we hem samen op." We lopen naar haar kamer. "Waar wil je hem hebben prinses?" Ze wijst net boven haar bed. Ik overhandig haar de ster en leg uit hoe ze hem moet opplakken. Ze drukt hem tegen de muur en doet dan een stap achteruit en kijkt naar de ster alsof het honderd euro is. Ze klapt in haar handen. Ik pak haar hand en met z'n drieën lopen we naar beneden om koekjes te bakken, zoals we Emma beloofd hadden.

Ik loop mijn kamer uit. Links, 2de deur van recht. Voorzichtig open ik hem, alsof ik bang ben om iemand te storen. Het tapijt omvangt mijn voeten. Ik loop naar haar bed en ga er naast staan, voor de ster. Ik glimlach en glij er met mijn vingers overheen. Ik doe het licht uit. Alles is donker. Behalve de ster. Behalve Emma.
Hello

Sorry dat ik een lange tijd niet heb geüpload. Heb het een beetje druk.

Xx me💕