Mate?!

Hoofdstuk 8

'De alpha wil je spreken, Luna.' Zegt hij en wijst naar boven. Ik knik en loop naar boven en de beta volgt me. Ik loop Jacks kantoor binnen. Hij kijkt me scherp aan. Ik slik. Zou hij me straf geven.....?

Jack

Is teleurgesteld maar laat het niet zien. 'Lola, je loog tegen mij. Waarom?' Ik zeg het zonder enige emotie. 'W..Weet ik niet.....' Hoor ik haar stotteren. Ik blijf haar scherp aankijken, ze kijkt bang naar mij. Ik voel me echt rot van binnen, maar ik blijf sterk. Ik pak haar bij haar kraag.

'Dit doe je nooit weer, begrepen?!' Grom ik naar Lola en ze kijkt me geschrokken aan. 'BEGREPEN?!' Ze knikt snel en bang. Ik laat haar los en ze valt op de grond en ik loop naar de living. Ik hoor haar boven huilen. 'STIL LOLA GA NAAR DE SLAAPKAMER.' Schreeuw ik geërgerd naar boven. Ik hoor haar naar de slaapkamer rennen en er verder huilen en ik kijk me favoriete serie.

Lola

Hij liet me los en ik viel hard op de grond. Jack liep weg en de beta ook. Ik begin te huilen. Hij deed mij plots zo veel pijn. Hij schreeuwt naar mij: 'STIL LOLA GA NAAR DE SLAAPKAMER!' Ik schrik en ren naar de slaapkamer en val er op bed. Ik kan niet stoppen met huilen. Hij heeft dit nog nooit gedaan, hij doet me denken aan mijn vader. Ik voel een steek in mijn hart. De deur zwaait open en daar staat Jack. 'Wat is er nou?!' Zegt hij woedend. 'Je doet net als mijn vader deed...' zeg ik en ik ren langs hem. Naar buiten. Ik ren over de weg en dan een steegje in en ga er zitten achter een container.

'Waar ben je, Lola?' Hoor ik Jack zeggen en hij staat in het steegje. Ik zie hem midlinken en meteen rennen er overal bewakers en politie's. Op zoek......Op zoek naar mij. Ik moet hier weg. Ik merk dat Jack weg loopt en ik sta meteen op, de kust is veilig. Ik ren snel over de weg in hoop dat niemand mij ziet. Maar er hebben al mensen mij gezien en ze rennen ook achter mij aan en 1 springt als wolf op mijn rug en houd me vast. Ik kletter op de grond. Er loopt iemand met zwarte schoenen op me af. Het is Jack, ik weet het zeker. Hij pakt me op en houd me stevig vast. 'Hoe durf je voor je eigen mate weg te lopen!' Gromt hij naar mij. Ik kruip in elkaar en stotter: 'S..S..Sorry.' Ik ben doodsbang. Hij neemt mij mee en gooit me in de kast en sluit me op. 'Denk maar eens na over hoe je je moet gedragen.' Hoor ik hem gemeen lachen. Ik word erg bang en sla tegen de deur.

Jack

Ze slaat tegen de deur. 'Niet doen.' Grom ik naar haar. Ik ben hard voor haar, maar het is haar eigenschult. Ik loop naar de living. Het voelt enorm stom dat ik zo doe. Ineens staat Lola voor me. 'HOE KOM JIJ VRIJ!?' Vraag ik kwaad en zij wijst naar de beta. 'Goed dan, blijf maar hier zolang je niet weg loopt en je blijft bij me.' Zeg ik dan na een korte stilte. Ik zie haar in mijn ooghoeken knikken en ze gaat op de andere bank zitten. Ze is best bang voor me. Bang dat ik haar weer te pakken zou nemen. Ze staat op en kijkt naar buiten. 'Ga maar dan..' mopper en mompel ik. Ze kijkt naar mij en loopt naar buiten. Ik doe de tv uit en loop naar de sportzaal. Ik kom er pas weer voor het eerst na al die tijd. Ik ga aan de bak en doe een harde training.

—1 uur later—

Ik zie haar even later terug komen. Ik loop naar haar toe en knuffel haar. 'Sorry, dat ik zo deed liefje.' Zeg ik zonder moeite. Ze knikt zacht op en neer. Gelukkig snapt ze me, nou ja dat hoop ik. We gaan op de bank zitten en kijken samen een film, maar nog is ze een beetje bang voor me.

--anderhalf uur later--

De film is afgelopen en Lola slaapt in me armen. Eindelijk rust. Ik pak haar op en neem haar mee naar de slaapkamer en leg haar in bed. Zelf blijf ik staan en kijk naar haar. Ze is zo lief en vredig. Waar heb ik haar aan verdient? Ze is zo mooi! Prachtige blonde plukken, mooie vel blauwe ogen, lieve sproetjes en niet te vergeten super lief karakter. Waarom heb ik haar toch opgejaagd. Ik ben dom geweest, heel dom. Soms denk ik dat ik het allemaal verzin, maar dan word ik de volgende dag wakker en dan blijkt het niet zo te zijn. 

Het is en blijft mijn lieve meisje. Waar ik haar aan verdiend heb weet ik niet. Waarom ze me weer vertrouwd, weet ik ook niet. Maar 1 ding is zeker... Ik ga liever voor haar zijn! Ze verdiend het beste en dat moet ik haar geven. Ik blijf me rot voelen en ze zal me nooit meer helemaal vertrouwen. Ik zie haar naar me kijken met haar lieve ogen. Diep van binnen voel ik me trots, maar ook weer niet. Wat heb ik haar toch aangedaan. Ze is stil en blijft me aankijken. Het is DE Luna en ik mag haar niet kwijt raken. Zou ze nu denken dat ik een monster ben? 'Wil je nog wel bij me zijn?' Ik vraag het haar rustig en lief, in hoop dat ze rustig blijft. 'Ja, hoezo vraag je zoiets?' Zegt ze alsof er niks is gebeurd. 'Ach, laat maar dan.' Antwoord ik op haar vraag en we schieten allebei in de lach. We lachen een paar minuten en daarna vallen we stil. 'Misschien word het tijd om te slapen?' Ik zie haar knikken en glimlach naar haar. Ik kleed me om en ga naast haar liggen. Zo liggen we nog een paar minuten te praten en na een tijdje voel ik me oogleden zwaar worden en val langzaam in slaap.

Sorry dat ik erg lang niks meer heb geschreven, maar ik denk dat ik weer actief ga worden!