Unti unti kong dinilat ang aking mata at inilibot ko ang aking paningin.Puting pader at sofa ang aking nakita.Nasan ako?napabalikwas ako ng higa at napaupo sa kamang hinihigaan ko.Ano bang nangyare at nandito ako sa hospital?pinilit kong alalahanin ang lahat.
Noooooo..panaginip lang yon diba?hihitakit kona sana ang dextrose na nasa aking kamay ng may bigla pumasok sa kwarto na ito.
si keifer.Nang makita nya akong gising ay agad syang lumapit sa akin.
"thank god.alexa youre awake.how are you feeling?"tanong nya.
"im finr keifer.ano bang ginagawa l fito sa lugar na ito?aalis na ako kiefer kailangan kong makita si kaizer."pilit ko at inalis ang dextrose ko sa may kamay kahit masakit tiniis ko at tumayo na ako pero pinigilan ako ni kiefer.
"fvck.alexa wag bawal kapang lumabas.hindi ka pa makakalabas.magpahinga ka muna."sambit nya sa akin habang pinipigilan nya aako at ako naman ay nagpupumiglas na kahit dumudugo yung kamay ko.
"noooo..gusto kong makita si kaizer.nasan sya?keifer sabihin mo nasaan sya?*sob"hindi kona namalayan na umiiyak na pala ako.
bumukas ang pinto at pumasok si clide.
"clide tawagin mo yung doctor bilis."sigaw ni kiefer.
"kiefer plss...kailangan kong makita si kaizer..nasan sya *sob abihin mo?kiefer.*sob"sigaq ko at nagpupunilit akong makalabas.
"stop crying ok!alexa wala na sya.mahirap tanggapin pero wala na si kiazer."sambit niya na may halong lungkot.
"noooo..kiefer hindi totoo iyan panaginip lang ito diba?panaginip lang."sambit ko.
pumasok ang doctor at nurse at lumapit sa amin.May itinurok sa akin ang doctor at ang paningin ko ay unti unti nalang nanlabo at nawalan na ako ng malay.
-------+-----------------------+----------
Minulat ko ang mata ko at nakita kong nakaupo si kiefer at clide doon sa may sofa.umupo ako sa may kama na hinihigaan ko.
Nang makita nila ako ay agad silang tumayo at lumapit sa amin.
"plss..guys pauuwin nyo na ako kelangan kong makita si kaizer.."pag mamakaawa ko sa kanila.
"no.alexa.apat na araw kang nandito sa hospital at walang malay kaya magpahinga ka muna."si kiefer.
"oo nga alexa.hindi magugustuhan ni kaizer na nagkakaganyan ka."clide.
"plss..*sob guysss pls.tell the doctor that im ok plss...kelangan kong makita si kaizer*sob..pllsss."pagmamakaawa ko sa kanila.
"haysss..alexa cgeh wag ka ng umiyak dyan tumahan kana.kung nandito lang si kaizer at nakikita ka nyang umiiyak dahil sa ginagawa namin.tyak nasapak na kami non..cgeh kakausapin ko yung doctor kung pwede na ikaw umuwi."kiefer.
"at habang naghihintay ka dito kumain ka muna apat na araw ka rin na hindi gising noh."clide.
"salamat sa inyong dalawa.."sambit ko.
tango lang sila.at si kiefer ay lumabas na ako naman ay pinakain ni clide makalipas ang kalahating oras ay bumalik na rin si kiefer na may kasamang nurse.
"pinayagan kana ng doctor alexa.pwede ka ng lumaba."keifer.
"thank you."sambit ko.
"maam alisin ko lang po yung dextrose sa kamay nyo."sambit nung nurse at tumango nalang ako.makalipas ang isang oras ay nakalabas na kami ng hospital.
"hintayin natin si clide dito sa harap ng hospital kinuha lang niya yung kotse."kiefer habang tulak tulak ako sa wheel chair.
dumating narin si clide at inalalayan nila kong makapasok sa loob ng kotse.
"plsss..guys pwede nyo ba akong dalhin kay kaizer...plss.gusto ko labg syang makita."pagmamakaawa ko sa kanila.
"fine."clide siya kasi yung nagmamaneho ng kotse.
tumingin ako sa labas at nakita kong pumasok kami sa cemetery..oh god..hindi ko kayang tanggapin..hindi hindi ko kayang mawala sa akin si kaizer...hindi ko ata kakayanin...hindi ko kaya.
huminto ang sasakayan at pinagbuksan ako ng pinto ng kotse ni kiefer.
bumaba na ako at inalalayan akong lumabas ni kiefer.iginaya nya ako patungo sa isang puntod.
napaluhod nalang ako ngakita ko kung sino ang nakalagay sa lapida doon.
Kaizer Cane Perez
Born:february 14, 1998
Died:December 17 2017
R.I.P
Noooo...kaizer..totoo ba ito?sana isang panaginip nalang ang lahat ng ito..kaizer hindi ko ata kaya na mawala ka sabuhay ko..nasanay na akong nandyan ka sa tabi ko.
may tumap sa may balikat ko.
"iwan ka muna namin."sambit ni kiefer at tumango ako.
hinaplos ko ang lapida na nasa harapan ko.
"Ang daya daya mo kaizer..sabi mo hindi mo ako iiwan pero bakit ngayon iniwan mo akong nag iisa.sinira mo ang pangako mo na hindi mo ako iiwan.ang sakit sakit.hindi ko matanggap na wala kana.alam mo yun yung konti nalang bibigay na ako at sasagitinna dapat kita pero bakit naman kasi.kinuha ka sa akin ni god....nakakainis.naiinis ako sa sarili ko dahil ang tanga tanga ko dahil hinayaan kitang mamatay..mahal na mahal kita kaizer kahit hindi kopa nasasabi sayo iyan dahil hindi pa ako handa noon.pero ng dapat ko ng sabihin sayo saka kapa nawala sa buhay ko at sa piling ko.mahal na mahal kita pero paano konga ba maiparamdam sayo ang aking pagmamahal kung wala kana sa piling ko..masakit baby.masakit hindi ko kaya..pero pipilitin kong maging matatag para sayo.sana maging masaya ka kung nasan ka man.mahal na mahal kita kaizer at ikaw lang ang nasa puso ko yan ang lagi mong tatandaan sana naririnig mo ako.mahal na mahal kita kahit ilang ulit kong sabihin ito hindi na maibabalik ang buhay mo.sana masaya ka ngayon kung nasan ka man.diba sabi mo noon lagi ka lang nasa tabi ko kaya iisipin ko ngayon na lagi kang nandyan kahit hindi kita nakikita.salamat sa lahat ng oras na binigay mo sa akin.salamat sa mga araw na pinasasaya mo ako at salamat at pinaramdam mo ulit sa akin na may nagmamahal din sa akin ng totoo.salamat sa lahat lahat kaizer.hindi hindi kita makakalimutan.Sa huling pagkakataon kaizer uulitin ko itong tatlong salita na ito sayo.I love you.paalam kaizer."sambit ko at humagulgol ng iyak.
"m-mamimiss k-kita *sob ng s-sobra baby."sambit ko.
dumukdok ako sa may lapida niya at duoon ako umiyak ng umiyak..hindi ko namalayan nakatulog na ako sa puntod niya.
--------------------------------
End chapter
