My Lover is the Son of a Mafia Leader

.8

8.

To say that I was shock would be an understatement. Hindi ko talaga inaasahang sampal ang aabutin ko, at pakiramdam ko naalog ang utak ko dahil sa lakas nito.

Damn. It hurts. 

"Kahit kailan ay wala ka ng ginawang tama" I closed my eyes, maybe this is just a dream. I hope she's not here. "Hindi ko lubos na mauwanaan kung anong nakita ni  Marcus sa iyong ina" kahit kailan ay masusuka ako sa katotohanang kadugo kita, I thought. I bit my lip. 

Inangat ko ang ulo ko para tignan siya. When was the last time I saw this woman? I was 6 or 7? I'm not sure. But wow, she's still the same. Icy and evil. I don't know why this woman hates my mother so much.  

My parents are 6 ft below the ground. And she still hates them. 

"Constanza, that's enough" I heard my Uncle say pero hindi ko pa rin inalis ang tingin ko Tia Constanza. I hate her. I hate her so much. 

"Masyado mong kinukunsinte ang batang iyan. Mali siguro ang naging desisyon kong hayaang ikaw ang magpalaki sa kanya" she glared at me. I rolled my eyes at her. 

"Uncle.. why is this she here?" I'm tired. Wala akong oras para makipagtitigan sa kanya. 

She glared at me and I glared back at her. Hindi ko siya uurungan. Ayokong marinig kung ano man ang mga sasabihin niya. She opened her mouth to say something when Uncle spoke first. 

"Skyla, bumalik ka na muna sa kwarto mo. Saka na lamang kita kakausapin" I sighed. Lumapit ako kay Uncle para yakapin siya. 

"I miss you" I whisper to his ears and then I left but I didn't miss the hate in Tia Constanza's eyes. 

I miss this room. I miss this house pero mas gusto ko pang magpalipas ng gabi sa apartment ko. Hindi ko matanggap na nasa iisang bubong lang kami. Why is she here? But my most important question is: When will she leave? 

I want her gone. 

                  Makalipas ang dalawang araw ay pumasok na ulit ako, ayaw pa sana nila akong payagan pero nagpumilit ako, mga sugat lang naman ito hindi naman ako baldado. Kaya ko na rin naman ang sarili ko.

Buong umaga kong hindi nakita si Alexavia dahil na rin sa hindi kami magkaklase sa morning subjects. Pero nang dumating ang lunch break ay halos sakalin niya ako sa yakap. 

"Skyla! I'm so sorry!" mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin at pinagtitinginan na rin kami ng ilang estudyante "Hindi dapat kita iniwan! Though I had the best sex of my life that night.." I rolled my eyes at that statement. Gusto ko siyang sakalin. "..but still I could have lost you! I'm so sorry! I'm such a bad friend! Wag mo sana akong itakwil!" 

Si Alexavia napaka-drama kahit kailan. "I'm okay. Mga sugat lang naman yun" bumitiw siya ng yakap sa akin, tinignan niya ang mukha ko ng matagal. Tinaasan ko siya ng kilay. 

"Bakit ganoon? Kahit may konting galos ka sa mukha ay maganda ka pa rin. Ang unfair ng buhay!" hindi ko alam kung matatawa ba ako sa sinabi niya o mas maganda kung sabunutan ko siya. I can't decide. 

Agad kaming umupo sa isang bakanteng table nang makapili na kami ng mga kakainin. Mabuti nalang at kaklase ko si Alexavia sa dalawang subject ko mamayang hapon and she's nice enough naman para i-update ako sa mga na missed ko sa klase.