DOLUNAY

BÖLÜM/7 HAYAL KIRIKLIĞI

"Baba !" İnanamıyorum babamlar gelmiş hemen gidip babamın boynuna atladım
"Canım babam"
"Kızım dur boğacaksın beni" alay edercesine
"Çok özledim baba seni , Anne nerdesin?"
"Kızım bi bırak beni nefes alayım" babamın boynundan inerek etrafa bakmaya başladım benden abimlerden başka kimse yoktu evde babam dahil ama annem nerde
"Ediz abi, Baba annem nerde yoksa hemen alışverişemi gitti" diyerek dalga geçtim
Çağlar abim derin bir nefes alarak " Derin, annemiz malesef ki gelmedi, işlerden dolayı" Ne! Nasıl ya işlerden dolayı gelememek ne demek biz burda neciyiz ya neden gelmemiş abimin bu dediğine hem sinirlenmiş hem de kızmıştım ama en çok anneme!
"Gelemedi ne demek?" Diye sordum sakin kalmaya çalışarak
Aras" Derin sakin ol" Aras arkamda olduğu için ona dönüp
"Ne yani sen biliyomuydun?"
Ediz abim"Biz hepimiz biliyorduk Derin ama sana söyleyemedik üzülürsün diye" üzgün şekilde cevap verdi
Şaka gibi ya sesimi yükselterek "Siz benimle dalga mı geçiyorsunuz üzülme diye söyleyemedik ne? Ben bugün annemle babam gelicek diye nasıl sevindim sonunda dedim gelicekler onlara sarılıcam ama görüyorum ki annemiz işlerinden dolayı gelemiyormuş" dalga geçip gülerek sinirden ellerim titriyordu
Babam"Kızım annende gelmek istedi ama mecbur gelemedi işten dolayı"
Babama bakıp
"İş iş iş! Yeter ! Ya ben ne oluyorum bu durumda?"
Çağlar abim"Derin bak böyle yapma bizide üzüyorsun"
Aras"Ya abim dünyanın sonu degil ya elbet oda gelir" diye bana teselli vermeye çalıştılar
"Gerçekten inanamıyorum bıktım pes ettim ben. Annemi görücem diye kendimi paralarken meğerse annem bi telefon açma gereğinde bulunmamış" dedim yorgun bir ses ile umutsuz bir ses ile
Ediz abim"Abim Derin yapma böyle mutlaka gelicek"
"Hayır istemiyorum"
Babam şaşırarak "Ne ?"
"Ben bundan sonra anneme pardon gelemeyen anneme gel falan demeyeceğim "
Çağlar abim" Derin abartıyorsun"
"Ya bırak abi ya neyi abartıyorum niye annem gelmiyor " Babam tam cevap verecekken işaret parmağımla susturup
"Sakın baba bana iş falan deme biz çocuklarından daha önemli bir işi olamaz ya biz onun çocuklarıyız yazık değilmi bize hiç mi bizi özlemedi?"
Aras"Tabi özledi kızım"
"Sus Aras ya hani nerde o zaman niye burda değil eğer özlemişse" son kelimeyi bastırarak cevap verdim tabi Aras'ta bir cevap veremeden sustu birden başım döndü yandaki sandalyenin üstüne düşerek oturdum Ediz abimde hemen yanıma gelip
"Derin iyimisin?'
"İyiyim, bırak" soğuk bi tavırla cevap verdim biliyorum onların suçu yok ama annemin gelmemesi çok ağrıma gitti bir anne hiç mi evlatlarını özlemez ya da yanlarına gelme gereğini bulmaz? Bu çok bencilce, acımasızca değil mi?
Babam yanıma gelerek "Kızım yapma böyle, lütfen " dedi üzgünce cevap bile vermedim vermek istemedim. Sandalyeden kalkıp merdivenlerden çıkmaya başladım odama doğru

EDİZ'DEN
Derin bu duruma çok üzülmüştü hatta yıpranmıştı o anneme çok düşkündü babamada öle hele bide onlardan aylarca yıllarca uzak kalınca kat ve kat özlüyordu canım kardeşim
Derin babama cevap vermeyip odasına çıktı
Çağlar abim"Ah baba ya kız çok üzüldü"
Babam"Ne yapayım oğlum ben?" Dedi üzgün bir halde Aras sinirlenip
"Ya baba ya " deyip çekip gitti
"Aras bari sen yapma gel buraya" arkasından bağırarak ama duymadığı kesindi
Hepimiz annemizin gelmemesine üzülmüştük hatta alıştık ama Derin daha çok üzülüyor bizden
Çağlar abim "Neyse baba geç otur birazdan Derin'le konuşurum ben"
Babam"Peki oğlum "
Hepimiz koltuklarda yerimizi alırken Derin'e bakmaya gidicektim ki Çağlar abim
"Sen dur koçum ben bakarım" diyerek gitmemi engelledi bende başımı sallayarak yerime oturdum inşallah üstüne gitmezdi gerçi dünkü olaydan sonra Derin hala abime kızgın olabilir...

ÇAĞLAR'DAN

Derin'in kapısının önüne geldiğimde canım kardeşimin ağlama sesini duydum içimde bir şey cız etti onun ağladığını görmek duymak tarifsizce birşey hele de elimdem birşey gelmemesi daha da üzücü bir durum...
Kapsını açarak içeriye girdim Derin yatağında oturmuş dert ortağı olan ayısına sarılıp ağlıyordu beni gördüğünde hemen göz yaşlarını silip kendini düzeltti
"Derin"
Cevap vermedi
"Derin,abim"
Yine cevap vermedi
"Deriiin" dedim yine sesimi kızdırırcasına yüzünü kaldırıp başını bana çevirdi boş boş bakıp
"Noldu abi yine Deriz üzülme boşver mi diyiceksin" dedi kinayeli bir ses ile bu duruma böyle cevap vermesine sinirlenmiştim sonuçta karşısında en büyük abisi vardı
"Derin saygılı ol" dedim uyarırcasına o ise bu cevabıma güldü
Derin"Ya benim annem gelmemiş ben onu çok özlerken o yanımıza gelmemiş üstelik benide kandırdı siz bile kandırdınız niye ya niye nefret mi ediyor bizden amacı ne?" Dedi bıkkın bir ses ile ve ağlayarak içim parçalandı kardeşimi böyle çaresiz görmek çok canımı acıtıyordu. Yanına oturup elimi saçına götürdüm ki başını yana çevirdi bunun annemle ilgisi olmadığını anlamıştım dün ona bağırmamdan beri bana böyle soğuk hatta bi yabancı gibi...
"Bak abim Derin lütfen kendini üzme böyle yapma"
Derin iç çekerek "Şimdi burda olcaktı sarılıcaktım "
"Derin, lütfen " böyle yaparak kendinide bizide çok üzdüğünün farkında bile değildi depresyona girecek nerdeyse
"Biliyor musun abi?"
"Neyi?"
"Bundan sonra benim annem yok!" Deyince bir afalladım bunu demesi çok ağır olmuştu hemen kendimi toplayıp
"Derin saçmalama!"
"Ben onu artık hiç affetmeyeceğim.Şimdi lütfen odamdan çıkarmısın!" Dedi Kolunu kapıya işaret ederek bende birşey demeden çıktım. Biliyorum çok üzüldü ama sonuçta yok kelimesi çok ağır oldu ah anne sana bunu sormazmıyım ben diye içimden geçiremeden edemedim....