Και έρχεται αυτή στιγμή που νιώθεις πλέον ενήλικος. Και ας έχεις πατήσει ήδη τα 18. Αυτή τη στιγμή την νιώθεις, δεν τη σβήνεις σε τούρτα. Ενηλικίωση πνευματική. Αισθάνεσαι ότι επιτέλους γραπώνεις τις αποφάσεις, τις αποφάσεις της ζωής σου. Δεν ζεις με την ελπίδα για μία τυχαία τύχη. Αναπνέεις με την ελπίδα της αυτοπραγμάτωσης. Και ξέρεις ότι δεν θα έρθει ποτέ, αλλά θες να το παλέψεις, να φτάσεις όσο πιο κοντά.
"Να ήξερα τι γράφεις σε αυτό το σημειωματάριο!», ακούω τη φωνή του αδερφού μου και κλείνω το τετράδιο αμέσως.
«Είσαι έτοιμη;», με ρωτάει χαμογελώντας
«Ποτέ δεν ήμουν πιο έτοιμη.»,κοιτάω έξω από το παράθυρο μου ικανοποιημένη.
«Είμαι περήφανος για σένα. Και είμαι σίγουρος ότι και εκείνοι είναι...»με χάιδεψε στην πλάτη και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
Έβαλα τα ακουστικά μου και πάτησα το playlist Έντεχνο. Σηκώθηκα και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο στο χώρο του δωματίου μου. Μία από τις καλύτερες στιγμές της καθημερινότητας μου: να αφήνομαι στους στίχους που άλλοτε εξυμνούν μία αγάπη, ένα χωρισμό, ένα συναίσθημα, μία ζωή... Και να χορεύω. Να χορεύω. Να χορεύω.
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είν' αληταριό
π' όλο θα δραπετεύει.
«Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό.» , ξεφώνησα αφήνοντας το σώμα μου να συμφιλιωθεί με το κρύο του πατώματος.
Τι όμορφο που θα ήταν να μην υπήρχαν οροφές. Η μόνη οροφή να ήταν τα άστρα. Ο ουρανός, ένα ταβάνι που δεν σε εγκλωβίζει, που δεν έχει τέλος και αρχή, μόνο βάθος και βάθος. Και ξέρεις ότι αυτό το βάθος είναι ατελείωτο και νιώθεις ελεύθερος. Ελεύθερος!
Οι σκέψεις μου διακόπηκαν όταν σταμάτησε η μουσική να ηχεί στα αυτιά μου. Σηκώθηκα από το πάτωμα και βγήκα από το δωμάτιο μου. Ο αδερφός μου στο σαλόνι διάβαζε κάτι στον υπολογιστή του.
«Τι διαβάζεις» ρώτησα σκαρφαλώνοντας στον καναπέ.
«Ένα δοκίμιο πάνω στη Λογική»
Ήταν πολύ αφοσιωμένος. Πάντα ήταν φιλομαθής και πολύ ταλαντούχος. Αλλά δεν ζήλευα. Πάντα τον είχα σαν πρότυπο, χωρίς να σημαίνει ότι ήθελα να αποκτήσω τη ζωή του. Από μικρός, ένιωθα ότι ήταν τόσο σοβαρός και μετρημένος. Είχε πάντα τη ζωή του σε τάξη και απόλυτη ισορροπία. Οι σπουδές του, η κοινωνική του ζωή, η ξεκούραση του ήταν πάντα οροιοθετημένες. Ένας τρόπος ζωής που οδηγεί στην επιτυχία και στη δίκη του ευτυχία. Σεβαστό.
YOU ARE READING
Take Me
RomanceΗ Αριάδνη, μια ασυνήθιστα παρορμητική κοπέλα περνά το καλοκαίρι της στην Αμοργό με την παρέα της. Εκεί αναπτύσσει μια έντονη χημεία με τον Στέφανο, έναν ώριμο και αρκετά μεγαλύτερο της άνδρα. Το μέλλον τους επιφυλάσσει μια απρόσμενη συνεργασία.
