Mate?!

Hoofdstuk 13

Ik naar hem kan kijken, maar ik moet wel oppassen. Ik zie Jack naar de cellen lopen. 'WAAR IS ZE!! SLA ALARM!' Hoor ik Jack schreeuwen.

Ik zie bewakers langs de kast rennen. Ik verander in me wolf en loop zacht de kast uit. Snel loop ik een hoek om en zie een bewaker staan. Hij ziet mij ook en rent meteen op me af. Ik ren de andere kant op maar kan daar ook niet verder komen. Er staat een andere bewaker. Achter me hoor ik Jack lopen. 'Zo zo zo, daar ben je dan he?' Hoor ik hem lachen. Ik zie de bewakers als wolf op me af rennen.

Optijd spring ik de lucht in waardoor ze tegen elkaar aan knallen. Ik kijk naar Jack. 'Goed gedaan.' Hij klapt in zijn handen. Ik grom naar hem en spring op hem. Ik voel dat hij wat om me nek doet. Dan begin ik me zwak te voelen en val. 'Slaaplekker prinsesje.' Grijnst hij. De duisternis trekt me mee... Alles word zwart.

Het licht duwt hem weg. Ik voel dat ik vlieg en open me ogen. In de weerspiegeling van zijn oog zie ik dat ik spierwitte, gloeiende ogen heb. Mijn haar vliegt, ik ben een topmodel. Flitsen van mensen die foto's van me maken. Mensen komen op me af met een microfoon, om me vragen te stellen over mijn geweldige optreden. Ik draai me om en zie dat Jack als wolf op me afspringt.

Op dat moment word ik wakker, ik zie dat ik in een cel lig. Alweer opgesloten in het kasteel van Jack ben. Het was allemaal maar een droom, een hele rare droom. Ik wil in me wolf veranderen, maar dat lukt niet, omdat ik dat halsband nog om heb. Heeft de droom mij misschien wat te vertellen? Moet ik misschien topmodel worden? Nee, dat lijkt mij niet zo slim.

Voetstappen weerklinken in de gang. Zal ik doen alsof ik slaap? Ik sluit mijn ogen en probeer mijn ademhaling regelmatig te maken. 'Wakker worden prinsesje!' Schreeuwt Jack van een afstandje. Ik houd me ogen gesloten, in hoop dat hij zo weg zou gaan. Ik hoor voetstappen weggaan. Dan doe ik me ogen open en zie dat Jack voor me staat.

Snel en bang kruip ik naar achter, tegen de koude, zwarte muur aan. Ik kijk hem angstig aan. Ik zie Lelie met een ijzeren paal achter hem staan. Dan druk ik hem hard tegen het tralies aan zodat hij valt. Ik verwacht dat Lelie met die ijzeren paal tegen hem zou slaan, maar ze laat de paal vallen en loopt naar hem toe. Ik zit in de problemen! Jack staat op en kijkt me kwaad aan. 'Jij kleine mormel!' Hij grijpt me vast en drukt me hard tegen de koude, zwarte muur. Ik kreun zacht van de pijn.

Hij gooit me hard op de grond. Ik kijk hem aan. 'Helaas mag ik je niet vermoorden prinses, want ik heb je kracht nodig.' Gromt hij naar me. Ik ben heel bang. 'Probeer maar te slapen prinsesje, morgen is de grote dag.' Hij begint te lachen en loopt met Lelie de cel uit. Hij doet hem op slot en kijkt me nog heel even aan.

Dan lopen ze samen weg. Ik begin me in slaap te huilen, want ik haat hem en wil in Roans armen liggen. Ik val langzaam in slaap.

-ochtend-

Ik word wakker van een ijzer geluid. Als ik me ogen open is het het ijzer van de tralies. Jack slaat er tegen met een zwarte stok. Ik bijt zacht op me binnenkant van mijn wang. 'Laat me met rust...' Zeg ik zacht en zwak. Hij schud lachend zijn hoofd. 'Dacht het niet, prinsesje!' Hij loopt even weg en zie dan een zwarte wolf terug komen.

Meteen kruip ik bang in een hoekje en zie hem dichterbij komen. Hij doet de deur open en veranderd terug. Het is... Roan?! Ik ren naar hem toe, ik geef hem een knuffel en een zoen. Opeens horen we geklap van achter. 'Dus de mates zijn herenigd? Wat leuk voor hun! En leuk voor mij.' Ik kijk verschrikt naar Jack. Hij staat er met nog een paar wolven. De beta en gamma van hem. Ik wil veranderen maar heb die halsband nog om.

Roan veranderd en zie achter Jack een leger komen die heel stil lopen. Ik loop naar Jack. 'Goed je hebt gewonnen!' Ik geef hem hard een stoot tegen zijn snuit. De beta en gamma komen naar voren en ik zie de wolven van Roan hard grommen, waardoor ze een uitweg zoeken. Snel grijpen de soldaten hun en ren ik het kasteel uit, samen met Roan. We rennen en rennen tot we terug zijn in onze terretorium.

'Wat deed Lelie met Jack?' Hij kijkt me vragend aan en ik begin te huilen. Ik voel zijn sterke, warme armen om me heen komen. Dan voel ik zijn zachte lippen op me wang. 'Huil maar niet, lieverd. Het komt goed. Allemaal goed.' Fluisterde hij geruststellend in me oor. Ik knik zacht en veeg mijn tranen weg.

We lopen naar de supermarkt, want we hebben geen eten. Alles lijkt weer normaal tot we de winkel binnenkomen. Iedereen buigt voor ons, Roan negeert het, maar ik vind het raar. We pakken wat dingen die we gaan eten en betalen. Dan lopen we terug naar het feestelijke en vrolijk uitziende packhuis. Ik ben weer thuis!

Zodra ik op onze kamer zit begin ik Lelie te missen. Ze was een goede en mijn beste vriendin. Nu heb ik geen vriendinnen meer en Nick zit door Lelie in de kerker. Was dit ook zijn fout of dwongen zij hem? Die vraag spookt door mijn hoofd. Roan komt binnen gelopen en ziet mij nadenken. 'Wat is er lieverd? Waar denk je over na?' Hoor ik hem lief zeggen. 'Dwongen ze Nick...?' Ik kijk hem aan. Hij knikt. 'Waarom laat je hem niet gaan dan? Hij heeft niks fouts gedaan...' Hij zucht en zegt dan: 'Hij heeft jou in gevaar gebracht en is een rogue. Hij heeft nooit bij deze roedel gehoort.' Ik knik zacht. Dat begrijp ik.

Sorry dat ik zei dat ik eerder zou posten, maar het kwam niet goed uit. Ik dacht van voor 2019 moet nog 1 deel online komen zowiezo! Dus hier is het! Hopelijk vinden jullie hem leuk!. Geholpen door: Aniture