Take Me

Προσαρμογή

Και έρχεται μια στιγμή που μαζεύεις τις αναμνήσεις σου σε μια βαλίτσα και ετοιμάζεσαι να φύγεις από τον τόπο της δημιουργίας τους. Και ενώ ξέρεις ότι θα ξαναεπιστρέψεις λυπάσαι. Λυπάσαι για τους ανθρώπους, για τη συνήθεια. Όμως ξέρεις κατά βάθος ότι ο προορισμός θα σου χαρίσει αντίστοιχες εμπειρίες. Και το μόνο που φοβάσαι είναι η πιθανή λησμονιά. «Κι αν με ξεχάσουν;» , «Κι αν αλλάξει ο κόσμος τους;» σκέφτεσαι. Και αυτό που σε παρηγορεί είναι η δίκη σου αλλαγή. Μπορεί να μην αλλάξει ο κόσμος τους αλλά εσύ επιστρέφοντας θα έχεις αλλάξει.

Ευτυχώς είχα θέση στο παράθυρο, αν και δεν μπορούσα να δω πολλά αφού ήταν νύχτα. Η πτήση μου ήταν τρίωρη, οπότε είχα χρόνο να καταγράψω ό,τι είχε μείνει από τις καλοκαιρινές μου εμπειρίες στο τετράδιο μου. Πριν συνεχίσω από εκεί που είχα μείνει, διάβαζα την τελευταία σελίδα.

Και από τότε ούτε φωνή και ακρόαση εκείνος. Ο Πάνος είπε στην Γωγώ για την κηδεία του πατέρα του Στέφανου. Δεν ήθελα ούτε να τον αναζητήσω ούτε να τον ενοχλήσω. Δεν είχε νόημα. Ήξερα πώς είναι να πενθείς τον γονιό σου. Σκληρό, πολύ σκληρό. Η τελευταία τους παγωμένη εικόνα χαράζεται για πάντα στο μυαλό σου και ακολουθεί μετά από κάθε ζωντανή τους ανάμνηση. Τι νόημα είχε να έρθω σε επαφή μαζί του; Μπορεί να ενδιαφερόμουν για εκείνον και να τον ήθελα σωματικά. Αλλά το γεγονός της διήμερης γνωριμίας μας δεν αλλάζει και δεν μου δίνει κανένα δικαίωμα να εισβάλω στη ζωή του, ειδικά σε μια τέτοια περίοδο. Αν επιθυμούσε εκείνος, θα με έβρισκε μέσω του Πάνου που κρατούσε καθημερινή επαφή με τη Γωγώ και φαίνονταν να το πηγαίνουν για σχέση. Δεν με αναζήτησε, και όσο και να με απογοητεύει το γεγονός, το σέβομαι.

Εικόνες από την Αμοργό στροβίλιζαν στο κεφάλι μου μαζί με εικόνες των γονιών μου. Ήξερα τι συνέβαινε. Α ρε Φρόυντ μεγάλε! Πρόβαλλα στον Στέφανο την πατρική φιγούρα. Για αυτό και η έλξη.

Ήθελα πολύ να συνέχιζε εκείνο το καλοκαίρι μαζί του. Τον σκέφτομαι καθημερινά από τότε, αλλά διστάζω να τον ψάξω.

Η προσγείωση ήταν ομαλή και η αποβίβαση αργή. Το αεροδρόμιο του Heathrow ήταν τεράστιο και γεμάτο κόσμο. Ταξιδεύαμε συχνά με τους γονείς μου, οπότε η ιδέα της ξένης χώρας δεν με φόβιζε τόσο.

Στην έξοδο είδα έναν νέο άνδρα που κρατούσε μια ταμπέλα με το όνομα του Πανεπιστημίου και από κάτω το δικό μου. Ήταν ο Residential Assistant μου (RA). Ένας RA  είναι κάποιος φοιτητής του Πανεπιστημίου που αναλαμβάνει μια ομάδα πρωτοετών φοιτητών που μένουν στους ίδιους κοιτώνες.