Mate?!

Hoofdstuk 9.

Ik kleed me om en ga naast haar liggen. Zo liggen we nog een paar minuten te praten en na een tijdje voel ik me oogleden zwaar worden en val langzaam in slaap.

-volgende dag-

Lola

Waarom vertrouw ik hem nog. Ik weet het allemaal niet meer. Hij is lief voor me, maar heeft wel dingen gedaan wat echt niet kan. Is hij wel me mate? Is dit niet een grote grap? Met die vragen stap ik uit bed en loop naar beneden toe. Moet ik ontsnappen? Ik moet hier weg om zeker te weten of hij me mate wel is. Stel dit is niet echt. Dit is waarschijnlijk allemaal een droom. Ik moet naar huis. Terug naar papa en alpha Roan. Terug naar Lelie en haar mate Nick. Ik moet hier weg! Ik zoek een uitgang en vond die. Ik moet uitkijken dat ik niemand tegen kom. Ik ren weg en gelukkig zag niemand me, of toch wel? Niet dat ik weet tenminste. Snel ren ik door het bos als wolf natuurlijk. 'Waar gaan we heen?' Vraagt Kiki aan me. 'Terug naar huis. Ik mis ze.' Antwoord ik. Zonder Jack iets te laten weten?!' Gilt Kiki. 'Ja en nu je kop dicht.' Mopper ik. Ik ren hard door en door. Ontwijk alle bomen en rogue's die tevoorschijn komen. Ik ben bang, verdrietig en boos op mezelf. Welke kant was het op. Ik weet het niet meer. Ik ren maar door en kom gelukkig terug bij mijn roedel, me huis, me vriendinnen en me vader.

Ik ren door naar het packhuis en kijk uit voor de andere mensen en wolven. Is dit wel goed voor me? Ik verander naar mens en loop het packhuis in. Ik word begroet met een knuffel van Lelie. 'Ik heb je gemist!' Zegt ze enthousiast. Ik glimlach naar haar en loop naar me pa toe. Hij kijkt me verward aan en ik snap dat wel. 'Wat doe jij hier? En waarom heb je niks aan Jack verteld?' Hoor ik alpha Roan zeggen tegen mij die achter me stond. 'Hij zoekt je nu.' 'Zeg nii dat ik hier ben pls...' zeg ik smekend. 'Te laat meiske, hij komt je zo halen.' Ik zucht, want dat wil ik niet. Snel ren ik naar een geheime kamer die niemand weet behalve ik en verstop me daar. Ik hoor Roan en Jack met elkaar praten en begin bang te worden. Ik wil niet terug. Waarom weet ik niet. Ik houd me heel stil.

'Waarom vlucht je voor onse mate?!' Gromt Kiki. 'Hij is het niet... ik voel het... hij is onze mate niet.' Zeg ik teleurgesteld. 'WAT! JE LIEGT!' Gilt Kiki. Ik sluit de verbinding af met Kiki en merk dat Jack wil midlinken en accepteer het. 'Waar ben je!' Hoor ik hem grommen. 'Je hebt het voor gedaan he? Ik ben je mate niet. Je houd nii van me... Je hebt al die tijd mijn roedel zitten dreigen of niet soms?' Zeg ik zacht en ik hoor hem hard en gemeen lachen. 'Ik vind je wel, Lola. Ik vind je wel!' Gromt hij.

Ik ben erg bang geworden. Ik wil hem niet eens meer ruiken of voelen. Hij deed alsof, alsof ik van hem was, alsof ik zijn mate was. Ik voel me stom en dom. Ik kan niet voor altijd blijven verstoppen voor hem, toch? Er spoken zo veel vragen door me hoofd. Ik had niet eens door dat Roan mijn geheime kamer had gevonden en voor me staat. Ik schrik wakker en zie hem me aankijken. Ik ben bang en begin te snikken. 'Je wist het, he? Dat dit allemaal nep was.' Snik ik eruit. Ik zie hem knikken en dan glimlachen. Hij steekt zijn hand naar me uit en ik twijvel of ik hem wel moet pakken.

Na een paar minuten te blijven zitten en twijvelen bleef hij geduldig staan en kijken. 'Pak maar als je wil.' Zegt hij lief. Nooit geweten dat hij zo lief is. Ik voel dat ik bloos maar pak dan toch zijn hand. Hij trekt me over eind en bekijkt me van top tot teen. Ik begin me onzeker te voelen, maar ook veilig. Wat is dit voor gevoel en waarom heb ik het? Is hij.... Nee dat kan gewoon niet. Dat had ik anders wel geweten. Langzaam maak ik mijn hand los van de zijne en loop snel naar me kamer. Ik merk dat hij me volgt en doe snel me deur op slot. Zodra ik me omdraai zie ik Jack staan en begin te gillen. 'Stil maar liefje van me.' Hoor ik hem zeggen en hij grijnst. Ik doe snel de deur van slot, maar ik word tegen gehouden door Jack die me pols pakt. Ik kijk hem angstig aan. Gelukkig komt Roan binnen en kijkt grommend naar Jack.

'Ze is mijn!' Gromt Jack naar hem. Ik trek me los en loop bang naar achter. Roan gaat voor me staan en valt Jack aan. 'Laat mijn roedel met rust en ga weg! Nu!!' Gromt Roan terug. Waarom neemt hij het voor me op? 'NEE! ZE IS MIJN!' Gromt Jack terug. Roan valt Jack aan en gooit hem uit het raam. Ik heb alles zien gebeuren en nu draait Roan zich om naar mij. Hij is kwaad op mij. 'Waarom ben je hier?!' Gromt hij naar mij. 'H..h..hij deed voor alsof hij me mate is..' Piep ik zacht. Hij knikt kwaad en pakt me arm en sleept me mee. Hij gooit me in mijn oude kamer en doet alles op slot. Ik staar naar me deur. Dit verdien ik, toch? Ookal verdien ik dit hoor ik me dan ook schuldig te voelen? Meerdere vragen spoken door me hoofd.

Ik ben diep van binnen bang. Bang dat ik een rogue word. Bang dat ik alleen gelaten word en nooit meer toegelaten word. Dit verdien ik. Ik blijf hier in me kamer tot hij me ophaalt en dan zou hij me vermoorden. Hij vermoord me en dam ben ik dood... is dit allemaal waar?

Dit was hoofdstuk 9 van mate?! ik ben er best trots op en elke woensdag een nieuw hoofdstuk!

Toedelidokies!!