Forbidden Love || Martin Garrix

7

Point Of View Martijn

Julia zit glimlachend op een stoel met Sophie in haar armen. Het ziet er zo lief uit! Helaas ben ik zo dom geweest om te zeggen dat wij een relatie hebben. Ik loop naar Julia toe. 

"Ik ben zo terug, oké? Ik moet even iemand bellen," zeg ik zachtjes. Julia knikt. Ik druk een kus op haar voorhoofd en loop naar de gang, waar ik op een stoel ga zitten. Ik pak mijn telefoon en bel Watse. Ondertussen zal hij hopelijk wel wakker zijn. 

"Martijn, waarom zo vroeg?" vraagt Watse meteen. 

"Omdat ik nog steeds een probleem heb. En jij weet waarom." Watse zucht even. 

"Ik ben er mee bezig, Martijn. Haar management is het er niet mee eens."

"Waarom maken ze er geen groot verhaal van dat ik de lul ben van het verhaal en dat we allebei onze eigen weg op kunnen?" 

"Wil je dat echt?" 

"Ja! Ik heb iemand gevonden waarvan ik houd, maar dat contract met Charelle staat in de weg." Watse zucht opnieuw.

"Ik zal mijn best doen, maar houd jullie relatie stil. In ieder geval tot ik dit heb opgelost." Nu is het mijn beurt om te zuchten. 

"Prima, maar doe het alsjeblieft snel."

"Ik zal mijn best doen."

"Oké, doeg." Watse hangt op. Ik staar naar de telefoon in mijn handen. 

"Alles goed?" Ik kijk op en zie Julia in de deuropening staan. 

"Ja, niets aan de hand." Julia komt naast mij zitten. 

"Ik kan zien dat je liegt, Martijn." Ik kijk haar verbaasd aan. 

"Ik ken je dan misschien nog niet zo heel lang lang, maar ik kan nu al zien wanneer je liegt." Ik lach even. Julia pakt mijn hand vast. 

"Het is Charelle, of niet soms?" Ik knik kort. 

"Ze weten nog steeds niet hoe ze het contract moeten verbreken en ik word er helemaal knettergek van." Julia zucht even. "Ik wil bij jou zijn en niet ook nog de gedachte hebben dat ik aan Charelle vast hang. Ik wil er gewoon helemaal klaar mee zijn." 

"Ik snap het, echt. Maar zolang jij en ik weten dat je geen relatie hebt haar, is het goed. Voor nu dan. De rest boeit mij echt niet." Ik glimlach naar Julia. Ze is echt een van de meest begripvolle personen die ik ken. Ik leg mijn hoofd even tegen haar schouder. 

"Kom, dan gaan we naar huis," zegt ze zachtjes. verbaasd kijk ik haar aan. 

"Kate heeft rust nodig. Alleen mijn ouders blijven nog." Ik knik. We staan op en lopen het ziekenhuis uit. Met een taxi gaan we weer terug naar mijn huis. 

Point Of View Julia

Ik kijk naar Martijn die al bijna ligt te slapen. Ik kan het gewoon niet laten om te glimlachen. Hij ziet er zo schattig uit. Ik wrijf even met mijn duim over zijn hand. Hij maakt zich echt veel te druk om dingen. De taxi stopt. Ik betaal de chauffeur en maak Martijn wakker. Ik stap uit de auto en help Martijn de auto uit. Half slapend loopt hij naar binnen. 

"Martijn, waar zijn je sleutels?" vraag ik als we voor een vaste deur staan. 

"Broekzak," mompelt hij. Ik ga met mijn hand in zijn broekzak en haal daar de sleutel uit. Ik maak de deur open en loop met Martijn naar de slaapkamer. Martijn gaat in bed liggen en is meteen in dromenland. Ik loop terug naar de voordeur, die ik op slot draai en dan op de bank ga zitten. Hoe raar het ook is, ik ben helemaal niet moe. Niet zo moe dat ik zou kunnen slapen. Ik zet de tv aan en zoek een serie op Netflix op. Riverdale it is. 

"Juul?" Ik kijk op en zie Martijn aankomen lopen. 

"Hi," glimlach ik naar hem en zet Riverdale op pauze. Martijn laat zich naast mij op de bank vallen. 

"Ben je al lang wakker?" vraagt hij. 

"Vanaf vier uur 's nachts." 

"Ben je niet moe?" 

"Een beetje." Ik ga dichter tegen Martijn aan zitten en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Ik zet de serie weer aan en samen kijken we verder. 

"Ik wil je wat vragen, Julia. Om het officieel te maken. Ik houd van je, ondanks dat we elkaar nog zo kort kennen. Wil je mijn vriendin zijn?" Glimlachend kijk ik hem aan. Het enige wat ik kan doen is mijn lippen op die van hem drukken.