Forbidden Love || Martin Garrix

10

Ik zie een aantal klas genoten raar naar mij kijken. Ik zou leerlingen ook raar aan kijken als ze met een weekend tas door school lopen, maar ik weet dat het niet alleen dat is. Ze staren gewoon naar mij alsof ik een of andere gek ben. Maar hé, ik ga dit weekend naar Ibiza en hun blijven hier. Ik loop het schoolgebouw uit en zie de auto van José al staan. Zij gaat met mij mee naar Ibiza, net als Menno en RJ, maar die zien we op het vliegveld.. Glimlachend loop ik naar de auto toe en stap achterin in.

"Hey José," glimlach ik en ga zitten. De auto rijdt meteen weg.

"Hey Julia. Heb je er zin in?" Ik knik glimlachend.

"Als het goed is weet Martijn niet dat ik kom, dus de verassing zal groot zijn." Ik kan ook echt niet wachten op zijn reactie. Martijn zei wel dat hij wilde dat ik zou komen, het zou namelijk zijn vetste tot nu toe worden. Ik baal er wel van dat ik er niet bij was in Japan. Ik heb video's gezien en het is echt zo bizar! Dit tweede weekend in Ibiza zou alleen nog maar beter worden volgens hem.

"Dat geloof ik graag. Martijn zal het niet geloven denk ik," zegt ze lachend. Ik glimlach alleen maar.

Al snel komen we aan bij het vliegveld en daar moeten we dan nog drie uur wachten voor we mogen vliegen. Samen met José, ga ik alle winkeltjes af. We kopen niets. Het is alleen kijken, omdat we de tijd moeten doden.

***

Ik zet mijn zonnebril op als we het vliegveld uitlopen. De zon schijnt en het is zo lekker warm! Met een taxi gaan we naar het hotel waar Martijn nu verblijft. Watse staat ons beneden al op te wachten. We hebben hem een vlugge knuffel en gaan dan met de lift naar boven, naar de hotelkamer van Martijn. Hoe dichterbij we bij de juiste verdieping komen, hoe zenuwachtiger ik word. De lift stopt op de 11e verdieping.

"Hij zit in kamer 1105. José en ik zitten in kamer 1109," zegt Watse als we de lift uit stappen. Ik knik kort.

"Wij komen zo wel," zegt Menno. Ik knik kort.

"Bedankt," glimlach ik en loop naar de kamer van Martijn. Ik hoor de muziek door de muren heen. Ik glimlach en klop op de deur. De muziek gaat uit. Ik haal een hand door mijn haar. Het is raar dat ik opeens niet meer weet welke houding ik moet aan nemen. De deur gaat open. Martijn zijn haar zit door de war. Ik glimlach naar hem.

"Julia?" vraagt hij verbaasd.

"Hi," glimlach ik. Martijn glimlacht en loopt met gespreide armen op mij af. Ik sla mijn armen om hem heen en hij trekt mij helemaal tegen zich aan. Ik heb zijn knuffels zo erg gemist! Eigenlijk alles aan hem heb ik gemist.

"Wat doe jij hier?" vraagt hij dan verbaasd.

"Ik wilde je verassen en bij je zijn? Je dacht toch niet dat ik deze show zou missen?" Martijn begint te lachen. We lopen zijn hotel kamer binnen, waar het halve team zit.

"Hey guys!" glimlach ik. Van alle kanten krijg ik ene begroeting terug. Aan de mensen die ik nog niet ken stel ik mezelf even voor.

"We waren net klaar met de set voor morgenavond. Wil je het zien?" glimlacht hij.

"Natuurlijk!" Ik ga op de bank zitten. De lichten in de kamer gaan uit. Gabe laat op het computer scherm de visuals zien.

"Wauw, dit is zo cool!" Martijn glimlacht trots. Er wordt op de deur geklopt. Martijn zucht even.

"Doe nou open," zeg ik en duw hem richting de deur. Hij kijkt mij even verbaasd. Hij zou eens moeten weten wie er voor de deur staan. Hij doet de deur opent en hij wordt meteen overvallen door de twee jongens die hem helemaal plat knuffelen.

"Gasten, wat doen jullie hier?" vraagt hij verbaasd. Hij glimlacht van oor tot oor. Het is zo leuk om hem zo blij te zien. Ze komen de kamer binnen gelopen.

"Hoe komen jullie hier allemaal? Hebben jullie geen school of werk?"

"Weekend!" roep ik uit en lach even.

"Je ouders en zusje zijn ook onderweg," zegt Menno dan. Martijn zijn ogen worden groot.

"Dit wordt het beste weekend ooit!" roept hij en springt op en neer. Allemaal moeten wij lachen. Martijn komt naast mij op de bank zitten en trekt mij tegen zich aan. Ik glimlach en druk een kus op zijn wang.

"Maar hoe zijn jullie hier gekomen?" vraagt hij dan.

"Zwemmend," zegt Menno lachend. Ik grinnik.

"Nee, we zijn op de fiets gekomen, vanaf Schiphol," zegt RJ droog. Oh god, dit gaat echt een heel lang weekend worden.

"Sinds wanneer kan je fietsen vanaf Schiphol?" Verbaasd kijk ik Martijn aan. Is hij nou serieus. Menno en RJ zijn er ook stil van.

"Nee, alleen vliegtuigen," zeg ik.

"Goh, echt?" lacht Martijn. Ik geef hem een speelse tik op zijn achterhoofd. Sukkel.