You Complete Me, Reanne.

Kabanata 5 (edited) 🌹

It's been weeks since I met Callixtre. May parte sa akin na nais syang makita pero sa tuwing binabalak ko na hanapin sya ay kinokontra ako ng sarili kong utak. Afterall, we're strangers. I don't know anything about him.

Theo's presence became more comfortable. He bugs me, yes, but now I don't feel any annoyance. Inisip ko na lang na wala naman syang masamang intensyon sa paglapit nya sa'kin.

Maagang natapos ang klase dahil may meeting daw, sumakto naman na adviser ng isang oraganization ang last prof namin kaya dinismissed na rin kami.

I felt really exhausted.

Pakiramdam ko na ang natitirang lakas ko ay sapat na para makauwi ako. Binilisan ko na ang lakad ko pero bago ako makarating sa locker ko ay tila nawalan na ako ng malay.

Mama!
Nakikita ko si mama na umiiyak.
Pinipigilan ko sya,
Dugo.

Mama!

Nagising ako sa isang silid na puro puting kurtina lang ang nakikita.
Bababa na sana ako ng may hindi pamilyar na mukha akong nakita.
Sa gulat ko ay napasigaw ako dahilan para mag panic ang lalaking nasa harapan ko.

"Shit!" bigkas ng lalaki.

"Who are you?" with voice full of accusation.

"Hey, I think you're mistaken. I didn't do anything for fucks sake!"

"Hoy Eissen!" boses ni Theo.

"Reanne? Are you okay?" he's asking full of concern or its just, I don't know.

"Uhm, yeah, kinda. Bakit ako nandito? Sorry." tanong ko dahil hindi ko maalala.

"Nawalan ka daw ng malay kanina. Sabi ng nurse, stress ka daw. Maraming iniisip kaya bigla ka na lang daw nag collapse. Enough rest will do. Mabuti na lang dumaan si Eissen, nadala ka kaagad dito sa clinic." pagpapaliwanag ni Theo.

Napatingin ako sa lalaki kanina.

"Sorry, and thank you." bigla akong nahiya sa ginawa ko kanina.

"Bakit kaya ganyan yung mga babae? Ang bilis mag conclude grabe! Alam mo ba Theo iniisip pa yata ne'to na may ginawa ako sa kanya." pagrereklamo pa nya.

"Kaya nga nag sorry diba? Normal lang na magduda lalo na't di naman kita kilala." pagtataray ko.

"Okay okay." tila pag aawat ni Theo. "Pauwi ka na ba n'yan? Ihahatid na kita"

"No, I'm fine. Malapit lang din naman ang amin, don't worry." pagtanggi ko.

Pero heto ako ngayon sa loob ng sasakyan ni Theo. Mapilit sya at wala akong lakas ngayon para paulit ulit na sabihin na ayoko.

"Okay ka lang ba talaga?" Theo cracked the silence.

"Buong akala ko hinimatay ka dahil sa akin hahahaha." singit ni Eissen na parang substitute ni Theo sa pang aasar.

"Are you on drugs? Lakas ng tama mo eh." sagot ko naman sa kanya.

"Hindi seryoso kase, ako yung nasa harapan mo nung bigla kang himatayin. Nagtama pa yung mga mata natin bago ka matumba." hindi mo alam kung seryoso o nagbibiro sya. "Ganon na ba ako kagwapo?" napahawak pa sya sa baba nya na akala mong ang lalim ng iniisip.

"Sarado ang bintana ng sasakyan pero ang lakas ng hangin." bulong ko sa sarili ko pero dahil hindi naman ganon kalayo ang mga agwat namin ay nadinig pa din nya.

"Ano?" parang 'di pa makapaniwala.

"Ano ha" tila panghahamon ko. "Kahit gwapo ka, may kilala akong mas gwapo sayo, baka kilala nyo din kase schoolmate natin sya."