Goodbye (shawn mendes)

~Deel 24~

Muziek dreunt in mijn oren. Laat de grond en de ruiten trillen. De prullenbak overstroomt met plastic bekertjes. Overal ligt eten op de grond en op de staan tafels. Iedereen joelt en gooit zijn handen in de lucht als er nog een fles alcohol wordt open getrokken. Alles draait en is wazig. Steunend op mijn handen sta ik tegen het aanrecht. Ik kantel mijn rode beker en laat het vloeistof binnen dringen. Met een brandende keel klap ik het bekertje op de tafel. Een hand pakt de mijne. Anna gilt in mijn oor. Zingend met de muziek mee trekt ze me naar de massa en begint te dansen. Soepel beweegt ze haar heupen in het rond. Haar haren hangen voor haar gezicht en zweet druipt op haar gezicht. De hitte is bijna niet te verdragen. Snakkend naar frisse lucht wurm ik me los uit de greep van Anna en maak mijn weg naar buiten.

Een aantal mensen staan in de tuin. Sommige zelf in het zwembad. De ene met kleding en de andere met een bikini of zwembroek. Ik laat mezelf zakken op het bankje achterin de tuin en sluit mijn ogen. Een frisse herfst wind laat mijn haren zweven. Ik zucht diep en woel door mijn haren. Iets teveel gedronken. Mijn ogen zien niet meer scherp. Alsof je door een vette camera kijkt. Ik slik en wil op staan. Gelijk beginnen mijn benen te rillen en ik val op de grond. Nee, ik ga dwars door de grond heen. Alles word paars. Met rood en geel. Er hangen lichtjes aan het plafond. Een waterval links van me. Omringt door bos. Een paars bos. Er ritselt wat in de struiken. Een groot, roze eenhoorn. Zijn hoorn is goud en glimt als glow in the dark make-up.

Zijn hoeven klikken op de grond. Steeds dichterbij. Regenboog ogen bekijken me. De eenhoorn glimlacht. "Hallo Taylor." Ik lach. Ik steek mijn arm uit en aai zijn manen. Ze geven licht zodra ik ze aanraak. Als in de film rapunzel. Ik lach nog harder. Adem komt tekort en ik val op de grond. Mijn handen grijpen naar mijn buik als die pijn begint te doen van het lachen. De eenhoorn lacht mee. Samen met de blauw vriendelijke vos met groene ogen. Alles is vrolijk. Dan vervaagt het beeld weer. Blauw. En wit. Is dit de hemel? Ben ik dood? Is het ze gelukt. Ik sta op. Lopend op wolken maak ik mijn weg naar voren. Mijn handen verdwijnen in de mist van wolken. Het kietelt. Rennend ga ik door de mist. Lachend springt ik van wolk naar wolk.

Tot het ophoud. Ik mis de wolk en val. En val. Alles is zwart. Met een bonk beland ik op de grond. Geen hand voor mijn ogen te zien. Tastend naar iets sta ik op. De grond is nat. Het komt steeds hoger. In paniek ren ik rond. Niks. Geen uitgang. Het water staat tot aan mijn middel maar stopt niet. Het gaat hoger en hoger. Zonder genade. Zwemmend ga ik naar rechts. Of is het links? Ik weet het niet. Ik weet niks. Waar kwam ik net vandaan? Daar? Of de andere kant? Ik grijp naar mijn haren en trek eraan. Gillend trek ik tot het pijn doet. Het water klotst tegen mijn nek. Ik kan niet meer staan. Mijn benen zijn moe van het trappelen. Maar ik moet door. De ruimte lijkt oneindig groot. Geen muren. Geen grond. Geen plafond en geen uitgang. Hoestend probeer ik mijn hoofd boven water te houden. Natte slierten haar hangen voor mijn ogen. Mijn voeten lijken van lood. Het trekt me naar beneden. Spartelend hou ik mezelf boven water. Zwemmend ga ik de andere kant op. Of ben ik daar al geweest? Mijn hersenen werken niet meer. Niks functioneerde meer. Mijn benen geven het op. Water dringt door in mijn longen. Geen zuurstof. Met mijn handen tast ik in het rond. Nog steeds niks. Was dit het dan? Moet ik alles achter laten? Ga ik naar de hemel? Ik kan niet meer. Vermoeid stop ik met bewegen. Steeds dieper zink ik. Of ga ik juist omhoog?

Plots pakt iets mijn been. Het trekt me ergens heen. Niet wetend wat het is en waar ik naar toe ga, sputter ik tegen. Mijn vingers proberen mijn been los te maken. Maar het lukt niet. Ik grijp naar mijn keel. Zuurstof nodig. Nu! Steeds sneller trekt het onbekende me mee. De kamer wordt lichter. Ik zie het water dat me omringt. Mijn handen die wild om me heen bewegen. En mijn been. Met een hand erom heen. Ik wordt uit het water gehaald. Ik open mijn mond en haal adem. Hoestend open ik mijn ogen een beetje. Twee bruine staan nog geen tien centimeter van me af. Dan wordt alles weer zwart.

~

"Is ze al wakker?" Een meisje. Luna? Of is het Lynn? "Nee, wil je even helpen?" Een zwaar iets drukt op mijn borst. Één. Twee. Drie keer. Dan zachte lippen op de mijne. Het blaast. Lucht vult mijn longen. Weer gedruk op mijn borst. Één. Twee. Drie. Lucht. Druk. Lucht. Druk. Lucht. Water borrelt zich omhoog in mijn lichaam. Een grote hoeveelheid komt uit mijn slokdarm. Als reflex open ik mijn mond. "Kantel haar naar rechts. Nu!" Snel wordt ik vast gepakt en gedraaid. Water stroomt uit mijn mond. Hoestend hap ik naar lucht. Mijn ogen gaan open. Een opgelucht gezicht hangt boven me. Shawn. Zijn hand streelt mijn wang. Ik kantel mijn hoofd waar Lynn zit. Met grote ogen en een open mond kijkt ze me aan. Dan ontwaakt ze uit haar trance en omhelst me. "Jezus Taylor. Je liet ons schrikken. Je was zo bleek en ademde niet meer en ik dacht dat je dood ging." Dikke tranen rollen over haar wang.

Met veel moeite hijs ik mijn arm en veeg ze weg. Ik schenk haar een glimlach. "Kan me vertellen wat er gebeurde Taylor?" Ik kijk naar Shawn en haal mijn schouders op. "Ik ging naar buiten. Voor frisse lucht. Ik ging zitten voor denk ik een paar minuten en toen ik wilde opstaan, viel ik. Het voelde alsof ik door de grond en toen kwam ik in een paarse kamer. Vol met dieren die praatte. Ze hadden aparte kleuren. Er was zelfs een eenhoorn." Ik lach een beetje. Nu ik het zo zeg klinkt het zo stom. "En toen zat ik op een wolk. Eerst dacht ik dat ik dood was. Dat ik in de hemel was. Maar toen viel ik weer en er was overal water en ik raakte in paniek. Ik stikte." Mijn adem gaat weer sneller. Mijn borstkas gaat hevig op en neer. Geruststellend pakt Shawn mijn hand en sust me. "Rustig maar. We zijn bij je."

Dan valt het me op dat Kyle achter me zit. Bezorgt bekijkt hij me. Hij pakt mijn andere hand en drukt een kus op mijn voorhoofd. "Waarschijnlijk heeft iemand wat in je drinken gedaan." Ik knik en probeer op te staan. "Ho ho, rustig aan prinses. Kom ik help je." Zijn linker hand pakt me bij mijn knieholte terwijl zijn andere hand onder mijn rug steunt. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder. "Ik ben moe." Ik sluit mijn ogen. Shawn loopt met me door het huis. "Weet ik baby girl. Ik breng je naar bed. Maar eerst even douche en wat anders aan trekken. Je rilt helemaal van de kou." Door het gehobbel merk ik dat we de trap op lopen. Mijn kleding wordt voorzichtig uitgetrokken tot ik in mijn ondergoed ben. "Ik haal Lynn wel even. Dan kan die je in de douche stoppen." Verlegen loopt hij weg, mij alleen latend in de koude badkamer. Even later komt Lynn binnen. "Heei. Gaat het een beetje?" Ik knik terwijl ze me verder uitkleed. Vervolgens word ik onder de douche gezet. De warme stralen doen me goed. Als ik klaar ben wordt ik af gedroogd en in mijn pyjama gehesen. Ik wordt op mijn bed neergelegd. Shawn komt weer even naar boven. "Welterusten darling." Hij drukt een kus op mijn hoofd en trekt de deken over me heen. Hij draait zich op en wilt weglopen als ik zijn hand pak. "Blijf." Hij zucht. "Maar je moeten rusten." Ik haal mijn schouders op trek hem naar me toe. Hij laat het toe en kruipt naast me onder de dekens. Hij drukt me tegen zicht aan en zo vallen we in slaap.

Ik zal maar niet vertellen hoe hard ik heb gelachen terwijl ik dit schreef.