İçeri adımımı atmamla, zombi filmlerinde olduğu gibi zombi sesini duymam bir oldu. Çok korkmuştum fakat ailemi de öldüremezdim. Ne olursa olsun, onlar benim ailem. O yüzden yanımdakilerle beraber onları bir odaya kapattık. Yay, ok ve birkaç bıçak alıp evden çıktık. Çok boştu sokaklar, kimsecikler yoktu, sessiz. Okula vardık. Ses burada da yoktu. Okulun içinde ne olmuştu acaba? Çok da korkmuyordum açıkçası. Alışmıştık artık. Alıştığım için artık koridorlarda şarkı söylerek yürüyordum. Umurumda değildi. Sınıfa çıktık. İçerden de aynı ses geldi. Kapıyı açtığımda aynı manzarayla karşılaştım. 3 kişi hayatta, gerisi ise artık insan değildi. Temizlemek çokda zor olmamıştı. Ne de olsa yanımda okum vardı. 3 kişiyi de alıp çıkmıştık. Artık kalacak yeni bir yer aramamız gerekiyordu. İşte sokaklarda geçen kötü günlerimiz burda başlıyordu.
