Forbidden Love || Martin Garrix

18

k draai mij om in bed voel de koudheid. Langzaam open ik mijn ogen en zie dat Martijn niet meer in bed ligt. Zuchtend draai ik mij opnieuw om en haal mijn telefoon van het nachtkastje. Het is half elf in de ochtend. Natuurlijk is hij al weg. Ik ga rechtop in bed zitten en open Twitter, iets wat ik al even niet heb gedaan.

En iets wat ik beter niet had kunnen doen. Ik heb enorm veel volgers erbij en allemaal haat: Martijn is niet goed voor mij, ik ben een dik lelijk varken, ik moet dood vallen. Ook fijn om dat weer te weten. Ik kijk of ik nog andere berichtjes heb, maar zelfs dat is niet het geval. Ik leg mijn telefoon weer weg en sta op uit bed. Ik twijfel of ik zal gaan douchen of niet. Nah, geen zin. Ik loop naar de badkamer, waar ik naar de wc ga. Ook dat nog. Het maandelijkse feestje. Zuchtend doe ik mijn ding. Ik loop naar de woonkamer, waar mijn laptop nog ligt. Ik pak hem van de tafel en loop weer terug naar de slaapkamer. Ik ga weer in bed liggen en zet mijn laptop aan. Ik start Netflix op en kies een echte jank film, of althans ik heb gelezen dat het een jank film is, The Notebook.

Halverwege de film staan de tranen dan toch echt in mijn ogen. Ik ben helemaal niet zo'n jank typetje, maar echt. Dit is een jank film.

"Julia?" Mijn mood slaat helemaal over en dan niet naar vrolijkheid. Het is een soort leegte gemend met boosheid, verdriet, eenzaamheid.

"Slaapkamer!" roep ik terug. Ik ga verder met mijn film. Martijn komt de slaapkamer binnen. Ik kijk niet op.

"Hoe lang ben je al wakker?" vraagt hij en loopt naar mij toe. Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd en loopt naar de badkamer.

"Vanaf half elf." Martijn komt de badkamer weer uitgelopen.

"Ga je straks mee naar het concert?" Ik schud kort mijn hoofd.

"Ik ga op tijd slapen vanavond, beetje moe." Martijn knikt begrijpend.

"Ik ben in de woonkamer," zegt hij dan. Ik knik. Martijn loopt de slaapkamer uit. Ik voel de tranen in mijn ogen ontstaan. Ik deed zo kut tegen hem en dat kon ik gewoon aan hem zien! Hij keek zo gekwetst!

Ik richt mijn aandacht weer op de film. Wat niet erg lukt. Mijn gedachtes gaan telkens naar Martijn. Ik zet mijn laptop uit en pak mijn laptop van mijn nachtkastje. Ik trek een trainingsbroek aan en loop naar de woonkamer. Martijn zit als enige op de bank. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Hij kijkt mij even aan en glimlach. Ik glimlach naar hem terug, het voelt zo nep! Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan.

"Bij wie past dit nummer het best? Dua Lipa of Zara Larson?" Martijn plugt zijn koptelefoon uit en laat mij een melodie horen van een nummer.

"Dua Lipa," mompel ik als het nummer af is. Martijn zet zijn laptop op tafel neer. Hij slaat zijn armen om mij heen en trekt mij een beetje bij hem op schoot.

"Is er iets?" vraagt hij zachtjes. Ik haal kort mijn schouders op. Haat, dat is wat er is. En die focking klote ongesteldheid! Het is echt een kut probleem! Letterlijk!

"Je kan het vertellen hé?" Ik knik kort.

"Ik weet niet hoe." Ik sluit mijn ogen om de tranen tegen te houden. Hij wrijft met zijn hand over mijn rug. "Ik weet het gewoon allemaal even niet meer. Ik snap niet waar ik je aan heb verdient, waarom je van mij houdt. Misschien is het beter-."

"Waag het niet om te zeggen, Julia. Ik houd van je, met heel mijn hart." Ik kijk op naar Martijn en zie dat hij het echt meent. Een traan rolt over mijn wang. Ik leg mijn hoofd weer tegen zijn schouder aan. Ik voel me echt een enorme aansteller. Ik wurm mij los uit Martijn zij greep.

"Ik ga douchen," mompel ik en loop naar de slaapkamer, waar ik een setje kleding pak en dan naar de badkamer loop. Ik draai de deur op slot en zet een muziekje aan op mijn mobiel. Ik zet de douche aan en kleed mij uit. Ik stap onder de douche en laat de warme stralen over mijn lichaam gaan. Ik leun met mijn hoofd tegen de muur aan. Er rollen tranen over mijn wangen. Ik kan dit niet meer.