Ne şanslıyız ki okulun bahçesinde okul servislerinden birini bulduk. Kimin süreceğini bilmiyorduk ama önemli değildi. Sürücü koltuğuna Oğuzhan geçti. Sürmeyi bildiğini söyledi. İnandık bizde işte. Oğuzhan sürerken dalmış, önümüzde olan zombi sürüsüne çarpmış ve arabamız takla atmıştı. Zombiler hızla yaklaşıyorlardı. Servisin içinden ben, Aleyna, Melek, Hatice ve İlayda çıkmıştık. Hepimiz yara bere içindeydik. Bir an önce eczaneye ulaşmalıydık. Tedavi olmak ve ilaç toplamak için. Yolda araç yoktu hiç. Otoyoldayız zaten. En az 20km yolumuz var bir şehre ulaşmak için. Motor bulabildik ama sadece iki kişi binebilirdi. Ben motor kullanmayı biliyordum. Kim benimle gelecek diye düşünürken Melek bu işe gönüllü oldu. Diğer kızların kalması için de Benzinliği temizlemiştik. 1 gün içinde geri gelmez isek, bizi beklemeden gitmelerini söylemiştim onlara. Doğru kararlar vereceğini düşündüğüm için de başlarına Hatice'yi geçirdim. Yola koyulduk.
