Asgard'ın Kurtuluşu (Loki Fanfiction)

~ 15. Bölüm ~

''Nereye getirdin beni?''

''Shh... Görmüyor musun? Annen uyuyor.''

Kız şaşırarak Loki'nin işaret ettiği yöne baktı. ''A-annem mi?! Bu kadın cidden benim annem mi?''

''Hel görse muhtemelen canımı okur. Çaktırmadan yanına git ama sakın onu uyandırma, tamam mı? Uyandırırsan ruhu arafta kalabilir.'' Loki kızın gitmesine izin verdi ve bulunduğu yerden onları izlemeye koyuldu.

Kız şaşkın bir tavırla annesinin yanına gitti ve saçlarını okşamak istedi ama Loki'nin dediği aklına gelince onu uyandırmamak için annesine hiç dokunmadı. Gözyaşlarına boğulan kız hıçkırıklarını içine atarak yere çömeldi ve içinden ''Keşke yanımda olabilseydin. O zaman senden alacağım çok öğüt olurdu anneciğim.'' diye geçirdi.

*****

  Kızın odasına geri döndüklerinde kız hala ağlıyordu. Yatağa çökerek ''Onu kaybetmek zorunda mıydım? Böyle mi olmalıydı yani?'' diye kendi kendine söylendi.

''İçindeki intikam duygusunu kabartmak gibi olmasın ama benim gibi bir tanrıyla evlenip kraliçe olursan, annenin ölümüne neden olan yarı tanrı bozuntularını-''

''Kapat çeneni Loki!'' kız ellerini yumruk yapıp tekrar açarak kaslarını gevşetmeye çalışıyordu. Gergindi ve üzüntüden kahrolmuş durumdaydı. Annesini görmek onu üzdüğü kadar mutlu da etmişti çünkü kız hayatında ilk kez annesini bir fotoğraf çerçevesi haricinde bir yerde görmüştü.

''Tamam, tamam. Bir şey demedim.'' diyerek biraz geri çekilen Loki yüzündeki memnun ifadeyle ağlayan kızı izliyordu.

Kız gözyaşlarını sildi ve ağlamasına bir son verdi. Bakışlarını Loki'ye sabitleyerek ''Teşekkür ederim ama bu seni affettiğim anlamına gelmiyor. Sadece bir teşekkür...'' dedi. Bağdaş kurduğu yatakta biraz geriye kaykılıp bacaklarını uzatarak üzerine kapandı.

''Yine mi ağlayacaksın? Bak, eğer ağlamak istiyorsan böyle şekilden şekle girmene gerek yok. Sadece-''

Kız kafasını kaldırarak Loki'nin sözünü kesti. ''Ağlamayacağım çakma veliaht. Ayrıca sen hala burada mısın?''

''Buradayım... Bu arada beni affetmemen konusuna dönecek olursak? Zaten affetmeni istemiyorum. Senin affına kalmadım!''

''Eminim kalmamışsındır! Mızmız çocuk!''

''Bir tanrıyla ne biçim konuşuyorsun! Bana bunları söyleyen sen olmasaydın, kafan çoktan bedeninden ayrılmıştı.''

''Tehdit ve korkutmayla bir yere varamazsın.'' kız, bir öğretmen edasıyla işaret parmağını hava gezdirdi.

''Hem ben affedilecek bir şey mi yaptım ki?'' pişkin pişkin sordu ve yatağın bir ucuna oturuverdi.

''Beni ben olduğum için sevmeni tercih ederdim ama sen beni sadece güçlenebilmek için elde etmeye bakıyorsun. Ben böyle bir şeyi kabul edemem.''

''Yani benimle evlenmeyecek misin?'' diyerek suratını astı ve bakışlarını yere dikti Loki.

''Asıl soru şu olmalıydı! Sen benimle mi evlenmek istiyorsun yoksa benim senin için ifade ettiğim şeyle mi!? Tabii ki de ikinci seçenek! Senin için önemli olan şey sadece güç... Sadece kral olmak, değil mi? Beni gerçekten sevmeyen bir adamla sırf 'kaderim' böyle diye evlenemem! Seni iyi biri yapmak istiyorum ama... Bu ihtimal sanırım imkansız.'' kız elleriyle yüzünü kapattı ama ağlamamak üzere direndi.

''Ya o adam seni sevmek için çabalayacağına söz verirse?'' Loki kızın bileklerini tuttu ve yüzünden çekti. Kız şaşkın bir ifadeyle ve ıslak gözlerle ona bakakaldı.