Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 2

Pov Scorpius

De lucht geeft een roze/oranje licht. Het duurt niet lang meer voordat we op Hogwarts verschijnen. Mijn gezicht kun je zien door de weerspiegeling van het raam.

'Nee, Roxanne... Misschien is ze wel een goede Quidditch speler, maar dat maakt haar niet knapper dan Victoire'.

Ik lach en gooi tegelijk een stukje van mijn moeders gemaakte cake naar binnen. Mijn twee beste vrienden Fabian Guernsey en Evan Dilloy lachen met me mee.

Fabian Guernsey heeft net zulk pikzwart haar als olie. Zijn haar komt ongeveer tot zijn oor en zit erg door de war. Daarnaast heeft hij grijze ogen en was hij enorm klein voor zijn leeftijd. En ook niet echt slim. Pap had zich eens een keer vergist en noemde hem Crabbe. Gelukkig voor Fabian wist hij niet wie Crabbe was.

Evan Dilloy was een ander verhaal. Hij was erg getalenteerd en ook erg knap. Veel meisjes zagen hem staan, maar hij heeft nog nooit een vriendin gehad. Hazelnootbruine ogen en volgens verschillende meiden vonden ze hem een echte "hunk". Al gaf Fabian het niet toe. Hij was stikjaloers dat hij niet zo'n uiterlijk en goede praatjes had als Evan.

De trein minderde vaart en als een razende trekken we onze uniform aan. Verschillende kinderen komen langs. Niet zo handig dat je gewoon door het raam kunt kijken naar ons, maar we hebben er geen moeite mee dat we in onze boxer staan. Als Rose en Ashley langs komen maken ik en Fabian poses in ons ondergoed. Ashley lacht, al kijkt haar vriend erg jaloers. Erg gek dat die twee iets hebben gekregen. Ze leek altijd zo erg geïnteresseerd in Fabian of Evan. Die twee zijn altijd bij elkaar dus ik was er nog niet uitgekomen welke twee het nou was. Blijkbaar konden jongens echt geen liefde voorspellen zoals meisjes dat kunnen.

Lachend en gierend lopen we dan als laatste naar de koetsen. Als je ons van een afstandje zou bekijken zou je denken dat we gek of dronken waren. Misschien zouden ze daarover een beetje gelijk hebben, behalve over het drinken.

'En wie wordt de gelukkig. Ashley heeft nu een vriend, maar Rose is nog vrij. Jammer dat Victoire zo oud is?"vroeg Fabian aan Evan die met zijn ogen rolden.

'Helemaal niemand, zo kan ik me toch niet concentreren voor de examens'.

'Nerd' fluisterde Fabian expres zo hard dat Evan hem kon horen. Een middelvinger vormde zich in de lucht. Iedereen moest weer lachen.

'En jij Scorp?'

'Wie? Ik?  Met Rose? You must be kidding. Wat een irritant wijf'.

Fabian Guernsey proestte het uit. Doordat hij zo hard moest lachen viel al het drinken dat nog in zijn beker uit zijn fles en gooide dat over Evan, zichzelf en mij heen. Evan en ik pakte zo snel als we konden ons flesje met water en in een rijdende koets begonnen we een watergevecht.

Aangekomen op Hogwarts waren we nat en nog steeds niet uitgelachen. Leraren keken ons met boze blikken aan als we random door McGonagall haar speech gingen lachen of toen de hoed aan het sorteren was. De leraren kregen langzaam door dat boze blikken niet hielpen en, waarschijnlijk een record poging, werd er gestoord met straf werk. Fabian en mij boeide het helemaal niets, maar Evan keek erg moeilijk.

Alle leerlingen keken onze kant op. En ook Rose. Albus is erg aardig, maar ik snap niet dat Albus met zo'n iemand kan leven. Ze keek met haar achterbakse gezicht mijn kant op. Erg tevreden met mijn strafwerk.

Pap kon ook nooit erg goed opschieten met Weasley's en dat begreep ik erg goed. Al vind ik alleen Rose erg. Mam vind dat pap altijd zich aanstelt over zijn Weasley haat dat door de jaren heen erg was verminderd. Als hij een Wealsey tegen kwam op straat zei hij altijd vriendelijk goedendag. Waarschijnlijk omdat mam er vaak bij staat. Zelfs niet met mam erbij zou ik doen alsof  Rose aardig vond. Koste veel te veel moeite.

Fabian gooide een ijzeren flesje waarvan ik en Evan wisten dat het water was in zijn beker en vertelde iedereen dat het rum was. Ook Even en ik kregen een scheutje "rum" en we hieven onze bekers op.

'Op het vijfde jaar' riep ik.

'Op goede cijfers en minder strafwerk' riep Evan.

'Op elke leuke meid dat op Hogwarts rondloopt' riep Fabian.

Het vijfde jaar. We gaan er een feestje van maken.