Sığınağa girdik. Yiyecek erzağımızda falan bir sıkıntı yoktu. Yaklaşık 1 hafta mutlu mesut yaşadıktan sonra erzağımızın bittiğini farkettik. Birşeyler aramak için yola koyulacaktık. Gruplara ayrıldık. Ben ve 1 kız, diğer çocukla da 1 kız şeklinde. Sığınaktan çıkmadan önce birkaç hazırlık yapalım dedim. Silahlarımızı doldurduk, ne olur ne olmaz diye birbirimizle vedalaştık. İyi ki de vedalaşmışız. Sığınaktan çıkmadan önce içimde kötü bir his vardı. Bunu onlara söylediğimde de her zamanki gibi birşeydir boşver dediler. Ben haklıymışım. Sığınaktan çıktık. Farklı yollara gitmek için ayrıldık fakat 1 dakika bile geçmeden silah sesi duyduk. Arkamı dönmemle gözümden yaş gelmesi bir oldu. Melek kafasından vurulmuştu, çok geçmeden yanındaki çocuk da kafasından vuruldu. Koşmaya başladık ama nafile. Aleyna'da vurulduktan sonra sıra bendeydi. Oturdum, yüzümde ise küçük bir gülümseme. İşte herşeyin sonu.
