Asgard'ın Kurtuluşu (Loki Fanfiction)

~ 13. Bölüm ~

Başlamadan önce kısa bir not:

Lütfen yorum yapmaktan çekinmeyin,  yorumlarınız beni sevindiriyor sevgili okurlarım :3

  Kız o gün birçok kişiyle tanışmıştı. Her ne kadar hepsinin adını hatırlayamasa da... Heimdall, Frigga, Fandral, Volstagg, Hogun, Sif... Ama en önemlisi ise Fenrir olmuştu.

''Seni neden zincire vurdular ki? Sen aslında öyle yıkım falan getirmezsin değil mi? Sen... İyi bir kurtsun?'' diyerek kaşlarını kaldırdı kız.
Fenrir zincirler altındaki bedenini kıpırdatamasa da hırlayarak kızı kendinden uzak tutmaya çalışıyordu. Yıkımı ve sonu getireceği ön görüldüğünden zincirlenmişti. Kız bir an için onun da kaderine dokunmayı ve değiştirmeyi dilemişti.

''Üzgünüm ama onun için yapabileceğin hiçbir şey yok.'' dedi Loki hüzünlü bir sesle. Ardından da Fenrir'in burnunu okşadıktan sonra kafasını alnına dayadı ve gözleri kapalı bir şekilde uzunca öyle kaldı.

''Keşke olsaydı... Onun da kaderini değiştirmem mümkün mü Loki?'' dedi kız çaresizce.

''Bunu bilemiyorum ama belki bir gün bu mümkün olur.'' dedi.

*****

''Odin uyanana kadar beklemelisin kardeşim. Senin de bildiğin gibi bir düğün yapılacaksa, onun huzurunda olmak zorunda.'' Thor çekicini masanın üstüne bıraktı ve sandalyeye oturup birasını eline aldı.

''Bıktım bu yaşlı bunaktan... Benim başka planlarım var ama neyse...''

Thor ne dediğini anlayamamıştı çünkü birasını içmekle meşgulken başka hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu. ''Bir şey mi dedin?''

''Diyorum ki: Ne zaman uyanır bu yaşlı bunak?''

''Onu bilmem ama uykusunda da olan bitenleri görüp duyabildiği söyleniyor. İstersen arkasından bu kadar söylenme.'' diyerek güldü Thor.

''Çok da tın.'' diyerek kaşlarını kaldırdı Loki.

''Hem sen kızı nasıl ikna edeceksin? Biliyorsun ki seni sevmesi gerekli. Sevmeden evlenirseniz kehanet gerçekleşmez.'' onay beklercesine Loki'ye bakıp birasını kaldırdı.

''Niye her şeyi ben düşünmek zorundayım ki?'' diyerek iç çekti ve sandalyeye kendini bıraktı Loki.

''Damat olmak zor iş.''

''Doğru söze ne denir? Hele ki üçüncü kez oluyorsan...''

*****

  Loki o gün her yerde kızı aramıştı ama bir türlü bulamıyordu. En sonunda yolda gördüğü tanıdık, yabancı herkese sormaya başlamıştı.

''Anne, şu Midgarlıyı gördün mü bugün?''

''Hayır görmedim... Kızı kaybetmedin öyle değil mi oğlum? Bir kıza sahip çıkamıyor musun!''

''Tamam tamam, sormadım varsay.'' azar işitmemek uğruna annesinin yanından koşarak ayrılan Loki yolda gördüğü birkaç kişiye daha sordu ve sonrasında Fenrir'in, o herkesin duyamadığı, tiz uluyuşunu duydu. Kızı aramaya ara vererek doğruca oğlunun yanına koşan Loki, kızı orada -Fenrir'in yanında- görünce çok şaşırmıştı. Buraya tekrar gelmesini hiç beklemezdi.

''S-senin burada ne işin var?'' diye sordu şaşkınlıkla.

''Fenrir'le vakit geçirmek istedim.'' dedi kız sakince. Loki koşmaktan nefes nefese kalmıştı ve aceleyle konuşmaya çalışıyordu kızın aksine.

''Bana söyleyebilirdin?'' elleri dizlerindeyken, kafasını şöyle bir kaldırıp kıza bir bakış attı. Nefesi düzelir düzelmez ikisinin yanına gidip bir köşeye oturdu ve onları izlemeye başladı.