Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 26

Pov Scorpius

Het stond daar maar. Smekend om gelezen te worden. En dit keer meer dan één bladzijde. Maar ik weet dat het verraad zou zijn. Het zou altijd aan mij blijven knagen als ik het haar niet zou vertellen. En veel infotmatie had ik toch niet binnen gekregen. En misschien komt er nog wel eens een tijd om het te lezen.

Met volle moed loop ik dan maar naar de leerlingenkamer van Gryffindor, maar nog voor dat ik maar in de buurt van mijn eindebestemming kom, struikel ik als een enorme sukkel over mijn eigen benen en valt het dagboek met een klap op de grond.

Wat is er verandert aan Scorpius wat me zo aantrekt? Lag het gewoon aan het gebrek aan kennis over hem?  Moest ik hem gewoon leren kennen? Evan vragen is misschien de grootste fout in mijn leven, maar om de een of andere reden zou ik het zo weer doen als dat betekent dat ik met Scorpius om kan gaan.

Zo snel als ik kon stond ik op en staarde naar het dagboek. Ik wilde meer lezen maar ik hoorde stemmen en stopte het dagboek terug in mijn tas. Wie er ook aankwam, het mocht geen Rose zijn. En omdat ik gewoon mezelf was, was het natuurlijk Rose Weasley dat de hoek omliep met Ashley en Ashley's vriendje. Ik was niet van plan om het terug te geven nadat ik HET had gelezen, maar toen ze me met haar heldere ogen aankeek en een van haar liefste glimlach gunde kon ik het niet laten. Ik zou niet tegen haar kunnen liegen. Dat was te veel.

'Rose' riep ik nadat ze al tien stappen verder was. Ze draaide zich om en keek mij aan. Haar uniform zonder kreukels en haar half lange haren zaten strak in een staart. Ze was knapper geworden sinds vorig jaar. Vrouwlijker. En misschien was het verbeelding, maar had ze nou make-up op. Je zag het alleen ls je goed keek. Misschien deed ze wel meer haar best om er goed uit te zien dan vorig jaar. De gedachte dat dat misschien voor mij was maakte me gelukkig. Was ze echt...tot mijn aangetrokken en betekende dat, dat ze verliefd op me is.

Ik schudde die gedachte van me af. Natuurlijk niet, er stond helemaal niet dat ze verliefd was. Ashley kon haar ook gewoon hebben opgemaakt. Ashley had make-up al stukke langen uitgevonden en zou het helemaal niet erg hebben gevonden om Rose als pas pop te gebruiken.

Opeens merkte ik dat ik staarde en dat ik mezelf in een ongemakkelijk moment had verwikkelt.

'Heb je make-up op?'

Niet heel subtiel, maar het zou haar ervan weerhouden dat ik misschien
..ook andere dingen zat te denken.

'Ashley heeft me opgemaakt' zei ze en er kwam een schattig blosje op haar gezicht. Lief.

'Oh ja...een paar dagen geleden heb ik dit gevonden. Volgendsmij is het een notitieblokje. Aantekeningen voor de les?'

Goedzo Scorpius, houd je van de domme. Ik weet dat dit ook liegen is, maar hoe zeg je in hemelsnaam dat je iemands dagboek hebt gelezen?

'Ja,  aantekeningen' zegt ze terwijl ze het boek, dat ik tijdens het praten uit mijn tas heb gehaald, pakt en een klein bedankje mompelt.

Toen ze uit het beeld waren kon ik ze nog steeds horen.

'Hij staarde je aan' zei Ashley vanaf een afstandje aan Rose waarschijnlijk. Ik hoorde dat ze een klein meisjesachtig gilletje uit haar mond kwam en met een rood hoofd draaide ik me om. Ik wist dat het geen zin had, omdat ik toch alleen in de gang stond.

Met beton blokken aan mijm voet liep ik terug naar de Slytherin leerlingenkamer.