Έχοντας φάει πρωινό μαζί με τον James και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, οδηγήθηκα προς το κτίριο. Πλέον ήξερα που είναι, οπότε δεν καθυστέρησα με τον προσανατολισμό μου. Ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες και βρέθηκα στο αμφιθέατρο. Ο καθηγητής είχε αφήσει ήδη τα πράγματα του στην έδρα, αλλά δεν ήταν εκεί. Κάθισα μπροστά και οργάνωσα τις σημειώσεις μου. Σύντομα η αίθουσα γέμισε. Ο Alex με καλημέρισε και κάθισε δίπλα μου.
«Πώς είσαι Καρυάτιδα;» με ρώτησε χαμογελώντας. Γέλασα με την προσφώνηση που χρησιμοποίησε.
«Καλά είμαι. Εσύ;» δεν μπορούσα να σκεφτώ αντίστοιχο παρατσούκλι.
Όταν σήκωσα το βλέμμα μου ο καθηγητής είχε μπει ήδη μέσα, έχοντας γυρίσει και σκύψει για να συνδέσει τον υπολογιστή του. Έκανα νόημα στον Alex να κάνουμε ησυχία.
Παρακολούθησα τις κινήσεις του καθηγητή. Φορούσε ένα λευκό πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι. Η κορμοστασιά του φαινόταν σαν αυτή ενός γυμνασμένου νέου. Άκουσα κάτι ψιθύρους από πίσω για το ποσό όμορφος είναι.
Σηκώθηκε και γύρισε απότομα μπροστά κοιτώντας κάτι χαρτιά πάνω στην έδρα.
Δεν μπορεί.
Αυτό είναι αδύνατο. Έμοιαζε πάρα πολύ με τον Στέφανο. Αλλά αποκλείεται να ήταν αυτός. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και η ανάσα μου είχε βαρύνει. Είχα σαστίσει.
Εκείνος ξερόβηξε και κοίταξε στο βάθος του κοινού.
«Καλημέρα παιδιά. Ονομάζομαι Στέφανος Αθανασίου και όπως σας ενημέρωσε ο κύριος Johnston θα είμαι ο δευτερεύων καθηγητής του μαθήματος της Κοινωνικής Ψυχολογίας. Οι ώρες και οι μέρες που μπορείτε να με βρείτε για ερωτήσεις και βοήθεια είναι οι εξής.» Γύρισε στον πίνακα και έγραψε το πρόγραμμα.
«Πριν επαναλάβουμε τη Κοινωγνωστικη Θεωρία, θα ήθελα να πω λίγα πράγματα για τη διδασκαλία μου.» είπε και σήκωσε τα μανίκια του. Το βλέμμα του δεν είχε πέσει ακόμη πάνω μου, δυστυχώς ή ευτυχώς.
Ήμουν σίγουρη ότι ήταν αυτός. Ξεχώρισα τον τρόπο που μιλάει, έστω και στην Αγγλική γλώσσα. Οι παύσεις που βάζει και ο τόνος της σοβαρότητας δεν άλλαζε. Η έκφραση του ήταν ίσως πιο αυστηρή από το καλοκαίρι, αλλά μου φαινόταν λογικό.
«Λοιπόν, θα ήθελα να ξέρετε ότι είμαι πρόθυμος να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το μάθημα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα ανεχτώ την ασυνέπεια και την ανωριμότητα. Είναι η πρώτη χρόνια που διδάσκω στο πλευρό του κυρίου Johnston, αλλά η απειρία μου δεν με καθιστά και ανίκανο να ελέγξω το μάθημα. Εύχομαι σε μια καλή συνεργασία παιδιά και ελπίζω αυτό το εξάμηνο να πάει καλά.»
YOU ARE READING
Take Me
RomanceΗ Αριάδνη, μια ασυνήθιστα παρορμητική κοπέλα περνά το καλοκαίρι της στην Αμοργό με την παρέα της. Εκεί αναπτύσσει μια έντονη χημεία με τον Στέφανο, έναν ώριμο και αρκετά μεγαλύτερο της άνδρα. Το μέλλον τους επιφυλάσσει μια απρόσμενη συνεργασία.
